Dit weekend had ik de eer als een van de eerste in België met een Tesla Roadster te rijden. Ik wil jullie mijn volledig subjectief verslag niet onthouden. Subjectief, inderdaad, want er zijn al een groot aantal artikels in de pers over deze baanbrekende wagen verschenen met daarin alle objectieve gegevens, en het heeft geen zin die te herhalen.
Bij aankomst aan het kasteel/hotel aan het meer van Genval waar de proefritten georganizeerd werden stond een donkergrijze T.R. klaar, met zwart interieur en rode accenten. Net de grotere broer van een Lotus Elise: iets langer, hoger, en breder, en daardoor iets substantiëler en m.i. toch wel wat beter passend tussen het huidige voertuigpark. Pittig detail: het was dezelfde wagen (UK nummerplaat AU58AUC) als de donkergrijze wagen die in Topgear werd getoond.
Voor ik zelf kon rijden heb ik een aantal andere chauffeurs zien vertrekken en aankomen, en dat is al een sensatie op zich. Als de wagen vertrekt, lijkt het alsof een onzichtbare hand hem vooruitduwt. Je hoort geen motorgeluid, zelfs geen gezoem zoals bij een metrotoestel of een trein.
Tijd om in te stappen. Omdat het die dag geen schitterend weer was was de softtop gemonteerd. Hierdoor moest ik wel wat soepelheid aan de dag leggen om mijn linkerbeen over de deurdrempel getild te krijgen. Eens die hindernis genomen zat ik behoorlijk comfortabel, met uitzicht op een mooi en sportief interieur, waarbij vooral het kleine stuur opvalt. De wagens die in Europa worden geleverd gaan een wat luxueuzere aankleding krijgen (leer naar keuze, en een recenter navigatie/entertainmentsysteem).
Voet op de rem, pookje in D, rem lossen en de wagen begon extreem soepel te glijden. Wat druk op het "gas"pedaal, en al even moeiteloos nam de snelheid toe. Die was moeilijk in te schatten - in the heat of the moment zegt x mph je niets - maar wel met grote precisie te doseren.
Het eerste deel van het traject verliep over wegen in een toestand die niet helemaal past bij de luxueuze sfeer die het hotel en de omgeving uitstraalt. Zielig eigenlijk. Hoewel de putten goed voelbaar waren in het niet bekrachtigde directe stuur en de hardere ophanging dan in doordeweekse sportieve wagens gebruikelijk is, leverde dit geen probleem op en toonde aan dat de wagen geen fragiel prototype is, maar ook opgewassen is tegen dagelijks gebruik.
Omdat het nat was en glad leek, en ik altijd voorzichtig ben met een onbekende wagen, hield ik het bochtenwerk kalm. Toch viel de kart-achtige besturing op, zeer direct maar spelingsvrij, en toch niet zwaar bij sneller dan stapvoets rijden. Een heel verschil met het wat wazige gevoel waar we ondertussen zo aan gewoon zijn.
En dan... op een recht stuk met wat asfalt van betere kwaliteit... heb ik het rechterpedaal ingedrukt. Niet helemaal, denk ik, maar toch voldoende om het gevoel te krijgen alsof ik onmiddellijk en zonder merkbare inspanning werd voortgeduwd. Geen lawaai, geen getril, geen misbaar, geen stotterende tractiecontrole, maar enkel een extreem krachtige versnelling. Meer nog, geen spoor van een vertraging tussen het indrukken van het gaspedaal en de reactie zoals die er bij wagens op brandstof altijd is. Een heel nieuwe ervaring die met geen enkele andere wagen te vergelijken valt.
Na het eind van de rit en het uitstappen (dat linkerbeen weer...) heb ik de constructie nog wat geinspecteerd. Opvallend hierbij is het gebruik van carbonfiber voor alles en nog wat. Dat op zich verklaart gedeeltelijk waarom het prijskaartje zo hoog ligt, maar was de juiste keuze gezien de beperkte productie.
Conclusie: wat ik gezien en ervaren heb bevestigt wat ik al wist. De Tesla markeert het moment waarop de overgang naar een volledige afbouw van fossiele brandstoffen is ingezet. Een puur elektrische aandrijving is niet zo maar een alternatief - ze is simpelweg beter.
