Ik ken die 25+8 % nog goed, maar dat geldde niet voor NATO-Truppenangehörige, die konden zelfs een Europese Corvette kopen aan US-netto-prijs... dus ook geen Europese transport- en invoerkosten, idem voor Japanse wagens.
1972: benzine voor 3 BEF i.p.v. 8 BEF/liter,
In de regel de helft van de prijs, en de brandstofbons waren beperkt naargelang de PK´s van de wagen (meer PK meer bons/maand, naargelang de kazerne verder van de grens lag ook meer bons, in de regel was het voldoende behalve voor sommige vrijgezellen die een Belgisch lief hadden en een pak verder als Limburg/Luik woonden...)
5 BEF voor een whiskey-cola in de kazerne, goedkope sigaretten
Niet ideaal voor "verslaafden"... ik dronk eerder zelden en rookte niet... en ook goedkope drank en sigaretten kosten geld.
Feit is wel dat de goede kwaliteit van drank verkrijgbaar was en soms spotgoedkoop was (60-70% goedkoper), dat kon men niet altijd weigeren.
gratis gemeubleerd appartement
Enkel voor gehuwden...
Sowieso militare goedkope meubelen(skai), zelden of niet gebruikt door families die er al enkele jaren woonden, na een tijdje waren het burgermeubels ook aangekocht zonder MWst. Nieuwe burgerkeuken als eerste. De militaire meubels en aparte apparaten konden terug de camion op naar het depot.
De Duitse handel zag de militaire families graag komen, het moet voor de omzet een kleine ramp geweest zijn (na het einde van de BSD) vooral in de steden waar 10-15 % omzet van de Belgen kwam. Natuurlijk zijn ook andere strijdkrachten van andere landen volledig weg, of fors vermindert.
Appartement was enkel koud gratis, verwarming moest men betalen, ook garage moest men extra betalen, dat kon oplopen tot 200 DM per maand want die appartementsblokken waren zeer pover geisoleerd, ik denk zelfs dat militaire woningen in BE niet echt veel duurder waren.
, expatriatievergoeding,
dat was gene vette, zeker voor een vrijgezel (kreeg ca. 60 % van een getrouwde) die elke week naar huis reed, na 2-3 jaar kon die een nieuwe auto kopen, dan ben je niet vet met een auto zonder BTW en goedkope brandstof. Diegene die 2 x per maand of minder naar Belgie reden moest zeker geld bijleggen, zeker die verder dan Brussel woonden (in de regel kochten de meeste ook een krachtigere-duurdere auto).
Ook de negatieve kant:
- vrouwen/mannen hadden nooit recht op dopgeld, integendeel tot BE. Zoek maar eens werk als Belgische (maar ook dat viel nog mee na ingeburgerd te zijn)
- vele families waren niet slim en begonnen ook een huis te bouwen in BE, bijgevolg dubbele kost, zeker verwarming. Eens het huis in BE af was reed men meer naar BE, alweer extra kosten.
Redelijk veel zijn dan ook met een Duitse getrouwd, die hadden het wel financieel veel gemakkelijker, en moesten al die extra kms niet afbeulen.
(maar ook elk voordeel heeft (later) zijn nadeel)op 56 met pensioen met 90% van de laatste wedde, enz... die Belgische Strijdkrachten in Duitsland hebben daar goed geboerd.
75 % bruto = ~ 89 % van de netto laatste wedde, wel geen vakantiegeld en geen eindejaarspremie meer, en men spaarde vooral uit aan al die extra verplaatsingsmiserie.
Pensioen is het enige waarover men niet hoefde te klagen (zoals alle ambtenaren), er zijn er zelfs een hoop die met 51 j. op disponibiliteit mochten, maar dat mochten de militairen in BE ook.
Ik heb er tijdens mijn legerdienst aan gedacht om bij te tekenen. Maar in tegenstelling tot de reserve-officieren, die hun graad van onderluitenant behielden, verloor ik als reserve-onderofficier dan mijn graad van sergeant en zou ik nog slechts korporaal geweest zijn. Om opnieuw sergeant te worden, moest ik dan eerst 2 jaar opleiding volgen in Semmerzake (België), en dat zag ik niet zitten. De 4 maanden opleiding als reserve-onderofficier waren mij al tegengevallen.
Dat kan ik goed geloven.
