Ik vind het ook nogal een willekeurige straf. Want het zal van de moeilijkheidsgraad van de vragen die de probatiecommissie de betrokkene gaat stellen, afhangen of hij wel dan niet geacht wordt het boek ernstig gelezen te hebben.
Hij kan dan idd alleen maar hopen dat het volstaat het boek grondig te hebben gelezen ipv dat er verwacht wordt dat hij dat boek uit het hoofd leert.
En ook hierbij vrees ik dat het er, zoals wooter aanhaalt, zal op aankomen in welke mate de betrokkene de rechter al dan niet naar de mond spreekt.
Dat is gewoonlijk zo. Je doet er uiteraard beter aan om de rechter naar de mond te praten, dan dat je tegen zijn schenen stampt.
Stel dat de betrokkene het boek zeer grondig doorneemt, en achteraf eerlijk zegt: "Het heeft mij niets bijgebracht wat betreft het verkeersgedrag waarvoor ik veroordeeld werd." Die eerlijkheid komt hem dan duur te staan.
Niet geheel onterecht. Eender welke straf een veroordeelde opgelegd krijgt. Die straf dient toch om de veroordeelde iets bij te brengen. Of althans: die straf zou daar moeten voor dienen. Hem/haar te doen inzien dat wat hij gedaan heeft, niet door de beugel kan. In die zin, zou het erg lomp zijn moest de veroordeelde achteraf eerlijk toegeven dat hij er niks uit geleerd heeft en dat hij 't pakweg morgen opnieuw zou doen. Iemand die daar dan wat schijnheilig is, komt er op dat ogenblik mss iets handiger mee weg, da's 't nadeel. Maar daar valt helaas weinig tegen te beginnen, tenzij je zo iemand aan een leugendetector zou willen hangen. Dan kan alleen recidivisme aantonen dat de schijnheiligaard niks geleerd heeft uit zijn eerste straf.
Persoonlijk vind ik de opgelegde straf ook wel totaal buiten proportie, als sanctie voor wat dit kereltje op z'n kerfstof heeft, maar soit. En last but not least: een straf is maar zo zinvol als de mate waarin de gestrafte het ongewenste gedrag nadien achterwege laat.
