Iedereen mag dat zelf bepalen, maar preventief wat rust nemen is veel minder erg als helemaal niet aankomen, niet?
Waaruit concludeer je nu ineens weer dat ik niet preventief voldoende rust probeer te nemen ?
Omstandigheden onderweg kunnen de reis altijd vermoeiender maken dan ik vooraf zou kunnen voorzien. Ik ben ooit teruggekomen van een bezoek aan kameraden die een appartementje gehuurd hadden aan zee. Grellig dichte mist tot pakweg Gent, maakte dat de rit sowieso al langer duurde. Daarbovenop was het érg vermoeiend om zo geconcentreerd te blijven, dat ik in Laarne de parking opgereden ben. Zetel ff achterover, en een dutje gedaan. Ik weet zelfs niet meer of 't een half uur of drie kwartier (of nog langer) was dat ik daar ingedommeld heb gelegen. Hoe oncomfortabel zo'n autozetel ook is, je hebt er geen idee van hoe heilzaam verkwikkend dat slaapje toen was om het resterende stukje tot in Hemiksem nog af te leggen. Mocht je 't mij vooraf gevraagd hebben of ik in Laarne zou stoppen, had ik gegarandeerd neen geantwoord.
Wat betekent nu 1 uur later aankomen op een rit van 10 uur? En dat mss 1-2 maal per jaar?
(in een extra-file alleen kan men al één uur "verliezen", en de rest...)
Net daarom dat ik er een bloedhekel heb om daarbovenop nog 's extra tijd te verliezen aan de laadpaal.
Ik doe m'n job nog altijd graag. Maar beroepshalve, moet ik geregeld de tijd wat in de gaten houden. Shit, deze keer ben ik beduidend later aan 'n laatste rit begonnen. Déze keer dus éérst maar naar boer X rijden, want die begint wel héél vroeg te melken. Géén zotte toeren uithalen, maar bvb de rit déze keer toch maar in omgekeerde volgorde rijden. Hmm, déze keer mss maar met de éérste rit naar Moorslede rijden, anders riskeer ik dat de fabriek al stil ligt omdat ik daar te laat aankom.
Als ik dan met vakantie ga, is dat dus het éérste wat ik vooral NIET meer wil doen. Vooraf plannen wanneer ik waar moet zijn, of tot waar ik ga rijden (bvb om m'n wagen weer bij te laden). Weliswaar zoek ik her en der (hier op 't forum bvb) wat extra info op welke trajecten interessant, of juist minder interessant zijn. Maar ik heb nog nooit, jamais vooraf ingepland waar ik om hoe laat precies zou willen stoppen. Als gemiddelde neem ik pakweg twee uur. Maar 't gebeurt me wel 's dat ik vroeger dan die twee uur een rustpauze inlas, afhankelijk van hoe ik me op dat moment voel.
Stoppen, wil ik dus niet pas doen als ik ver genoeg gereden ben, om te stoppen aan een deftige laadpaal. Soms kan het wenselijk, of zelfs noodzakelijk zijn om wat eerder een rustpauze in te lassen.
Wegrijden na een rustpauze, wil ik pas doen als IK weer fit genoeg ben om verder te kunnen, en niet wanneer de boordcomputer mij aangeeft dat de batterij voldoende opgeladen is.
In mijn vrije tijd, is het voor mij héérlijk om vooral zélf te kunnen bepalen waar en wanneer en hoe lang ik stop. En vooral : zonder dat externe personen of factoren mij daar enige verplichting of beperking in opleggen. Zo ben ik tijdens m'n vakantie vorig jaar op het allerlaatste stukje in extremis nog even gestopt. Ik moest nog minder dan een uurtje rijden. Niet omdat ik moe was, niet omdat er één of andere batterij moest opgeladen worden. Maar gewoon omdat de kids hun energie ff kwijt moesten en het daar een fraai uitzicht was, en het héérlijk verpozen was. Zalig vind ik dat, om niet af te hangen van enige tijdsdruk of beperkt rijbereik en gewoon kunnen stoppen op momenten en plaatsen dat IK daar 's goesting in (of nood aan) heb.
Als ik moet tanken, sta ik daar hooguit enkele minuutjes. Als die plek mij niet meteen bevalt, kan ik prompt beslissen om ergens anders een rustiger plekje te zoeken om te verpozen. Als de plaats waar de wagen bijgeladen kan worden mij niet bevalt daarentegen, sta ik daar minstens de tijd die de batterij nodig heeft om weer ff verder te kunnen. Ik zou er dan bij voorbaat al de kiekeboebelen van krijgen van 't idee alleen al af te hangen van die externe factor die mij gaat vertellen wanneer ik weer verder kan en mag.
Kunnen stoppen wanneer ik daar zélf nood aan of gewoon goesting in heb = zalig voor mij.
Een externe factor (de capaciteit van de batterij en een beschikbare laadpaal) die mij oplegt waar en wanneer te stoppen = dat hààt ik. Ik moet beroepshalve al genoeg rekening houden met externe factoren.