Maar kan het zijn dat hij het doet om (ik zal het met Jozef zijn woorden schrijven) een lege plaats aan de kersttafel proberen te vermijden ?
Heb je er al aan gedacht dat je je tegenstanders net gegeven hebt wat ze wilden door te stoppen ?
Ik zou hun dit dus niet gunnen [...]
Zoals we gewend zijn van jou, Benny: weinig woorden, <i>aber wenn schon</i>, dan altijd woorden die van heel veel wijsheid getuigen.
Inzet voor de verkeersveiligheid houdt volgens mij ongeveer 10% in aan kennis en ervaring opdoen, terreinwerk, contacten met verantwoordelijken, en publicaties op een website, en voor 90% het trotseren van je tegenstanders, die beweren zich in te zetten voor meer verkeersveiligheid (en er dikwijls nog vet voor betaald worden ook), doch deze opgave alles behalve naar behoren uitvoeren, en in werkelijkheid alleen maar begaan zijn met hun imago en hun portefeuille.
Ik kan me zeer goed voorstellen dat deze 90% zeer belastend kunnen zijn. Maar in een land dat zich een rechtsstaat noemt, doch alsmaar meer een politiestaat wordt, is het uit den boze om deze tendens te versterken door te wijken voor deze ongure elementen.
In andere landen (ik denk bijvoorbeeld aan de voormalige DDR, het voormalige Tchechoslovakije, Polen en Zuid-Afrika) hebben voorvechters voor een menselijker bestaan veel ergere wantoestanden moeten doorleven.
Het gaat om
mensenlevens in het wegverkeer. Mensenlevens, die verwoest worden door zware verwondingen en invaliditeit, of die vernietigd worden, met alle levenslange gevolgen vandien voor de nabestaanden. Mensenlevens, die deze van Marc, Diane, hun kinderen of hun kleinkinderen kunnen zijn, maar ook die van onze dierbaren en van onszelf.
Zoals jullie weten, Marc en Diane, ben ik bereid jullie te helpen en verantwoordelijkheid op te nemen.
Diane: jij en Marc hebben zoveel kennis en ervaring inzake verkeersveiligheid. Deze rijkdom niet opnieuw inzetten voor het welzijn van je Belgische medemensen, houd in dat je je aansluit bij de mentaliteit van "ikke, en de rest kan stikken".
Leslie en ik hebben al anderhalf jaar niets anders dan problemen met Belgische organisaties, die het onmogelijke doen om ons het leven zuur te maken (inclusief de burgerlijke stand en de dienst Bevolking van het district Hoboken, de Politie, de DIV, de Belgische autoverzekeraar DIV, de Belgische ziekteverzekering CM, de Post, de Provincie, en de verkeersbelasting).
Het gaat zo ver, dat we, wat België betreft, alleen nog maar zin hebben om met een Belgische vlag ons achterste schoon te vegen, en ze daarna in brand te steken.
Dat is wat ons geboorteland, waar Leslie bijna 36 en ik bijna 56 jaar gewoond hebben en zovele jaren belastingen betaald hebben, ons nagelaten heeft.
We kotsen erop, en kijken uit naar de dag waarop we de Duitse nationaliteit zullen kunnen verwerven.
De enige Belgische overheidsdienst waarvan we meer dan tevreden zijn, is de Belgische ambassade in Berlin. Die mensen doen het onmogelijke om ons, ondanks de Belgische wetgeving, naar best vermogen te helpen.
We laten evenwel niets onverlet om de betrokkenen tot de orde te roepen, en zullen dat des te meer doen eens mijn situatie op 01.08.2012 zal geregulariseerd zijn. Dan trekken we alle registers open.
