Christophoros
Verkeersvragen en -discussies => Wegeninfrastructuur => Topic gestart door: Michel op maandag 04 april 2011 - 18:15:43
-
Deze put in de weg was heel snel " dichtgeplakt ". (met video)
Gevolg door de open put : één dode. Vrachtwagen frontaal op auto, "gelukkig" maar 1 inzittende.
En dat bij een vrachtwagen die zijn spoor niet kon houden, wat moet dat voor de motorrrijders pas geven...
Volgens nieuwsberichten is de kans 11 maal groter op een dodelik moto-ongeval als bij de overige ongevallen.
En de lente is serieus begonnen.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
-
Een van de veel te zeldzame keren dat met de vinger gewezen wordt naar de weg-wan-beheerder >:(
-
Kan Crevits nog aanblijven nu blijkt dat haar falend onderhoudsbeleid en te lakse administratie aantoonbaar verantwoordelijk is voor een verkeersdode ?
http://www.vandaag.be/binnenland/64176_vlaamse-overheid-wist-van-put-dodelijk-ongeval-waasmunster.html
"De politie had vorige week melding gemaakt van de put in het wegdek in Waasmunster, en een wegtoezichter was al ter plaatse geweest. Het was de bedoeling om maandag of dinsdag het probleem op te lossen, maar spijtig genoeg is het ongeval deze morgen gebeurd."
Crevits démission !
-
genoeg is het ongeval deze morgen gebeurd
En dan is het blijkbaar ineens wel mogelijk om onmiddelijk tot herstelling over te gaan i.p.v.Het was de bedoeling om maandag of dinsdag het probleem op te lossen
-
En dan is het blijkbaar ineens wel mogelijk om onmiddelijk tot herstelling over te gaan
Herstelling??
Wat van die rommel in hooien die enkele dagen later alweer er naast ligt en menige voertuigen beschadigd heeft door steenslag. >:(
-
Kuch... Kuch... Je gaat me niet vertellen dat die vrachtwagenchauffeur bij de les was... Met twee poten correct aan het stuur en een juiste kijktechniek aan de kant van de vrachtwagenbestuurder was dit niet gebeurd.
Idem eigenlijk met putten en motorrijders... Goed, een put van 10 cm dik in een bocht is een probleem, maar op droog wegdek heb ik op mijn motorfiets geen schrik van putten. Weeral beide poten aan het stuur, en kijktechniek. Maar raad eens wat niet aan bod komt in de lessen voor het rijexamen, noch voor automobilist en noch voor motorrijder?
-
@ Wooter : je bent wel streng maar bij het zien van die put had ik ook zo mijn twijfels over het in de hand houden van die vrachtwagen. Maar wie zonder fouten weze.....en zelfs met juiste kijktechniek, en je voertuig goed in handen hebben blijft er nog het element fataliteit.
Positief is echter wel de politieke hetze die op gang aan het komen is waarbij de persoonlijke aansprakelijkheid van de minister in zicht komt.Dat is dan weer goed nieuws. Die Tjeeven Crevits en Schouppe gaan misschien eens echt aan veiligheid beginnen denken.
-
Ik ontrek de overheid niet van haar verantwoordelijkheid, maar een put van 10 cm is voor een fietser een ravijn, voor een motorrijder en automobilist een stevige klap maar voor een vrachtwagen een tikje.
Nee, je gaat me niet vertellen dat die chauffeur beide handen correct op het stuur had, en een correcte zitpositie had om te voelen welk effect die put had op zijn vrachtwagen zodat ie daar correct kon op reageren.
-
Men gaat mij niet wijsmaken dat het toeval is dat die put nu ineens wél gedicht kan worden. Helaas moest er eerst een dode vallen. En ik mag er niet aan denken hoe 't zou zijn afgelopen als die vrachtwagen op een auto met meer dan 1 inzittende was geknald. Dan waren de gevolgen helemààl niet meer te overzien.
En nu? Nu wacht wellicht een jarenlange procedureslag. Want naar goede gewoonte zal de verantwoordelijke wegbeheerder hier zowat elke mogelijke gerechtelijke procedure gebruiken om haar aansprakelijkheid (proberen) te ontlopen. En ik sluit niet eens uit dat ze er nog mee wegkomt ook.
Heel gezellig allemaal voor de nabestaanden van de overledene. Het zal nog lang, héél lang duren eer die procedureslag uit de voeten is. Hoe moeten de nabestaanden van de overledene nu verder? Hoe kunnen zij dit onnoemelijke verdriet een plaatsje geven, zolang die gerechtelijke mallemolen hierover blijft draaien?
-
Ik ontrek de overheid niet van haar verantwoordelijkheid
En terecht.
maar een put van 10 cm is voor een fietser een ravijn, voor een motorrijder en automobilist een stevige klap maar voor een vrachtwagen een tikje.
Vergeet dat maar. In tegenstelling tot wat je zou denken, hebben putten, drempels, spoorvorming, etc. een véél grotere impact op een vrachtwagen dan op pakweg een auto. Rij bvb maar eens over verkeersdrempels, wegen vol putten en bulten, snelwegen vol spoorvorming ed, met je auto. En doe daarna hetzelfde traject aan dezelfde snelheden eens met een camion. Als je dan dezelfde snelheden zou willen rijden als perfect comfortabel en veilig met de auto, dan voel je meteen het verschil. Dan heb je gewoonweg gene rug meer. Laat staan dat het nog veilig is.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Dat neemt natuurlijk nog niet weg, dat je dat als vrachtwagenchauffeur hoort te weten, en je daar je snelheid dus op dient aan te passen. Missen is helaas menselijk, en iedereen kan zich laten verassen door een onverwachte put of bult in het wegdek.
Nee, je gaat me niet vertellen dat die chauffeur beide handen correct op het stuur had, en een correcte zitpositie had om te voelen welk effect die put had op zijn vrachtwagen zodat ie daar correct kon op reageren.
Een ongeval is zelden een zwart-wit verhaal.
-
Ik vind het ook tekenend dat de put al gedicht is, nog voor de brandweer klaar is om het puin te ruimen.
-
maar een put van 10 cm is voor een fietser een ravijn, voor een motorrijder en automobilist een stevige klap maar voor een vrachtwagen een tikje.
Vergeet dat maar. In tegenstelling tot wat je zou denken, hebben putten, drempels, spoorvorming, etc. een véél grotere impact op een vrachtwagen dan op pakweg een auto. Rij bvb maar eens over verkeersdrempels, wegen vol putten en bulten, snelwegen vol spoorvorming ed, met je auto. En doe daarna hetzelfde traject aan dezelfde snelheden eens met een camion. Als je dan dezelfde snelheden zou willen rijden als perfect comfortabel en veilig met de auto, dan voel je meteen het verschil. Dan heb je gewoonweg gene rug meer. Laat staan dat het nog veilig is.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Elk voertuig heeft zijn eigenschappen. Qua verkeersdrempels ga je inderdaad peren zien met een vrachtwagen, enigszins vlotjes met je auto erover kunnen en met de motorfiets kan je er loeihard over. Maar voor putten is dit niet noodzakelijk zo het geval.
En dan nog: zelfs al ging je Parijs-Dakargewijs over zo een bult met je vrachtwagen, dan nog flikkerde je niet in de berm of op het rijvak van de tegenliggers.
Dat neemt natuurlijk nog niet weg, dat je dat als vrachtwagenchauffeur hoort te weten, en je daar je snelheid dus op dient aan te passen. Missen is helaas menselijk, en iedereen kan zich laten verrassen door een onverwachte put of bult in het wegdek.
Hmja, als je dan de toegelaten snelheid van zo een vrachtwagen in rekening neemt, dan stel ik mij toch vragen bij de rijvaardigheid van die bestuurder op dat moment.
't is niet omdat je dagelijks in het fileverkeer je krant uitleest, dat die ene keer dat je niet zag dat je voorligger stopte omdat je de krant aan het lezen was en je 'm een tik gaf, een ongeluk is...
Vergeef me m'n punt, maar ik heb dit weekend weer een rijvaardigheidsstage gedaan en veel bijgeleerd, onder andere over de mogelijkheden indien je een correcte rijtechniek en kijktechniek toepast :).
-
En dan nog: zelfs al ging je Parijs-Dakargewijs over zo een bult met je vrachtwagen, dan nog flikkerde je niet in de berm of op het rijvak van de tegenliggers
Een woestijn heb ik hier nog niet gezien. Je bedoelt wellicht Parijs-Roubaixgewijs. :D ;D :D
-
en zelfs met juiste kijktechniek
Wie beweert dat de chauffeur de put niet gezien heeft? Gezien de breedte van de rijbaan kon hij niet uitwijken of hij kwam op de tegenligger terecht of in de berm. Dan maar door de put op hoop van zegen. Zelfs met twee handen aan het stuur kan je dan toch op de rijstrook van je tegenligger terecht komen. De stuurbekrachtiging bij een vrachtwagen is immers zeer krachtig. Vraag maar eens aan Bibi.
-
En dan nog: zelfs al ging je Parijs-Dakargewijs over zo een bult met je vrachtwagen, dan nog flikkerde je niet in de berm of op het rijvak van de tegenliggers
Een woestijn heb ik hier nog niet gezien. Je bedoelt wellicht Parijs-Roubaixgewijs. :D ;D :D
Neenee, Parijs-Dakargewijs :)
(http://dobrochan.ru/src/jpg/1101/kamaz-truck.jpg)
-
en zelfs met juiste kijktechniek
Wie beweert dat de chauffeur de put niet gezien heeft? Gezien de breedte van de rijbaan kon hij niet uitwijken of hij kwam op de tegenligger terecht of in de berm. Dan maar door de put op hoop van zegen. Zelfs met twee handen aan het stuur kan je dan toch op de rijstrook van je tegenligger terecht komen. De stuurbekrachtiging bij een vrachtwagen is immers zeer krachtig. Vraag maar eens aan Bibi.
Door de put op hoop van zegen? Handen op kwart-voor-drie, blik in de verte naar waar je naartoe wilt, constante tractie aanhouden, een goede zithouding met aanraken van de zetel van schouder tot knieholte en steun halen uit de voetsteun.
Oh, maar die handen staan niet op kwart-voor-drie. Blik is gefixeert op de put, men trapt de koppeling of rem in, men zit amper op de zetel en de linkervoet staat losjes op de vloer. En enkele tellen later lig je dan uiterst links in het decor.
-
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Wordt ongetwijfeld nog wel vervolgd ....
-
Ik heb met zo gelijkaardige camionnekes gereden en serieuze sporing dat was telkens weer zweten.
-
serieuze sporing dat was telkens weer zweten
Kan je je voorstellen wat een put van 10 cm diep kan veroorzaken. Chauffeurs die heel wat kilometers met zwaar vervoer gereden hebben weten dat, stuurlui aan wal zeveren daar maar wat over zonder kennis van zaken.
-
Ik kan me best voorstellen dat het, bij een dergelijke put in het wegdek, nog mogelijk is om een personenwagen onder controle te houden, doch een vrachtwagen niet meer, vanwege de aanzienlijk grotere massa van een vrachtwagen die hem uit zijn koers kan slaan.
Een vrachtwagen waarmee de bestuurder een te bruuske stuurbeweging uitvoert (bijvoorbeeld om een wegpiraat als Natalia niet plat te walsen), komt niet zelden op een zijkant te liggen.
Niet zo bij een personenwagen: zolang deze bij een zijdelingse slip geen obstakel (zoals een borduur) raakt, zal hij meestal niet omkippen (de uitzonderingen bevestigen de regel, in casu de allererste modellen van de Mercedes-Benz A-klasse).
Bij het leger heb ik dikwijls met een Unimog gereden. Die staan hoog op hun wielen en hebben een zeer soepele ophanging. En wat ze allemaal hebben: tussen 70 en 80 km/h is er een snelheid waarbij ze alsmaar meer om hun lengte-as beginnen te schommelen, en de ophanging in resonantie treedt met dit schommelen, waardoor het alsmaar meer versterkt wordt. De enige oplossing bestaat erin om trager of sneller te rijden om die resonantie op te heffen. Doe je dat niet, dan eindigt de Unimog, ongeacht je stuurkunsten, met één van zijn zijkanten op het wegdek. Met een personenwagen is zoiets onvoorstelbaar.
-
Het is niet voor niets dat rug- en knieklachten nog steeds erkend worden als beroepsziekte voor vrachtwagenbestuurders.
http://www.fmp-fbz.fgov.be/Pdfdocs/MedicalN/nacefbz.pdf
49.4 Goederenvervoer over de weg en verhuisbedrijven
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Ik heb een oom die al sinds halfweg de jaren '70 thuiszit met kapotte rug en knieën na jaren aan het stuur van een vrachtwagen.
Akkoord, ondertussen zijn de meeste voertuigen al een stuk beter op gebied van ophanging maar de klappen die ze te verduren krijgen zijn er niet op verbeterd.
Het tegendeel is waar in België.
Toen ik destijds mijn rijbewijs voor de camion haalde, was dat meteen het éérste wat de instructeur mij liet ondervinden. Hij liet mij (op een rustig tijdstip, zodat ik geen gevaar zou opleveren voor anderen), over een verkeersdrempel rijden. Hij waarschuwde mij niet, zodat ik er met dezelfde snelheid overheen denderde als ik probleemloos zou aankunnen met de auto.
En dat viel dus lelijk tegen. Bertje plakte eerst tegen het plafond, en daarna ei zo na tegen de voorruit (gordels waren toen blijkbaar nog niet verplicht, want er hingen er in elk geval geen in).
Mijn eerste herinner ik mij ook nog levendig. Ik zat nochtans niet zelf achter het stuur.
Ondanks dat we amper de toegelaten 50km/u reden, en het wegdek nog met enkele meters remspoor beklad hebben, hadden we beiden er nog enkele dagen koppijn aan overgehouden.
Meer nog, zijn we aan de bovenkant van de cabine gaan kijken of er geen deuken in het dak waren.
Niks van signalisatie, geen kleurverschil in het wegdek en toen ('90) was dat nog nieuw en niet bekent.
Vanavond nog eens het traject Leuven-Lummen in beide richtingen gedaan met de Dodge.
Die dwarsnaden die je voertuig moet verwerken ter hoogte van Diest ongeveer (ik denk dat ze er onlangs wat aan zitten prutsen hebben).
Met de wagen merk je het wel maar voel je er weinig van.
Wel, ik kan je verzekeren dat die naden pijnlijk zijn met een vrachtwagen en dat ik al meerdere keren tot een halve meter buiten spoor was eer ik weer vaste stabiele grond voelde.
Al hou je je stuur vast met beide handen EN beide voeten en komt de eventuele bijrijder ook nog eens helpen met beide handen en voeten, als die wil opschuiven zal die opschuiven.
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Kijk wooter, ik heb het al regelmatig in gedachten gehad maar gezien ik de laatste 2 jaar niet zo vaak meer aan het stuur zat is het er nog niet van gekomen.
Maandag begin ik aan een opleiding in een bedrijf. De eerste week als bijrijder, de tweede week rij ik zelf met begeleider en vanaf de derde week moet ik het alleen zien te doen.
Bij deze is dit een uitnodiging om vanaf de derde week eens een dagje (is eigenlijk nachtje van 16.00u tot 04.00u) mee te rijden zodat je ook eens een betere kijk op het geheel krijgt.
Crevits riskeert celstraf voor dodelijk ongeval in Waasmunster
Het parket in Dendermonde onderzoekt nog verder de precieze omstandigheden van het dodelijk ongeval in Waasmunster. De eerste vaststellingen wijzen erop dat de put in de baan de oorzaak was van de fatale botsing tussen de vrachtwagen en de personenwagen. De minister die verantwoordelijk is voor het onderhoud van de weg, met namen Hilde Crevits (CD&V) riskeert een celstraf voor onopzettelijke doding.
Wordt ongetwijfeld nog wel vervolgd ....
Jaja, binnenkort verkiezingen = ander postje = we spreken er niet meer over.
De belastingbetaler zal wel weer afdokken.
Zoals gewoonlijk.
-
Bij het leger heb ik dikwijls met een Unimog gereden. Die staan hoog op hun wielen en hebben een zeer soepele ophanging. En wat ze allemaal hebben: tussen 70 en 80 km/h is er een snelheid waarbij ze alsmaar meer om hun lengte-as beginnen te schommelen, en de ophanging in resonantie treedt met dit schommelen, waardoor het alsmaar meer versterkt wordt. De enige oplossing bestaat erin om trager of sneller te rijden om die resonantie op te heffen. Doe je dat niet, dan eindigt de Unimog, ongeacht je stuurkunsten, met één van zijn zijkanten op het wegdek. Met een personenwagen is zoiets onvoorstelbaar.
dat is ook gebeurd met Tom Compernolle (wielrenner) een paar jaar terug
-
Ah bon dan. In Wallonië moeten dan superchauffeurs zitten, want op de E40 vlak bij Luik was het na de winter een maanlandschap en daar is geen enkele vrachtwagen in het decor beland.
-
Ah bon dan. In Wallonië moeten dan superchauffeurs zitten, want op de E40 vlak bij Luik was het na de winter een maanlandschap en daar is geen enkele vrachtwagen in het decor beland.
Dat is zo een stuk waarje het weet, je past je daaraan aan, gaat op voorhand al eens naar het WC, ...
-
Ah ja. Truckers pauzeren even in Tessenderlo, Cerexhe of Eijsden alvorens daar te passeren.
Dan de andere statistiek: de wegen in België zijn gatenkaas, maar het aantal truckers dat in het decor knallen door die gatenkaas is momenteel gestegen tot... 1. De rest van de gekantelde wrakken is echt wel door Natalia's en files te laat zien.
-
Ah bon dan. In Wallonië moeten dan superchauffeurs zitten, want op de E40 vlak bij Luik was het na de winter een maanlandschap en daar is geen enkele vrachtwagen in het decor beland.
Het is niet omdat het niet hemelsbreed in de pers verschijnt dat het daarom niet gebeurd is en het zijn niet enkel Walen die in Wallonië rondrijden.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
Krantenartikel of link ernaar verwijderd op verzoek van REPROCOPY.
Het ligt evenwel niet in onze mogelijkheden om een versie van deze site waarop het verwijderde krantenartikel nog wel voorkomt te verwijderen van de diverse webarchiefsites.
http://www.lameuse.be/regions/verviers/2010-12-21/un-accident-entre-trois-camions-bloque-la-e40-833381.shtml
http://actualite-generale.dhnet.be/autoroute-liege-waremme.html
De heksenjacht is er ook niet zo intensief.
-
Ah ja. Truckers pauzeren even in Tessenderlo, Cerexhe of Eijsden alvorens daar te passeren.
Ze moeten wel want hun rij uren zitten er meestal op na de ellenlange files in Vlaanderen. ;) :D ;D
Op gebied van drukte is Leuven-Luik in beide richtingen wel en hele verademing in vergelijking met de rest van België.
-
Wat ik doe is de greep eerder iets lossen om pijnlijke handen/polsen te vermijden.
Is best ook, lijkt me. De fout die ik in den beginne nogal eens maakte, was om krampachtig het stuur vast te houden. Maar des te erger je zelf gaat proberen tegenwringen, hoe "bangelijker" het wordt. En voor je 't weet, slinger je nog wat harder.
Nee, dan beter met beide handen je stuur niet al te krampachtig vasthouden. Maar de camion zelf zijn weg laten "zoeken" in die spoorvorming.
-
Het is niet omdat het niet hemelsbreed in de pers verschijnt dat het daarom niet gebeurd is en het zijn niet enkel Walen die in Wallonië rondrijden.
Sneeuw en ijzel is volgens mij wel iets anders dan een put van 10cm diep.
-
Het is niet omdat het niet hemelsbreed in de pers verschijnt dat het daarom niet gebeurd is en het zijn niet enkel Walen die in Wallonië rondrijden.
Sneeuw en ijzel is volgens mij wel iets anders dan een put van 10cm diep.
Behalve in België, is het zout op stoppen we en doen we niets meer, dan krijg je die ijsbulten.
-
:)
Ik heb in de winter regelmatig die E40 genomen en geen ijsbulten gezien hoor :)
-
:)
Ik heb in de winter regelmatig die E40 genomen en geen ijsbulten gezien hoor :)
niet goed gekeken ;)
-
Dus. Al die ongevallen zijn door ijsbulten, maar toen het ijs gesmolten was en het wegdek vol gaten zat reed niemand in het decor.
-
Ik heb er een paar maanden terug ook doorgeploeterd in de sneeuw.
Dat was 's avonds laat en dus weinig of geen verkeer.
Behalve dat laatste stukje richting Luik vind ik die weg nog heel goed meevallen voor zijn leeftijd.
Volgens mij is dat nog beton uit de jaren '70. Dus nog uit de tijd dat er nog met degelijk materiaal werd gewerkt en dat in combinatie met minder (zwaar) verkeer is die weg nog goed bewaard gebleven.
-
Het merendeel van die E40 is inderdaad goed. Enige problemen zijn eigenlijk de stukken die nu open liggen door werken :)