Het dateert al van verleden vrijdag, doch het laat me niet meer los.
Vrijdag maakte ik bij heerlijk weer het eerste ritje na de winter met mijn Mercedes oldtimer.
Op een gewone weg buiten de bebouwde kom was er geen specifieke snelheidsbeperking, dus was in Duitsland de maximum toegestane snelheid 100 km/h. Vóór een bocht naar links vertraagde ik tot 80 km/h, want je moet altijd kunnen stoppen op het weggedeelte dat je kan overzien (en als het kruisen er niet mogelijk is op de helft van die afstand).
Wat zie ik na de bocht? Uit de tegengestelde richting komt op de rijstrook voor de tegenliggers een landbouwtractor, en op mijn rijstrook een vrachtwagen die de tractor aan het inhalen is.
De vrachtwagenbestuurder dwingt de bestuurder van de tractor om half op het gras naast de rijbaan te gaan rijden, zodat ik amper genoeg plaats heb om ook half op het gras naast de rijbaan aan mijn kant de vrachtwagen te kruisen.
Eind goed, al goed. Maar het is onvoorstelbaar wat er door mij gegaan is toen ik die vrachtwagen voor het eerst op mij zag afkomen. Een flits van "Zo, Jozef, dat was je leven dan".
Nooit zal ik kunnen begrijpen wat beroepsmatige bestuurders van dergelijke vrachtwagens, wetende hoeveel onheil hun voertuig kan aanrichten, bezielt om een dergelijk volstrekt waanzinnig inhalen uitvoeren. Het zou voor de vrachtwagenbestuurder niet dramatisch geweest zijn als het tot een frontale aanrijding tussen hem en mij gekomen was, doch de opduikende tegenligger had ook een vrachtwagen of een autobus c.q. autocar kunnen zijn.
Dergelijke vrachtwagenbestuurders lijken mij volstrekt ongeschikt te zijn om aan het verkeer deel te nemen met een motorvoertuig, en zouden derhalve levenslang rijverbod moeten krijgen, ook al is het hun broodwinning. Dat men vooral niet afkomt met tijdsdruk om het rechtstreeks in gevaar brengen van een mensenleven te rechtvaardigen.
Mijn vrouw zei me: "Waarom ben je er niet achter aan gegaan?" Ik ken mezelf voldoende om te weten dat ik dat zeker niet had moeten doen, want dan had ik niet kunnen beletten om het nodige te doen om voor geruime tijd op kosten van de Freistaat Bayern te moeten leven, maar niet bij mijn vrouw en onze hond, en zonder uitstapjes met de Mercedes oldtimer.
