vanaf april 2014 bestaat de ontslagmotivering
Oei sorry, daar was ik niet van op de hoogte.
Nu ja: bij de bank waar ik vroeger werkte, bestond dat al langer tegenover de vakbonden. Op de personeelsafdeling hadden ze een Excel-bestand met de personeelsvooruitzichten (geplande aanwervingen, voorziene pensioneringen, enz.) Eén van de kolommen had als opschrift "dans le colimateur" (= in het vizier).
Op een dag vernam ik dat Marc, een collega van mij, in die kolom opgenomen was: binnen de 6 maanden zou hij ontslagen worden.
Hij was een uitstekende PC informaticus, maar hij kwam nooit naar de vergaderingen, daar had hij een hekel aan, dat vond hij tijdverlies, dan ging hij liever eindgebruikers helpen. Tegenover de vakbonden zou dat nogal een zwakke reden voor een ontslag geweest zijn, dus hielden ze hem enkele maanden in de gaten. En ja: op een dag hadden ze een goede reden gevonden. Hij stond namelijk 3 maanden achter met de afbetaling van zijn financiering voor zijn auto, en ergens in het arbeidsreglement stond zwart op wit dat we geen niet-toegestane debetstand op onze rekening mochten hebben en geen achterstand op de terugbetaling van leningen. Voor Marc was het louter een kwestie van nalatigheid geweest, niet van geldgebrek.
Zoals gebruikelijk, werd Marc in de late namiddag bij de personeelschef geroepen, en vernam hij dat hij niet meer moest komen werken, en hij de keuze had . Ofwel gaf hij zelf zijn ontslag; dan kreeg hij desondanks zijn vooropzeg uitbetaald, stond hij voor de bank niet in de statistieken van door de bank ontslagen werknemers, en kreeg hij onmiddellijk een tegenopzeg van de bank, zodat hij kon gaan stempelen. Ofwel ging hij met niets naar huis, en zouden ze wel zien hoeveel het kostte als Marc naar de arbeidsrechtbank zou trekken. Hij mocht wel niet meer naar zijn bureau terugkeren, zijn privéspullen werden naar hem thuis gestuurd, en in de ondergrondse parking van de bank stond er een wielklem aan zijn auto. De volgende dag is hij met het achterstallige geld gekomen om zijn wagen terug te krijgen.
Wat ze vergeten waren, was dat Marc een programma aan het schrijven was dat ze absoluut nodig hadden en dringend klaar moest zijn. Omdat ze wisten dat hij na kantoortijd ook als zelfstandige werkte, belden ze hem op met de vraag of hij als zelfstandige het programma wilde komen afwerken.
Marc wist dat er nog ongeveer 3 dagen werk aan het programma was, en ze het uiterlijk een week nadien absoluut nodig hadden, doch een andere informaticus die het programma niet kende, het onmogelijk binnen een week kon afwerken. Marc stelde voor: "70.000 BEF, daarmee kan ik dan ineens mijn financiering volledig terugbetalen". In 1990 vond de bank dat uiteraard zwaar overdreven, doch Marc hield voet bij stuk: 70.000 BEF of geen programma. Hij heeft dat bedrag gekregen, ook al heeft hij het programma uiteraard niet meer bijzonder zorgvuldig op 2 dagen afgewerkt.
Ik heb Marc kort daarna ontmoet, en zei hem dat ik het spijtig vond wat de bank hem aangedaan had. Marc glimlachte, legde zijn hand op mijn schouder, en antwoordde mij: "Maak je geen zorgen om mij, ik heb elders al een beter betaalde job. Jij en je collega's zijn de sukkelaars, want jullie zitten nog bij de bank." En eigenlijk had hij nog gelijk ook.
