Begroet hier een vreemd iemand, en je wordt gegarandeerd bekeken met een koppeke van: "Ik ken u ni zenne, paljaske"
Het gekke in België is dat een voorbijganger je aankijkt, en als je hem dan begroet, hij de andere kant opkijkt. 
Even relativeren toch. Mijn madam had een opmerking gekregen dat ze te weinig beweegt, en dat ze dagelijks toch een 10.000 stappen moet zetten Maakt dat ze nu (bijna) elke dag een wandeling maakt van iets meer dan een uur (en bibi
'mag' mee). Door de bewegwijzering in het Pajottenland met wandelpunten (
http://www.wandelknooppunt.be) kom je op mooie plaatsen, vaak heel kort bij je woonst, die je nog niet kende. Je komt ook vaak andere wandelaars tegen, en bijna 8 op 10 zegt vriendelijk goedendag (of bonjour, ik woon in de rand), soms met een kort praatje over bijvoorbeeld het uitzicht of het weer.
Zo Sepp en Liesl, wordt de kans groter dat de volgende keer dat ik naar de hamer zoek, meer alleen de steel vind, ik niet alleen in de auto zal zitten, maar mijn sprekende snelheidsbegrenzer erbij zou kunnen zijn...
