Hij gebruikt deze kaart echter altijd wanneer hij in Brussel werkt. Hij verantwoord dit door te zeggen dat hij al genoeg gestraft is met zijn gehandicapte dochter en ziet dat onrechtmatige gebruik als compensatie.
Hierover een discussie starten is je dus automatisch op zeer glad ijs wagen.
Ik zou nochtans niet aarzelen, want het volstaat niet dergelijke lieden te negeren om ze schuldbewust te maken. En dan heb ik het niet alleen over een juridisch misdrijf, doch vooral over een moreel misdrijf.
Hij is hoegenaamd niet "gestraft" omdat zijn dochter gehandicapt is. Iedereen kent tegenslagen in zijn leven, en het is dan ook totaal onverantwoord om daarvoor andere onschuldige gehandicapten, die de parkeerplaats écht nodig hebben, daadwerkelijk te straffen door ze te gebruiken wanneer daartoe totaal geen reden bestaat.
Het toont aan dat het er voor hem voornamelijk op aankomt om zoveel mogelijk voordeel te halen uit de handicap van zijn dochter, desnoods volkomen onrechtmatig.
Er zijn wel meer personen die vinden dat ze, omdat zijzelf of één van hun dierbaren gehandicapt is, het dan maar eens duchtig moeten gaan uithangen tegenover mensen die er niets mee te maken hebben. Het zijn lafaards die maar wat om zich heen schoppen.
Ik heb mijn dochter verloren toen ze amper 25 was, en ik zal dat nooit volledig kunnen verwerken. Moet ik nu dan maar iedereen die een dochter heeft, gaan pesten?
Zeg hem dat je het spijtig vindt dat zijn dochter, die al zwaar gehandicapt is, op de koop toe nog zo een asociale vader heeft, die zo weinig voor haar over heeft, dat hij niet aarzelt om HAAR parkeerkaart in gevaar te brengen.
