En hoewel een hiërarchische overste de eindbeslissing moet nemen, kan het nochtans nooit kwaad om af en toe z'n licht 's op te steken bij het personeel dat élke dag het werk op de werkvloer moet uitvoeren.
Ik geef hierbij enkele voorbeeldjes:
Op Kallo, is men bezig met ahw een nieuwe fabriek te installeren (oa een volledig nieuwe poedertoren), zónder die fabriek ooit volledig stil te leggen. Een externe firma (met tig aantal onderaannemers) is daarmee bezig. Ondertussen heeft men diverse hoger opgeleiden mee aangeworven om 1 en ander in .... kuch .... "goede" banen te leiden. Dat leidt soms tot spierballen-gerol, wanneer diverse oversten uit diverse directoraten elk menen dat zij, en niet de ander, de eindbeslissing moeten (mogen) nemen. Als zij het dan niet eens geraken met elkaar, of vertikken met elkaar te communiceren, dan draait de boel vierkant, en weet het personeel zelfs niet meer tot wélke overste zij zich nu eigenlijk moeten wenden.
Toen het gedeelte van de voorbewerking in productie genomen werd, kwamen de externe firma's en de bonzen de uitleg geven. Ze waren allemaal laaiend enthousiast. Tot onze technici vroegen "Euh, klein detailke. Als we die pomp, of die motor ooit moeten demonteren voor herstelling of vervanging .... hoe geraken we daar ooit bij ?". Oepsie .... dat stond allemaal dermate dicht bij de muur geïnstalleerd, dat die stomweg quasi onbereikbaar waren. Of enkel bereikbaar na minstens twee dagen inox leidingen demonteren (en nadien weer monteren, lassen ...). Dat heeft wéken tijd (én véél geld) gekost om 1 en ander aan te passen. Moest men nu van in den beginne geluisterd hebben naar het personeel dat daar dagelijks mee moet werken ......