Ik vind dat hij gelijk heeft, maar dat zal jij nooit begrijpen als sadomasochist 
.
Je zou natuurlijk ook kunnen stellen dat de sedimentairen onder ons de sadomasochisten zijn, wetende wat zij hun lichaam aan doen.
Midas maakt een paar grote redeneerfouten.
Iemand die hem loopt, overvraagt zijn lichaam.
Hier heeft hij een punt. De gemiddelde mens is er voor gemaakt om maximaal zo'n 35 kilometer te lopen, de laatste 7 km. moet je lopen zonder enig resterend glycogeen. Wielrenners hebben hier veel minder last van omdat hun bewegingsvorm minder intensief is (lagere hartslag bij zelfde inspanning).
De vraag is ofdat het erg is wanneer je af en toe een getraind lichaam overvraag. Heel het principe van sport is om af en toe jouw lichaam te overvragen. Het is juist agv het herstellen van de spieren, het opruimen van de melkzuur, het lichtjes tekort hebben van zuurstof enz. dat jouw lichaam er toe aanzet om dat alles sterker te maken.
Het probleem bij een marathon is dat je een zeer kostbare brandstof na zo'n 35 km. kwijtraakt en toch nog maximaal doorloopt (de spreekwoordelijke klap van de hamer) en hiermee jouw lichaam wel heel erg sterk overvraagt. Je moet dus enkel competitief een marathon lopen wanneer je voldoende getraind bent. Ideaal gesproken heb je een paar jaar halve marathon in de benen voordat je met de marathon begint tenzij je besluit om de marathon niet-competitief te lopen (voor een jonge man die op een goede manier traint en een beetje talent heeft is 3,5 uur niet competitief en dus wel te doen maar ja, wat is dan het nut er van?).
Het lichaam zorgt er voor dat je onder extreem gevaar verdoofd raakt. Je dient jezelf een opiumachtige stof toe, die endorfine wordt genoemd. Het is een noodmaatregel, zoals bij die leeuwenachtervolging. De pijn valt weg. Duursporters vinden het geweldig om in die trance te raken. Maar voordat ze daarin komen, moeten ze pijn lijden. Het lichaam zegt steeds: hou op, hou op! Dit gaat niet goed! De hardloper gaat echter gewoon verder.
http://www.nytimes.com/2008/03/27/health/nutrition/27best.html?_r=2&adxnnl=1&oref=slogin&pagewanted=print&adxnnlx=1214576924-xa7Ga51ei2XpGMBZAtOqlw (tip: druk even op F5 wanneer jouw browser de flash-advertentie blokkeert of klik gewoon een 2de keer op deze link)Inderdaad, de hersenen zet endorphine vrij en andere delen van de hersenen reageren hier op.
Het is niet waar dat dit pas gebeurt nadat je pijn hebt geleden. Ik heb nog nooit pijn geleden met lopen, wanneer je het op een goede manier opbouwt dan krijg je geen last van blessures.
Voor zo ver ik het zelf subjectief heb ervaren zet het lichaam preventief endorphine vrij, niet als reactie op al aanwezige pijn. Bij een goede opbouw van de training.
Die kleding stuit me tegen de borst. Alsof hardlopers bewust kinderkleertjes aantrekken, om te onderstrepen dat ze zich met een kinderachtige bezigheid inlaten. Dat korte onderbroekje, zo'n krap hemdje, dat petje op. Zo loop je toch niet over straat? Dan die schoenen. Het is merkwaardig dat ze zijn doorgedrongen tot het normale leven. Met gympen die gemaakt zijn om eenhonderdste van een seconde sneller de finish te halen, doet men boodschappen in de C1000. Iemand die sportschoenen mooi vindt, zou ik niet snel als binnenhuisarchitect aannemen.
Die schoenen die gemaakt zijn om eenhonderdste van een seconde sneller te finishen zijn niet de schoenen die gedraagd worden door marathonlopers.
Over smaak valt te twisten, zelf vind ik ze wel mooi.
Wel kan er over gediscussieerd worden in hoeverre de huidige loopschoenen goed ontworpen zijn. Er zijn aanwijzingen dat het met het oog op blessurepreventie beter zou zijn om de schoen meer aan te passen aan de anatomie van de voet en minder gebruik te maken van demping enz.
Mensen die beginnen met lopen en hierbij schoenen gebruiken die wel die maximale demping leveren en tegelijk niet gecorrigeerd worden zouden een verhoogd risico lopen om veel te veel op hun hiel te landen terwijl het meer 'natuurlijk' zou zijn (beter aansluitend bij onze anatomie) om meer op het midden van de voet te landen (laterale zijde = buitenkant) en van daaruit af te rollen naar de grote teen.
Zelf heb ik dan ook zeker geen dwangmatige neiging om een maximale demping in de hiel te hebben, mijn looptechniek is goed genoeg dat ik niet met een harde klap op mijn hiel terecht kom en dat wil ik graag zo houden.
Wat betreft de kleding, zelf geef ik de voorkeur aan een normale dunne korte/lange broek (er zijn ook dikke lange trainingsbroeken die in de weg zitten) en een loop T-shirt (speciale vezels en hiermee duurder).
Het gaat bij hardloopkleding maar om 1 iets net zoals bij hardloopschoenen: functionaliteit. Midas zou dat weten als hij zelf ooit zou hebben gelopen. Het is geen modewedstrijd.
Tip van mij als ervaren loper: het belang van een goede onderbroek wordt nogal onderschat.
Op die schoenen lopen duizenden zondag door Rotterdam. Gek genoeg hebben ze de behoefte het met zijn allen te doen. De mens is een aardig wezen. Totdat die in een groep optreedt. Als een massaal gezelschap eenzelfde doel heeft, kan dat ontzettend gevaarlijk zijn. Of het nu een marcherend leger, of een rennend stelletje marathonlopers betreft. Denk jij dat die hardlopers niet agressief zijn? Moet je eens proberen om als niet-sporter de weg over te steken als er een marathon aankomt. Ik vrees dat je op de Coolsingel word doodgetrappeld door die meute losgeslagen bizons.
Gek he, dat een competitieve loper gewoon zijn lijn volgt terwijl zo'n zot oversteekt?
Om in een bepaalde tak van sport uit te blinken, is een afwijking noodzaak. De gewichtheffer moet extreem zwaar gebouwd zijn, de basketballer overdreven lang. De ideale marathonloper is een buitengewoon schriel kereltje. Als je die mannetjes normaal op straat ziet lopen, denk je: wat een losers, die maken geen schijn van kans in onze moderne en harde maatschappij. Het is toch grappig dat een krankzinnige competitie is bedacht, waarin zij de beste blijken te zijn. Uitgerekend die kereltjes uit Afrika. Blanken mogen de marathon hebben verzonnen, de waarheid is dat zwarten harder lopen. Het is net schaken: wit begint en zwart wint.
De een spreekt van een afwijking, de ander spreekt van een talent.
Ja, llange afstandlopers zijn gemiddeld 1,70-180, smal gebouwd, mager, zwakker in het bovenlijf (door een gebrek aan training, tenzij ze bijvoorbeeld ook zwemmen) en hebben zeer lange ledematen.
Sprintlopers zijn gemiddeld zo'n 1m.86 en gespierder.
Turners zijn zeer klein en hebben verhoudingsgewijs zeer korte ledematen (dit maakt ze wendbaarder en maakt het voor hen makkelijker om hun evenwicht te maken).
Voetballers komen er dan weer goed van af, zij hebben volledig normale proporties doordat zowel lengte (in combinatie met een goede timing uiteraard) als wendbaarheid zeer belangrijk zijn en ze hierdoor geen extreme proporties hebben.
En ja, basketballers zijn wat langer. Guess what, als je dan toch zo lang bent dan kan je er beter ook iets positiefs uithalen.
Dat Erica Terpstra met haar lichaam het lef heeft om het Nederlandse volk voor te schrijven dat het meer moet bewegen en minder eten. Waanzin. Ze staat zondag vast weer langs het parkoers. Dan kraait ze dat wij met z'n allen zo sportief bezig zijn. De lopers denken dat ze het ook fantastisch doen, want ze transpireren hevig.
Midas heeft zijn huiswerk niet goed gedaan. Erica Terpstra heeft olympisch goud gewonnen met zwemmen (sprint).
Aan het einde maakt Midas het wel heel erg grote fouten. Het is dat hij zoveel gevoel voor humor heeft...
Die lopen een dusdanig lange afstand, dat zelfs de meest perfecte koelmachine ter wereld naar de knoppen gaat.
Bullshit!
Lopers gaan juist meer en sneller zweten.
Vanuit mijn raam zie ik oude mannetjes met een verkeerd pak puffend voorbij rennen. Waar is dat voor nodig? Je kunt inderdaad van a naar b sprinten. Als je er snel bent, zeg je nahijgend tegen jezelf: Ik heb wat gedaan, dus ik word vast gezond.
Je kunt dezelfde afstand ook wandelen. Op je dooie akkertje, kuierend, liedjes fluitend, kijkend naar de vogels en genietend van het landschap. Wanneer je heerlijk uitgerust op het eindpunt komt, ben je niet bezweet. Toch heb je exact evenveel calorieën verbruikt als die zwetende opa in dat kinderpakje.
Weer onzin!
Er is geen enkele wetenschappelijke twijfel over dat je met het hardlopen van een bepaalde afstand veel meer energie verbrandt dan met het wandelen van dezelfde afstand. Hoe harder je loopt hoe meer energie je per 100 meter verbrandt maar vooral het verschil tussen wandelen en lopen is immens groot. Lopen is namelijke een hele andere vorm van beweging dan wandelen.
Voor de ongetrainden onder ons: wandel maar eens 7-8 km/uur en probeer daarna maar eens om ditzelfde tempo te lopen. Je zal snel merken wat vermoeiender is.
Wandelen is een extreem efficiënte bewegingsvorm. Wat je in feite doet is steeds het been naar voren plaatsen en het gewoon laten vallen. Zelfs met een minimale afzet haal je al 5-6 km/uur (met mijn benen althans). Wanneer je echt hard wandelt dan zet je uiteraard ook meer af. Om met dezelfde snelheid te lopen moet je al veel meer afzetten met jouw voet doordat jouw lichaamshouding anders is.
Wanneer iemand van 100 kg. in een uur tijd 5 km wandelt dan verbruikt hij zo'n 350 kcal., wanneer hij met 11 km/uur die 5 km. loopt dan verbruikt hij al zeker 500 kcal. in nog geen half uur.
Medisch gezien zijn het mislukkelingen. De topsporter wordt niet oud.
(eerder in zijn artikel maar hier geplaatst omwille van het hoge BS-karakter)
Mensen die veel sporten worden net zo oud als mensen die niet aan sport doen. Ik weet niet hoe het zit met topsporter omdat ik er geen onderzoek van ken maar hij heeft het in zijn artikel over de gewone sporter, niet over topsporter.
Sporters lijden minder vaak aan welvaartsziektes, dit zorgt voor een hogere gemiddelde leeftijd.
Anderzijds lopen bepaalde topsporters wel een verhoogd risico op hartfalen door andere omstandigheden, bijvoorbeeld wanneer ze niet goed afbouwen na hun loopbaan en wanneer ze bepaalde middelen hebben gebruikt (waaronder maar niet uitsluitend EPO wat het bloed te stroperig kan maken bij een hoge dosis, EPO is overigens een hormoon wat de nieren zelf aanmaken wanneer ze een tekort aan zuurstof detecteren).
Ik ben het wel met Midas eens dat je niet per sé zo'n intensieve bewegingsvorm hoeft te hebben om gezond te zijn. Wanneer je elke dag 2 uur wandelt, met een goede intensiteit tuiniert, klust enz. dan beweeg je ook genoeg.
Het gekke van de marathon is dat dit onder de amateurs gemiddeld gezien juist de minder sportieve lopers zijn in vergelijking met de halve marathon. Er zitten nogal veel gelegenheidslopers tussen die enkel de marathon willen lopen om op te scheppen. Zij denken dat het enkel uitlopen van een marathon al een prestatie is en zij doen wel degelijk aan SM aangezien hun lichaam niet de basis heeft om deze prestatie te kunnen volbrengen.
Goed, wanneer een jong iemand (in ieder geval onder de 50) in een half jaar tijd er naar toe wil werken om de marathon in 4 uur te lopen en daarna te stoppen met lopen, be my guest.
Ik zal er echter niet van onder de indruk zijn.
Sterker nog, ik overdrijf niet wanneer ik zeg dat het zelfs mogelijk is om de marathon volledig te wandelen en nog steeds een medaille te krijgen, een reden waarom ik zo'n medaille niet in ontvangst neem en waarom ik het geven van die medailles geldverspilling vind. De courante limiet is immers 6 uur, 6 uur lang 7 km/uur lopen is zeker mogelijk voor veel mensen. Dit vloeit voort uit de filosofie dat het voltooien al een grote prestatie is. Hmmm, krijg je ook een medaille voor enkel het deelnemen aan een voetbalcompetitie?
Nee, daarvoor moet je kampioen worden.
Bij gevechtssporten? Nee, daarvoor moet je bij de bovenste 3 eindigen?
Bij de 100-m sprint? Vergeet het.
Enkel bij het lopen wordt hier blijkbaar anders over gedacht.
Ja, misschien zijn lopers dan toch een beetje gek.
