Haha, Jozef, je moest eens weten
Het blijft hier maar achteruit boeren
Ja, ik woon nu al bijna 5 jaar niet meer in België, zodat ik hoe langer hoe minder weet hoe het er daar aan toe gaat in het dagelijks leven (behalve dan via de media, maar dat is uiteraard een onvolledig beeld). Met eens 1 of 2 dagen naar mijn moeder of mijn schoonouders te komen, weet ik uiteraard niet wat er in België reilt en zeilt. Ook niet in het verkeer. Want met mijn Duitse kentekenplaat aanzien ze mij in België als een Duitser: "Ach ja, dat is een Duitser, dat is normaal dat die zich aan de snelheidsbeperking houdt" (alsof alle Duitsers dat zouden doen). En: "Laat die mens maar van rijstrook veranderen, want die kent hier zijn weg niet." Ik zou het pas lollig vinden als een flik mij probeert aan te spreken in wat er overblijft van zijn schoolduits... als ik zijn "Guten Tag" op zijn Beiers beantwoord met "Habe d'Ehre! Grüß Gott!", verstaat hij er al geen bal meer van.
Hoeveel zijn er, denk je, die weten waar een politieke partij voor staat op het moment dat ze deze hun stem geven ?
Veel. Ze herinneren zich nog welke politieke partij hen hun job als ambtenaar gegeven heeft, of hun sociale woning, of hun bouwvergunning al waren de plannen niet helemaal volgens de regels, enz.
Wat het programma van die partij is, zal hun worst wezen.
Wie kent er het verkeersreglement nog ? Laat staan andere wetten en regels ?
Het verkeersreglement is dermate ingewikkeld en wijzigt zo dikwijls, dat zelfs specialisten er niet altijd meer aan uit kunnen. Daar komen dan nog de arresten van het Hof van Cassatie bij, die soms regelrecht indruisen tegen het verkeersreglement.
Ooit was ik op de politierechtbank. Iemand voor mij was gedagvaard omdat hij een PV gekregen had om zijn auto te koop aan te bieden op de openbare weg, en die boete niet wilde betalen. Ik hoorde de rechter zeggen: "Ik moet toegeven dat ik zelf niet wist dat dat verboden is."
Neenee, wat de vlaming bezig houdt is voetbal, soaps en andere onbenullig gezever, en vooral haat en nijd
Die laatste twee elementen vind ik bijzonder bedroevend. Ik heb het geluk dat ik hier nu in een Alpendorpje woon waar iedereen nog iedereen helpt (was vroeger levensnoodzakelijk in de bergen).
We zijn gedoemd ...
Een goede Belgische vriend van Leslie en mij ziet het in België ook niet meer zitten. Ten laatste op 1 mei komt hij hier bij ons wonen, in afwachting dat één van de appartementen die we verhuren, binnenkort vrijkomt, en hij intussen wellicht een job zal gevonden hebben (er is hier een enorm tekort aan werkkrachten).
