Ik van mijn kant, besef dat het uiteraard ook persoonlijk is. Het idee dat een voormalig lesgever iemand is die het avond- en weekendwerk beu is en dan maar compleet gedemotiveerd als examinator aan de slag gaat, klopt naar mijn mening niet.
Ja, om eerlijk te zijn : ik krijg zo iemand héél graag. Ten eerste, heeft zo iemand jarenlange ervaring in het lesgeven zelf. Hij weet als geen ander welke weg de leerling afgelegd heeft vooraleer hij aan dé grote dag van de waarheid staat. Je krijgt iemand van achter in de lesauto die de kandidaat doorgaans meteen geruststelt. Er is géén al te kille sfeer tijdens de examenrit, hoewel hij wél alles gezien heeft. Iemand die het geheel bekijkt, en géén zwart-wit denker.
Met dat laatste bedoel ik dan: iemand die een fout ziet, maar daarbij verder kijkt dan z'n neus lang is. Hoe ernstig is deze fout NU, op DIT moment ? Gebeurt het 1x, of vaker ? Is het NU, op DIT moment storend geweest (of eerder gevaarlijk) ? Allemaal elementen die meespelen in de beoordeling van de fout. Gaande van: ok, dit is een klein foutje die de leerling uit zenuwachtigheid gemaakt heeft, tot een beoordeling voorbehoud, ..... of erger naarmate de ernst van dezelfde fout.
Concreet voorbeeldje: Leerling geeft 's aan het begin van een examenrit geen richting aan, vooraleer hij omheen een geparkeerd voertuig rijdt. Hij heeft verder wél goed gekeken, de beweging vlot, correct en veilig gemaakt. De fout overkomt de leerling welgeteld die 1e keer, op een moment dat er verder niemand in de buurt is. Verder geeft hij voor de rest van de examenrit steeds correct en tijdig richting aan. Wees maar zeker dat zo'n examinator het écht wel gezien heeft, maar dan niet onnodig met een bazooka op een mug zal schieten. Doet diezelfde leerling dat wel vaker ? En is het dan louter hinderlijk voor mede-weggebruikers, of creërt de leerling verwarring en aldus een gevaar ? Allemaal factoren die een rol spelen in de beoordeling van dezelfde fout. De "streepjezetter-die-alles-volgens-het-boekje-doet" gaat hier bvb al véél minder onderscheid in maken. Fout ... is dan fout. En je zal die laatste niet kunnen betrappen op een fout: de examinator heeft immers het vademecum perfect gevolgd.
Ook is de feedback na de examenrit vaak véél gestructureerder en duidelijker naar de leerling toe. De leerling krijgt te horen wat er fout was, waarom een bepaalde fout hem zo zwaar werd aangerekend, en wat hij daar dan wél had moeten doen. Anderen sommen wel de fouten op, that 's it, en verder aanzien ze het lesgeven niet als hun taak. Strikt genomen klopt dat laatste natuurlijk, maar het maakt de feedback er m.i. minder waardevol door. De eerlijkheid gebiedt mij evenwel te zeggen dat een ontgoochelde leerling vaak minder dan de helft van de uitleg gehoord heeft. Laat staan begrepen ......
Nu, als het je een troost mag zijn. Huidige lesgevers die een job als examinator ambiëren, kunnen die ambities maar beter bijschaven. Lesgevers worden systematisch geweerd bij sollicitatie.
