Ik snap het niet ... een agent zegt: "mevrouw is in overtreding met dit artikel, ik heb dat gezien".
De rechter moet hem geloven tenzij ze kan bewijzen dat dat niet zo was. Ze kan dat niet, in tegendeel, ze geeft toe dat ze niet (vlot) kan rijden.
En de rechter lacht het gewoon weg?! 
Enerzijds hangt het ervan af hoe die agent zijn PV opgesteld heeft.
Als hij enkel de snelheid van ± 30 km/h vermeld heeft, is daardoor nog geen inbreuk op artikel 10.2 bewezen. Immers:
AR 10.2. Geen enkele bestuurder mag de normale gang van andere bestuurders hinderen door abnormaal traag te rijden wanneer daar geen geldige reden toe is [...]
Het is dus niet verboden om op de Kempenlaan in Wommelgem tegen 30 km/h te rijden. Het is enkel verboden om, door daar tegen 30 km/h te rijden, een snelheid welke, gelet op de plaatsgesteldheid, onbetwistbaar abnormaal laag is, er de normale gang van de andere bestuurders te hinderen zonder geldige reden. Mogelijk heeft de agent nagelaten om van deze hinder gewag te maken in zijn PV.
Anderzijds komt het aan de rechter toe om te beoordelen of de normale gang van de andere bestuurders daadwerkelijk gehinderd werd zonder geldige reden.
De rechter had het bestaan van deze hinder moeten aannemen. Alvast de verbaliserende agent was immers ongetwijfeld zo een bestuurder. Bovendien is het op de drukke Kempenlaan in Wommelgem haast onmogelijk om de normale gang van de andere bestuurders niet te hinderen als je er tegen 30 km/h rijdt; dat had de rechter kunnen weten door zich in geval van twijfel ter plaatse te begeven. En de door de vrouw aangehaalde argumenten om haar snelheid te verantwoorden maken uiteraard geen geldige reden uit.
Had ze bijvoorbeeld beweerd dat ze een huisnummer aan het zoeken was, dan was het anders geweest. De huizen staan daar redelijk ver achteruitgebouwd, en meestal komt het huisnummer enkel op de voorgevel voor. Je kan daar dan ook geen huis met een bepaald nummer vinden als je sneller dan 30 km/h rijdt.
Al bij al een bijzonder bedroevend vonnis, vooral vanwege zijn zeer ongelukkige argumentatie (geen minimumsnelheid buiten de autosnelwegen), dat enkel tot nog meer verkeersonveiligheid en demotivatie van de betrokken agent zal leiden.
Alleen al de bewering van die vrouw volgens dewelke ze op een weg als de Kempenlaan in Wommelgem tegen meer dan 30 km/h niet tijdig zou kunnen stoppen voor een voorzienbare hindernis, zou hier in Duitsland beslist volstaan hebben om haar rijbewijs in te trekken en het opnieuw afleveren ervan afhankelijk te stellen van een psychish onderzoek nopens haar geschiktheid om een auto te besturen, wat met haar huidige opvattingen beslist tot een negatief oordeel zou leiden.
Zo maak je hier in Duitsland bijvoorbeeld best gebruik van je zwijgrecht als de Polizei je, bij een snelheidsovertreding, vraagt of je het verbordsbord gezien hebt. Want zeg je ja, dan heb je de overtreding opzettelijk gepleegd, en verzwaart de boete aanzienlijk. En zeg je neen, dan komt je geschiktheid als bestuurder in het gedrang.
