Een op de drie ongevallen gebeurt door oververmoeidheid

[jozef]

Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.

Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.

[JC]

Dit is dan waarschijnlijk ook één van de oorzaken van de weekend-ongevallen (in samenloop met een cocktail aan alcohol, soft-drugs, ...).

Ik rijd ook graag 's nachts als ik op vakantie vertrek. Dit wordt dan echter wel zorgvuldig ingepland. Ik zorg voor extra nachtrust de week voor ik vertrek. Probeer voor ik vertrek nog even wat te rusten. Persoonlijk vind ik het veiliger om op een relatief lege snelweg te rijden, ik sta gedurende het jaar al genoeg in de file.
Voor mezelf valt het moeilijkste moment niet tussen 2 en 3, maar eerder rond 5 u. Misschien heeft dat te maken met het feit dat ik zelden voor 2 u ga slapen (blijkt uit mijn activiteit hier  ). Je moet goed naar je lichaam luisteren als je 's nachts rijdt. Herken de tekenen van vermoeidheid en stop dan onmiddellijk. Vanaf de eerste schemering zoek ik een parking op en zet me een uurtje aan de kant, ik weet dat dit voor mij het moeilijkste moment is. Een lichte prikkeling rond de ogen is een duidelijk teken dat het op is en ik aan de kant moet. Ik probeer het dan ook niet te rekken met koffie, red bull, of andere middeltjes, op is op.

[Michel]

En de kans dat dit bij constante, zeer laag aanvoelende, saaie, monotone, concentratieverminderende, enz... 110-120 kmh eerder gebeurd als op autobahnen waar ge uw snelheid straffeloos kunt varieren naargelang omstandigheden, auto, konditie, fysiek, concentratie enz..., en meestal ook nog een niet onbelangrijke tijdwinst maakt...

Jozef, gij weet ook van die wetenschappelijke test waar 3 of 4 bestuurders (fünfer-BMW´s dacht ik) volgepropt met sensoren, een rit München-Hamburg moesten doen, ene aan 100 kmh max, de tweede aan 130 max, de derde mocht vrij zijn comfortsnelheid kiezen...
Naar de uitslag van de fysieke toestand van de testrijders hoeft men eigenlijk niet te gokken.

In elk geval kan ik me veel beter concentreren, en raak ik minder snel vermoeid, als ik mijn snelheid zelf kan afstemmen, als dat anderen -of bepaalde limieten- hun eerder monotone snelheid aan mij willen opleggen.

[jozef]

Jozef, gij weet ook van die wetenschappelijke test waar 3 of 4 bestuurders (fünfer-BMW´s dacht ik) volgepropt met sensoren, een rit München-Hamburg moesten doen, ene aan 100 kmh max, de tweede aan 130 max, de derde mocht vrij zijn comfortsnelheid kiezen...
Naar de uitslag van de fysieke toestand van de testrijders hoeft men eigenlijk niet te gokken.

Inderdaad, ik herinner me die test.

In elk geval kan ik me veel beter concentreren, en raak ik minder snel vermoeid, als ik mijn snelheid zelf kan afstemmen, als dat anderen -of bepaalde limieten- hun eerder monotone snelheid aan mij willen opleggen.

Ik vind dat snelheidsbeperkingen een hulpmiddel zouden moeten zijn voor bestuurders die niet met de streek vertrouwd zijn. Bijvoorbeeld vóór een onoverzichtelijke bocht, die verderop scherper wordt dan in het begin.

In België kan je daar evenwel niet op vertrouwen. Een snelheidsbeperking van 70 km/h staat nu eens voor een bocht die je veilig tegen 100 km/h kunt nemen, dan weer voor een bocht waar 50 km/h al teveel is.

Zeker op een autosnelweg met weinig verkeer is het alleen de bestuurder die, in functie van de talrijke factoren die daarbij een rol spelen, kan bepalen wat voor hem en zijn auto op een bepaalde plaats en op een bepaald ogenblik een aangewezen snelheid is. De bestuurder die dat niet kan, heeft ook niets aan de snelheidsbeperkingen.

Ik heb ooit op een Belgische autosnelweg een linksrijder die tegen 120 km/h reed, van de linker rijstrook gejaagd. Toen ik hem inhaalde tegen 140 km/h maakte hij een gebaar om aan te geven dat ik gek was.

10 km verder kwamen we in een stortbui terecht; je had nog amper 50 m zicht, en er stond heel wat water op de rijbaan. Ik ging naar de rechter rijstrook en vertraagde tot 80 km/h. En wie haalde mij, zonder lichten, gezwind (wellicht nog altijd tegen 120 km/h) in? Jawel, die man die vond dat ik gek was, en me nu heel verwonderd aankeek omdat ik maar tegen 80 km/h meer reed. Ik was een wegpiraat en een knoeier, hij was een goede chauffeur, want hij reed constant, ongeacht de omstandigheden, tegen de maximum toegestane snelheid van 120 km/h.

En die man zal nooit een boete voor een snelheidsovertreding krijgen. Nooit zal er op zo een ogenblik eens een anonieme politiewagen op de autosnelweg rijden, een blauw zwaailicht aansteken en zo een kerel in een stortbui aanmanen om zijn lichten aan te steken en zijn snelheid te matigen.

[jozef]

Oververmoeidheid: een probleem waar ook heel wat beroepschauffeurs mee te kampen hebben.

Ik ken een Balgisch autocarbedrijf (en het zal zeker geen uitzondering zijn) waar het als het druk is als volgt gaat. Chauffeur A vertrekt met de autocar in België naar Oostenrijk of Zwitserland, en chauffeur B volgt haar met een personenwagen van het autocarbedrijf. Als chauffeur A zijn maximum toegestane rijtijd gereden heeft, neemt chauffeur B het stuur van de autocar over, terwijl chauffeur A met de personenwagen terugkeert. Chauffeur A slaapt een drietal uurtjes, en vertrekt dan opnieuw met de personenwagen, deze keer om chauffeur C af te lossen zodra deze zijn maximum rijtijd bereikt heeft.

Ze zijn dus in regel met de maximale rijtijden voor de autocar, maar de chauffeurs hebben in werkelijkheid wel veel langer achter het stuur gezeten.

Ongetwijfeld zal onze vriend bibi585 ook nog wel wat kunnen vertellen in verband met het omzeilen van de maximale rijtijden.

[bibi585]

Dat monotone 85km/u door de begrenzer is gewoon moordend voor het vrachtverkeer, alle verkeer eigenlijk.
Zie maar de grote stijging van het aantal ongevallen en vooral dan het aantal kop-staart aanrijdingen in het verkeer.
Uiteraard zorgen de grootste voertuigen hier voor de meeste sensatie voor de pers en de kwatongen wat dan ook weer nefast is voor de transportwereld (ook transport van mensen).
Daardoor is het dan ook niet verwonderlijk dat dit sommigen (lees velen) aanzet tot sjoemelen en dit niet alleen uit winstoogmerk (want de boetes zijn niet mals en vroeg of laat loop je tegen de lamp) maar vaak ook uit overlevingsdrang.

Inderdaad jozef, vroeger heb ik ook veel gesjoemeld.
Die feiten zijn ondertussen verjaard en ik heb het geluk gehad niet te vaak tegen de lamp gelopen te hebben en wanneer het wel gebeurde dit al bij al nog meeviel.

Ik heb vroeger nog de tijd gekend waar er nog geen sprake was van een begrenzer en 1 jaar voor dat die verplicht werd werd mijn voertuig (als enige in dat bedrijf van een 80tal voertuigen) bij wijze van test begrensd op 80km/u. Meerdere voertuigen waren daar reeds voorzien van een begrenzer omdat de verplichting eraan kwam maar alle anderen waren begrensd op 120km/u.
Twee jaar heb ik zo met dat voertuig rondgereden en het heeft me minstens 10 jaar van m'n leven gekost + een boete van 95km/u op de ring in Kraainem.
Wekelijks, zoniet dagelijks gezaag dat ik veel te lang onderweg was, wat eigenlijk wel klopte ook.
Na die 2 jaar kreeg ik uiteindelijk een nieuwe trekker en plots zat ik bij de goeien die wel bij de besten hoorde.
Begrijpelijk toen ik m'n tacho's toonde als bewijs. Ze hadden nooit kunnen begrijpen hoe ik aan die boete geraakt was wanneer ik zo traag reed.
Een ritje van op "den depot" tot aan het eerste tankstation in Luxemburg duurde 5uur en 20 minuten met m'n ouwe trekker en met de nieuwe, zelfde lading en bovendien stukken minder verbruik (11 liter/100 km) was het op de kop af 4 uur.
Dit met enkel een verschil van 10km/u.

Kort daarna, om redenen die hier niet relevant zijn, ben ik daar vertrokken uit dat bedrijf en heb ik tot voor een jaar of 6 nog weinig de grotere afstanden gedaan met begrenzer doch nooit geen boetes meer gekregen wegens te snel gereden.
Ik heb omzeggens alle middeltjes die er waren toendertijd wel gebruikt om te sjoemelen van zekeringen, stukje elek. draad, magneet, ...
Tevens was ik gemiddeld 9 dagen per week in verlof en op het einde van het jaar stonden er 250.000km op de teller. (probeer dat maar eens reglementair met 44ton ) Dat is een gemiddelde van om en bij de 5000km/week. Tegenwoordig mag je al blij zijn dat je aan 3000km/week geraakt reglementair.
Tegenwoordig gaat het niet meer zo makkelijk en 's nachts zie je dan ook nog weinig vrachtwagens op de autosnelweg, wel overvolle parkings daarentegen en ontevreden mensen overal.

Wat ik meestal deed was de zondagavond vertrekken met de tacho 12 uur verschil zonder de datum erop te zetten. Afhankelijk hoe ver ik moest 4 tot 10 uur rijden, tussenstops waren meestal ten hoogste een kwartiertje voor een koffie of een sanitaire stop en voor de rest werd de tacho ontmanteld en de klok 45' vooruit gezet.
Eens ter plaatse of de 10 uur zaten erop dan werd de datum van de vrijdag erop gezet en de klok weer juist.
Voila, we zaten de maandagmorgen "relementair" in Zuid-Frankrijk.
Indien de 10 uur niet voldoende waren werd er desnoods nog een nieuwe schijf gestoken en een paar uur doorgereden zogezegt op de zaterdag.
Zo kon er op maandag voormiddag gelost worden in bvb. Toulouse, Marseilles, Bordeaux, ...
Dinsdag morgen lossen in België, vuurtje stoken met de schijven, verlofbrief en opnieuw beginnen.

Eén groot voordeel, was je moe, stop aan de kant en een paar uur je bed in en je kon altijd (bijna) fris en alert rijden.
Ik heb dit 1 jaar ook reglementair gedaan en ik was veel meer vermoeid dan op bovenstaande manier.
Tijdens die periode heb ik meer geslapen al rijdend aan het stuur dan dat ik sliep tijdens m'n zogenaamde nachtrust.
Probeer maar eens te slapen overdag in een afgesloten voertuig wanneer het buiten 30 tot 40 graden Celsius is. Binnen komt het zonder moeite (voldoende schaduw voor een oplegger vind je nergens) tot 80 graden of meer.