Zondag mocht mijn vrouw voor de eerste keer op de Autobahn rijden. Ik had haar op voorhand kort uitgelegd wat dit betekende. In principe geen snelheidslimiet, maar wel strikt op de stukken met een limiet. Focus op afstand en anticipeer op het verkeer en kijk heel ver vooruit en natuurlijk ook achteruit. Ze heeft nog niet zo lang haar rijbewijs, maar heeft voldoende ervaring om boven de 130 km/u te gaan.
Net over de grens geeft ze flink gas en laat de snelheid schommelen tussen de 150 en 160. Ze rijdt zeer geconcentreerd en kijkt nauwelijks op de snelheidsmeter maar des te meer naar het verkeer. Wat later richting Keulen op de (zeer) brede snelweg gaat het zelfs even naar 200 km/u. Ze voelt dit en merkt dat ze minder goed rijdt, hierdoor laat ze de snelheid terug dalen naar 160 km/u. Ze voelde ook duidelijk dat deze snelheid haar veel beter lag, zelfkennis!
We waren op weg naar een vriend die ondertussen net voor Frankfurt woont. Ik had de kinderen al rustig gehouden door enkele koeken uit te delen. Op een stuk waar de snelheid beperkt werd tot 100 km/u kwam het onvermijdelijke. Ze had ook honger en wilde ook wat eten! Ach, lage snelheid, we hebben niks te doen dus zoeken we naar wat anders om onze hersenen bezig te houden.
Voor mij een mooi bewijs tot te lage snelheidslimieten niet werken en zelfs contraproductief kunnen zijn.
