Met de dag driester lijken de vrachtwagenbestuurders te worden.
Ik rijd een parking langs de autosnelweg op. Het is tegen valavond, en dus staan er massa's vrachtwagens in overtreding geparkeerd, maar gelukkig zijn er nog wat plaatsen voor personenwagens vrij.
Nauwelijks ben ik uitgestapt, of er wil een vrachtwagenbestuurder zijn vrachtwagen dwars op de vorige plaatsen voor personenwagens parkeren. Hij rijdt tot vlak bij mij en merkt dat de achterkant van zijn aanhangwagen nog op de rijbaan staat.
- "Ich brauche noch 5 Meter. Wollen Sie bitte mal ein bischen weiter parken?"
- "Nein. Ich darf mein Auto hier parken, Sie aber Ihren LKW nicht."
Vloekend en tierend blaast hij de aftocht, terwijl ik hem daarentegen nog vriendelijk "Gute Fahrt, und noch weiter einen schönen Abend!" toeroep.
Even later parkeert een Bulgaar zijn vrachtwagen achter mijn auto, aan de overkant van de rijbaan, doch zo ver van de linker kant dat de personenwagens er nog amper voorbij kunnen. Er komt een vrachtwagen aangereden die een stuk over de parkeerplaatsen voor personenwagens moet rijden om de Bulgaarse vrachtwagen voorbij te kunnen. Maar ter hoogte van mijn wagen ontmoet hij een hindernis: de achterklep van mijn wagen staat open.
- "Wollen Sie bitte mal kurz die Heckklappe schließen?"
- "Nein."
- "Wieso nicht? Soll ich sie dann bloß abfahren?"
- "Freilich. Soll ich Sie einweisen?"
Ik neem nog een kopje koffie en rook nog rustig een sigaretje, terwijl er achter hem een alsmaar luider claxonconcert op gang komt.
"Na und? Wann geht's endlich los?" roep ik hem toe. Maar zijn enige hersencel heeft hem blijkbaar toch duidelijk gemaakt dat hij maar beter zijn smikkel houdt.
Jammer genoeg is het al laat, wil ik graag naar huis (nog 200 km), en vertrek ik dan maar.
Even verder staat er ter hoogte van wegenwerken een snelheidbeperking tot 60 km/h. Ik stel mijn cruise control in op 60, want ik heb dit jaar al wat punten in Flensburg verzameld.
Al spoedig komt er een vrachtwagen bumperkleven. Ik schakel de cruise control even uit, laat de wagen zonder te remmen langzaam vertragen tot 50 km/h, en schakel de cruise control dan weer in, zodat er wat afstand ontstaat tussen mijn wagen en de vrachtwagen. Maar al gauw hangt hij weer vlak achter mij.
Maar liefst 5 keren komt hij opnieuw bumperkleven, met uiteraard telkens dezelfde reactie van mij. Zeggen dat zelfs een ezel zich geen twee keren aan dezelfde steen stoot.
Dan zijn de wegenwerken voorbij, geldt er geen snelheidsbeperking meer, en stel ik mijn cruise control in op 180, zodat de motor in 8ste versnelling nog wat onder 3.000 toeren per minuut blijft.
Maar lang kan ik die 180 km/h niet aanhouden, want een Oostenrijkese vrachtwagenbestuurder moet zo nodig met amper 2 km/h snelheidsverschil zijn collega inhalen. Behalve dan in bergop, want daar kan hij blijkbaar niet sneller dan zijn collega.
Zegge en schrijve pas 14 (veertien) kilometer verder gaat hij eindelijk terug naar rechts. Het enige voordeel voor mij is dat mijn gemiddeld verbruik behoorlijk gezakt is. Maar ik durf er niet aan denken wat een monsterfile er intussen achter mij ontstaan is voor één enkele vrachtwagenbestuurder die amper 2 km/h sneller wil kunnen rijden.
Even verder vertraag ik van 180 naar 140 km/h om een Audi voorbij te laten die er naar schatting 250 km/h op nahoud. Want ik ben nu eenmaal geen beroepschauffeur (blij dat ik maar een amateur ben).