In teksten van niet-deskundigen lijkt mij deze verwarring aanvaardbaar; zolang zij maar vriendelijk op hun vergissing gewezen worden, ten laatste op het moment dat men begint met juridische haarkloverij en spitsvondigheden (zoals bijvoorbeeld bij het nagaan van de verantwoordelijkheid bij een ongeval).
Tot slot nog dit: de Nederlandse taal heeft niets te maken met wetteksten en vice versa; pas als er een term gebruikt wordt die niet gedefiniëerd staat in een wettekst mag er een Nederlands woordenboek gebruikt worden. Indien de huidige Vlaamse definitie voor 'rotonde' zou gebruikt worden om de term 'appel' bij wet te definiëren, dan zou dat perfect kunnen en zou 'appel' vertaald moeten worden als 'rond point' in het Waals, 'carrefour giratoire' in het Frans, etc. en niets te maken meer hebben met die vrucht die dagelijks de dokter buiten houdt.
In wetteksten, net zoals bij alle andere definities, moeten syntax en semantiek gescheiden worden en blijven.
Een klein voorbeeldje buiten de context van wetteksten: het Franse 'un vasistas' wordt in het Nederlands vertaald als 'een dakvenstertje' en niet als 'een wat-is-dat.' Als dit soort niet-letterlijke vertalingen kunnen op taalkundig gebied, waarom dan niet op juridisch gebied? Uiteindelijk zijn de juridische termen allemaal gedefiniëerd (of daar moeten we toch van uit gaan), wat voor taalkundige termen niet altijd opgaat (een woordenboek bevat slechts een consensus over de betekenis van een woord, en deze consensus kan mettertijd veranderen).
Wanneer ik sommige juridische spitsvondigheden lees krijg ik de indruk dat er de laatste jaren weinig deskundigen deelnemen aan het opstellen van de verkeersregels.
Termen staan gedefinieerd , maar niet elk woord in een wettekst is gedefinieerd.
En het is net door interpretatie en vertalingen van die woorden( wat niet altijd letterlijk kan) dat je bepaalde teksten anders kan gaan lezen of verstaan.
Wanneer een tekst is opgesteld met een bepaalde gedachtengang in een taal, dan is deze gedachtengang soms moeilijk of niet te vertalen.
Om duidelijk te weten wat de Nederlanders en de Fransen met hun teksten bedoelen is het belangrijk om al deze mogelijkheden op een rij te zetten.
Dit is maar 1 voorbeeld van de zovele:
Sting zegt bv. het is een rond punt maar geen rotonde zoals gedefinieerd in de wegcode.
Dit klopt volledig zolang men niet over de grenzen heen gaat discussieren.
En de deskundigen in andere landen kennen hun wetgeving maar daarom niet de onze en andersom. En onze experten lezen Franse en Nederlandse teksten zonder de eigenlijke definities van de woorden in die landen te kennen. ( het zijn soms zelfs identiek dezelfde woorden met een andere betekenis)
Men stelt zich daar gewoon geen vragen bij en gaat uit van de evidentie, maar niets is minder waar.
Bij het nazien van de verschillende reglementen komt alles aan bod: plaats op de rijbaan, inhalen, voorrang, plaatsingsvoorwaarden,,,,,,,,
Ik kan als ik dat wil een boek schrijven over de verschillen en de voor en nadelen ervan.
De interessante zaken worden doorgestuurd naar het ministerie, dat wel eens uitleg vraagt over bepaalde onderwerpen.
(Alleen nog maar over de plaats vd bestuurders op de ow. en de bijbehorende wegmarkeringen. In NL en F geen algemene rijstrookkeuze in bbk zoals bij ons.)
Waar ben ik voor het ogenblik mee bezig?
Het volledig uitpluizen van de Nederlandse verkeerswetgeving en het volledig uitpluizen van de Franse code-de-la-route.
Ten eerste omdat de overheid geregeld voorbeelden uit het buitenland wil overnemen maar eigenlijk de wetgeving aldaar in zijn geheel niet genoeg kent, waardoor het eigenlijke doel niet bereikt wordt, en verwarring ontstaat. Fouten worden gemaakt door het niet deftig overnemen van reglementen en regels.
Men baseert zich hiervoor meestal op één artikel zonder verbanden te leggen.
Ten tweede omdat de wegcode in die landen iets eenvoudiger is opgesteld dan bij ons, wat het voor niet deskundigen, de doorsnee weggebruiker dus verstaanbaar moet maken.
Doel: opstellen eenvoudige en uniforme (europese )wegcode.
Buiten topic, maar toch een mooi voorbeeld. Als ik aan un vasistas denk zie ik niet onmiddelijk dat dakraam voor mij, maar eerder een soort kijkgat dat open kan in een deur of venster zoals bij een loket. Dakvenster kan ook maar zou dan beter omschreven moeten worden want bij enkel het woord dakraam zie ik geen vasistas
Vasistas
Un vasistas est une ouverture aménagée dans une fenêtre ou dans une porte , à hauteur des yeux ou dans leur partie supérieure. Il désigne aussi une fenêtre installée sur un toit ou dans un mur pour la ventilation et l'éclairage des combles ou d'une cave.
Étymologie
Emprunt oral à l'allemand, ce mot a pour étymologie la question récurrente « Was ist das ? », signifiant en français « Qu'est-ce que c'est ? », exprimée via une sorte de guichet, par des Allemands à leurs visiteurs français avant de leur ouvrir la porte.
La première forme connue de cet emprunt est « wass-ist-dass » (1776), d'après Alain Rey « Wass-ist-dass » est utilisé par Jean-François-Clément Morand en 1776 dans son Mémoire sur les feux de houille.
La première apparition du mot vasistas dans un dictionnaire remonte à la 5e édition en 1798 du Dictionnaire de l'Académie française :
« VASISTAS. substant. masc. Petite partie d'une porte ou d'une fenêtre, laquelle partie s'ouvre ou se ferme à volonté. »
Semantiek
semantiek is betekenisleer. Dat klinkt simpel, maar er zijn toch over de betekenis van het begrip ‘betekenis' zelf boeken vol geschreven. In de semantiek bestuderen we de betekenis van natuurlijke-taaluitingen, d.w.z. woorden, zinnen en grotere fragmenten (teksten, discourse). Waar de syntaxis zich voornamelijk richt op de vorm van de taal, probeert de semantiek de relatie tussen de vorm en de inhoud te leggen. Een goed begrip van die relatie is onmisbaar voor een succesvolle communicatie.
Voor het definiëren van betekenissen kiezen semantici van oudsher voor formele logische talen, om zoveel mogelijk ambiguïteiten en vaagheden in de definities te vermijden. Daarnaast wordt er ruim aandacht besteed aan de discourse-semantiek. Die gaat uit van het mede binnen de kunstmatige intelligentie ontwikkelde basisidee dat je weet wat een zin betekent als je weet welke verandering de zin teweegbrengt in de discourse oftewel in de staat van informatie.
