Waarbij we niet mogen vergeten om ons, telkens een kandidaat terecht als niet geslaagd beschouwd wordt, eerlijkheidshalve de vraag te stellen: "Wie heeft er niets van gebakken? De instructeur, de leerling, of beiden?"
Huh ?
Ik denk dat ik je ff niet goed begrijp. Hoe kan een leerling die goed gereden heeft terecht mislukken ? Ofwel heeft de leerling goed (genoeg) gereden, en was de buis om 1 of andere reden onterecht. Niet ? Of mis ik wat ?
Ja, op 1 of andere manier is de boodschap dan niet goed genoeg overgekomen, en kan 't geen kwaad om wat zelfkritisch te worden, althans als je 'm zelf les gegeven hebt (°). "Waarom is m'n boodschap déze keer, bij déze leerling niet goed genoeg aangekomen ? ". Maar op een gezonde manier, welteverstaan.
(°) soms komen leerlingen voor een evaluatieles, en wil de leerling ondanks een ontradend advies met alle geweld examen gaan doen.
Ik bedoel het volgende. Destijds zijn wij met onze hond naar de hondenschool geweest. De cursus werd afgesloten met een examen, en de examinator zei: "Uw hond is gebuisd". "Neen," zei ik, "niet onze hond, maar wij zijn gebuisd; want wij zijn er niet in geslaagd om hem, buiten de oefeningen in de hondenschool, voldoende voor te bereiden op het examen".
Ik ga ervan uit dat de meeste rijschoolinstructeurs degelijke lesgevers zijn, en het niet aan hen ligt als er een leerling niet slaagt. Maar je kan wel eens een leerling hebben die het extra moeilijk heeft om te leren rijden. En als die mislukt, zou ik mij als instructeur toch afvragen: "Heb ik geen techniek over het hoofd gezien die ik in dit geval had kunnen aanwenden om het te doen doordringen?"
Je zult ze ook nog wel kennen, die leraars uit de middelbare school die zichzelf nooit in vraag stelden, ook al hadden ze bar slecht les gegeven. Zo een exemplaar zei me ooit: "Als een vader komt vragen waarom zijn zoon zo weinig punten heeft, zou ik eigenlijk alleen maar kunnen antwoorden dat elke boer wel eens slecht zaad heeft".
