Ik ben met het gezin gaan genieten van de Bretoense kust, maar hoe pak je dat aan met een Tesla? Vereist het veel planning?
Mijn beroep is plannen, dus ik plan graag zelf, maar het zou niet nodig geweest zijn. De rit ging van Mechelen naar een plaatsje net voor Saint-Brieuc (
http://www.chateau-du-val.com/). Bij het vertrek was ik niet zeker van laadmogelijkheden ter plaatse.
Donderdag vertrok ik thuis met ongeveer 94% lading. De eerste etappe ging tot aan de supercharger van Amiens of zo'n 260 km. Dit moet makkelijk haalbaar zijn met een Model X90D. Het weer werkte echter wat tegen, het was koud 's morgens waardoor de verwarming nu en dan moest helpen en er stond een stevige wind op kop. Heel de rit werd aan de max. snelheid afgelegd zonder 'range mode'. Door deze omstandigheden heb ik er zo'n 90% batterijlading doorgejaagd. Ik wist echter waar de supercharger staat waardoor ik niet panikeerde omwille van een lading van 4%. Deze stop werd gebruikt om te ontbijten. De auto had al lang genoeg geladen om ons tot Caen te brengen voor het ontbijt was verorberd. Ook naar Caen lag het verbruik door de wind erg hoog, maar gezien ik altijd een veiligheidsmarge hanteer was dit geen probleem. Een tweede laadstop van zo'n 35 min gaf meer dan genoeg lading om de bestemming te halen (aangekomen met 12%).
Ik had mijn standaard "EV-overlevingspakket" mee. Dit bestaat uit de UMC (Universal Mobile Connector) van Tesla zelf. Dit is een prima laadkabel maar is zeer kieskeurig op de aansluiting, daarom dat de meeste hem vervangen door een Mennekens-lader. Verder gaat er altijd een verlengkabel van 35 m mee en een zelfgemaakt verlooptstukje dat de twee draden kruist (fase en neutraal). De UMC is kieskeurig en verwacht de fase aan de juiste kant!
Laden ter plaatse bleek mogelijk. Ik gebruikte een stopcontact waar normaal gezien een elektrisch vuur op hangt van 2,5 kW. Voorzichtigheidshalve beperkte ik de laadstroom tot 9 A (ongeveer 2 kW). Een hogere laadstroom was mogelijk maar leverde een serieuze spanningsverlaging op, dus toch maar even niet. De noodoplossing van de supercharger in Saint-Brieuc, maar deze had ik niet nodig!
De terugrit was ongeveer hetzelfde maar dan in omgekeerde richting en met een lange stop aan de Mont-Saint-Michel. Laden gebeurde in Caen - Rouen - Valenciennes. Een laadstop meer, maar gunstiger voor de reissnelheid. De planner in mij kwam boven en de kantjes werden eraf gereden. Als je met een lage batterijlading toekomt laadt de auto veel sneller. Caen werd gehaald met ongeveer 12%, Rouen met 8% en Valenciennes met 3%. De reissnelheid, inclusief rustpauzes, bedroeg ongeveer 95 km/u. Het had sneller gekund, eventueel met een extra korte stop in Amiens. Trager dan met een ICE, maar niet veel trager!
Frankrijk is een land waar, ook al heeft Renault een aantal EV's, weinig elektrisch gereden wordt. De supercharger infrastructuur is schitterend daarentegen! Op alle laadstops in Frankrijk stond ik steeds alleen te laden op 2 stops na. In Saint-Malo kwam een geïnteresseerde Fransman informeren met welke wagen ik reed. Als EV-ambassadeur heb ik hem alle uitleg verschaft, maar van het merk Tesla had hij nog niet gehoord. Die man weet nu de komende weken wat hij aan de stamgasten in zijn geliefkoosde bistro kan vertellen.
Leuke anekdote. Ik heb een grondige hekel aan de peyages in Frankrijk, niet omwille van de kost want dat begrijp ik, maar omwille van het tijdsverlies. De meeste Fransen denken daar hetzelfde over als je hen aan de peyage terug ziet vertrekken. Een jeugdig gezelschap in een kleine witte Franse auto (cliché maar toch zo waarheidsgetrouw) wou wel even tonen aan de onbekende witte olifant hoe snel hun Frans gedrocht kan accelereren. Met veel lawaai en gierende banden vertrokken ze na de peyage. Ik kon het niet laten om de Model X zonder lawaai en zonder wielslip even tot 130 te duwen. Die "Roest En Narigheid Achtervolgen U Lange Tijd" heb ik niet meer gezien!