Volledig akkoord. Een verstandige fietser doet dit niet en zoekt eerst oogcontact.
Dat oogcontact moet men nadrukkelijk aanleren bij jonge fietsers. Dat werd mij in mijn jonge jaren toch aangeleerd. Maar soms krijg ik de indruk dat dit vandaag steeds minder het geval is.
Muziekje in de oren, ondertussen smartphonen zonder handen aan het stuur, gedachten allesbehalve bij het verkeer.
De autobestuurder moet het allemaal voorzien, zien en ongevallen voorkomen terwijl fietsers, gelukkig niet allemaal, er vanuit gaan dat we hen maar moeten zien en er maar op los fietsen. Daar moet aan gewerkt worden!!!
Oogcontact kan veel ongevallen voorkomen.
Persoonlijk leer ik m'n kinderen vooral uit de buurt van auto's en zeker grotere voertuigen zoals vrachtwagens te blijven. En al
zeker als die willen afslaan of kennelijk aan een maneuver willen beginnen. Mijn kinderen moeten 't zekere voor het onzekere nemen en die vrachtwagenchauffeur eerst maar doorlaten.
Wegblijven daar ! En bij het afslaan: liefst ver genoeg achteruit. Dan heb je nog wat marge in geval die vrachtwagenchauffeur z'n bocht wat verkeerd inschat en te kort afdraait. En voorrang of niet: steek pas over, als je 100 % zeker bent dat het ook écht veilig is.
Ik kreeg daarover gisteren nog een grappige opmerking op de ouderavond.
"Ulle kinderen zijn wel extreem voorzichtig". Persoonlijk beschouw ik dat als een compliment. Bij de les verkeersopvoeding, wordt de kinderen verteld dat wanneer zij de vrachtwagenchauffeur zien zitten in de spiegel, die vrachtwagenchauffeur hen ook ziet staan. Onzen Bram had z'n vinger opgestoken en gezegd:
"Klopt toch niet ? Die chauffeur kàn u zien, maar ben je daarom ook zeker óf die chauffeur ook in z'n spiegel kijkt ?". Tsjaa .....
Let wel: ik ga hierbij zeker niet élk rijgedrag van vrachtwagenchauffeurs proberen goed te praten. Maar een grafzerk van mezelf als fietser of m'n kinderen met als opschrift:
"en toch had ik voorrang" .... ik pas ervoor. Voor mij persoonlijk betekent een sociaal en veilig verkeer deels ook: rekening houden met andermans mogelijke fouten, en daar de veiligste oplossing voor proberen te vinden. Vandaag de dag, heb ik evenwel helaas de indruk dat er ouders rondlopen die daar anders over denken. Wat leren veel ouders hun kinderen immers vandaag de dag ? Juist: dat fietsers altijd voorrang hebben, en dat je altijd in fout bent bij een ongeval met een
"zwakke weggebruiker". Jullie begrijpen ongetwijfeld waarom ik dat laatste doelbewust tussen aanhalingstekens en in cursief zet, neem ik aan ? Enfin, zo fietsen pa en ma. Als ik sommigen bezig zie: er zijn er bij, die godbetert nog liever tussen de trekker en de laadbak door zouden proberen te fietsen dan ieders veiligheid te willen laten primeren. Ook in de auto, zien ze pa en ma onterecht voorrang verlenen aan fietsers.
En dan mag je driemaal raden wat zoonlief/dochterlief als fietser en later in de auto ook zal doen .....