Toch zet hun (tamelijk ongenuanceerde) standpunt mss wel gevaarlijke deuren open.
Wie gaat bepalen waar de grens dan nog ligt ? De weggebruiker zélf ? En waar moge die grens dan wel liggen ? Zal ik straks maar volgas over het fietspad of het trottoir sjezen met m'n tuf, met als excuus dat ik dat veiliger acht, dan door het maanlandschap op de rijbaan te rijden ? Neen, toch ? Of zal ik voortaan maar op datzelfde trottoir of fietspad parkeren, met als excuus dat ik dat veiliger acht, dan dat ik het risico loop dat m'n spiegel zou sneuvelen ? Neen, toch ?
Straks gaan weggebruikers de wegcode beschouwen als een bont allegaartje vrijblijvende adviezen waaruit ze naar eigen goeddunken slechts die regels willen toepassen die hen goed uitkomen. (In zoverre ze dat NU al niet doen).
Heel het gedoe van deze man in kwestie, kan bij mij op niet het minste begrip rekenen, en wel om volgende redenen.
1.
Hij heeft NUL respect voor wetgeving. Als hij vindt dat de wegbeheerder in gebreke blijft, dan eigent hij zichzelf (ttz: zijn zoon) ineens maar het recht toe elementaire regels te overtreden.
2.
Hij heeft NUL respect voor de verbalisanten. Hij claimt dat die niet zijn zoon, doch de wegbeheerder maar had moeten verbaliseren. Zélf, verzuimt hij evenwel schromelijk om de wegbeheerder te laten dagvaarden voor de gebreken.
Ik zou méér respect hebben voor deze man, mocht hij dàt tenminste gedaan hebben. Namelijk : ineens het probleem bij de kern durven aanpakken. Namelijk : de wegbeheerder durven dagvaarden wegens gebrekkige infrastructuur. Ervoor zorgen dat dàt probleem (ooit) opgelost wordt, en niemand nog overtredingen hoeft te begaan omdat die veiliger zouden zijn .....
Win-win situatie, lijkt me. Maar neen .....
3.
Dan heeft hij ook nog eens NUL respect voor de rechter die z'n zoon vrijgesproken heeft. Die heeft zijn zoon namelijk vrijgesproken, wegens gebrek aan bewijs. Dat is wel iets héél anders dan wat hij daarover loopt te toeteren in de media. Hij stelt zich zonder boe of ba, in de plaats van de rechter. Komt eventjes onomwonden beweren dat hij vermoedt dat de rechter in werkelijkheid rekening zou gehouden hebben met het feit dat het veiliger zou zijn om als fietser de regels te overtreden.
Wie denkt hij dan eigenlijk wel dat hij is ? Is nu werkelijk élke vorm van waarden, normbesef, en ethiek soms chirurgisch geamputeerd bij zijn geboorte, of zo ?