Anoniem voertuig

[wooter]

Dit is een leuke op het wegcode.be forum:

http://www.wegcode.be/forum/index.php/topic,20410.msg0.html

Goeienavond iedereen. Ik maakte in februari hetvolgende mee.

Ik was onderweg van W-Vl naar mijn kot in Leuven, waar mijn studerende vriendin me opwachtte. Dit op een zondagavond, omstreeks 23u30.
Ik reed op de E40, en het was erg rustig onderweg. Ik nam dus het eerste vak, en reed 130 kmh, op cruise control. Dit kilometerslang aan een stuk, ononderbroken.
Een drietal kilometer voor de afrit Erpe-Mere, nader ik twee voertuigen.
Eentje op de middenste rijstrook, eentje op de linkerrijstrook, allebei naast elkaar. Op het rechterrijvak reed niemand.
Ik wilde echter de regels volgen, dus ik wijk uit naar links, en ga op het meest linkse vak rijden, achter mijn voorligger. Deze reed 105 kmh, ongeveer, en reed even snel als de auto op het middenste rijvak.
Gedurende een kilometer of 2-3 bleef ik achter deze auto's rijden. Ter hoogte van de afrit Erpe-Mere was ik het beu dat geen van de twee plaats maakte, en ik stak mijn pinker naar links uit. Dit leidde nergens toe, dus ik besloot om de twee rechts in te halen. Het mag niet, ik weet het, maar er was voor de rest niemand op baan en ik meende dat het geen kwaad kon.

Ik haalde de auto's in, en reed terug 130 kmh op cruise control, mooi op het rechtse rijvak.

De linkse auto van de twee, een rooie Skoda Superb, had meegeaccelereerd en kwam naast me rijden. In de auto: vier mannen van formaat, die mij kwaad aankijken. De passagier vooraan wuift met zijn hand opzij en wijst naar de pechstrook: hij deed vermoedelijk teken om daar eens te stoppen. Uiteraard had ik daar geen oor naar. Ik negeerde ze gewoon en vertraagde, om ze te laten passeren.
Ze gingen achter me rijden en ik voelde me wat meer op mijn gemak.
Iets verder komen ze opnieuw naast me rijden, en weer hetzelfde: flauw handgebaar, kwade blik. Ik begreep echt niet wat er aan de hand was, dus ik versnelde terug. Ik reed 100 per uur en accelereerde tot ongeveer 140 kmh. Ondertussen was het verkeer wat drukker, dus ik ging naar links, en ik merkte dat de Skoda achterbleef, opgehouden door het ander verkeer, en ik profiteerde ervan om even aan 140 kmh te blijven rijden om hem kwijt te raken.

Ondertussen zaten we net voor Aalst, de Skoda stak mij luid toeterend voorbij, en de passagier rechts vooraan zet een blauw zwaailicht op het dak ... steekt zijn hand uit het raam en doet teken dat ik moet volgen. Ik wist ondertussen nog altijd niet wie of wat die lui waren, en ik twijfelde ernstig of ik ze wel zou volgen. Ik deed het toch maar.

Eenmaal de afrit genomen, stopt de Skoda, ik erachter. Ik blijf in de auto zitten met mijn gordel aan en alle ramen dicht, totdat ik wist met wie ik te maken had.

1 van de mannen van de Skoda vliegt uit de auto, komt naar mij gestormd, wil mijn deur openrukken - dit gaat niet, want ze waren vergrendeld. Hij doet teken dat ik moet uitstappen. Ik zet mijn raam op een kier open. Hij is aan het briesen en roepen en tieren, echt geen idee waarom  Verward
Hij zegt op geen enkel moment dat hij van de politie is, alleen roept hij dat ik "op mijn kop gevallen ben" en dat hij er persoonlijk voor zal zorgen dat ik mijn rijbewijs voor de rest van mijn leven zal kwijt zijn.

Ik veronderstel ondertussen, totaal verbaasd, dat het werkelijk een agent is, en stap uit. Ik stond te trillen op mijn benen van de schrik ... de drie andere mannen waren ondertussen ook uit de Skoda gestapt en ze begonnen heel mijn auto te doorzoeken.

Ik vraag hen of ze zich willen legitimeren, maar ze weigeren dit. Ik vraag of ik mijn GSM mag nemen, ze weigeren dit. Ik moest gewoon zwijgen en blijven stilstaan.

Na een zoektocht van 10 minuten vinden de mannen niets, maar vragen ze het GSM nummer van mijn werkgever en dat van mijn ouders. Ik zeg hen dat ik meerderjarig ben en dat ik dat niet moet geven ... maar 1 van hen pakt me vast bij mijn kraag en dreigt dat ik er niet goed vanaf zal komen als ik niet rap maak dat de gegevens NETJES op een blaadje staan.
Ik gehoorzaam, en de man neemt zijn GSM en belt kennelijk mijn vader op.

Ik hoor hem vertellen dat "zijn zoon" (ik dus) met "zijn wagen" (ik was met wagen van de vader onderweg) als een gek door het verkeer aan het razen was en ik een anonieme patrouille aan minstens 180 kmh rechts voorbijgestoken heb.

De andere mannen staan ondertussen te lachen en zeggen mij dat ik er niet goed van af zal komen.

Ik voelde me alsof ik in een nachtmerrie zat ... ik had inderdaad rechts ingehaald en een KLEIN beetje te snel gereden, gewoon omdat ik mij geïntimideerd voelde, maar ik vond niet dat ik iets ernstigs misdaan had ... ik had zin om te huilen en kon niets anders zeggen dan sorry. wat moest mijn vader niet denken ?


Ondertussen vroeg ik nogmaals een legitimatie aan de andere "agenten". Zij zeiden dat ik wel zou zien met wie ik te maken had.
ik vroeg hen of ik tenminste een naam mocht weten. Antwoord: "niet nodig  Knipoog"

Ik vroeg wat meer uitleg aan de man die mijn vader opbelde: waarom hij zei dat ik zeker 180 kmh reed, en of mijn rijbewijs dan niet moest ingetrokken worden, en zo.
Hij antwoordde dat hij een PV ging opstellen en dat ik alles wel zou zien. "we gaan ons geene minuut meer bezighouden met gastjes zoals gij"

Nog een laatste (derde !) keer geïnformeerd met wie ik te maken had. "geen zakens mee. ge zult da wel zien."






Ik snapte er niets meer van en ik belde mijn vader op: die zei dat ze gezegd hadden dat ik aan 180 kmh door het drukke verkeer geslalomd had en dat ik hen rechts had voorbijgestoken. Ik zei dat dit geen waar was, maar mijn vader was natuurlijk razend ....



Uiteindelijk, 18 werkdagen na de feiten, komt er een PV toe:



"in overtreding met
(*) als bestuurder, een andere bestuurder niet links te hebben ingehaald
(*) als bestuurder van een voertuig op een openbare plaats, alvorens een maneuver of een beweging uit te voeren die een zijdelingse verplaatsing vereiste, zijn voornemen niet kenbaar gemaakt met de richtingaanwijzers.
(*) als bestuurder van een auto die aan het verkeer deelneemt, de veiligheidsgordel niet te hebben gedragen.

inlichtingen:
desondanks het drukke verkeer probeerden we de betrokkene te volgen. aan de hand van onze snelheidsmeter van ons ongeijkt voertuig zagen we dat we ruim de snelheid van 180 km/uur overschreden hadden. we hebben betrokkene geïntercepteerd, doch door dienstomstandigheden was het niet mogelijk om betrokkene verder te verhoren.

betrokkene hield totaal geen rekening met de omstandigheden en drukte op de autosnelweg en hield nog minder rekening met andere weggebruikers en bracht deze onnodig in levensgevaar door meerdere malen rechts in te halen en dit aan hoge snelheden"



Alwéér kon ik mijn ogen niet geloven: geen gordel ?? geen pinker ?? herhaaldelijk rechts ingehaald ?? levensgevaaar ?? en vooral: meer dan 180 kmu tuurlijk ! als ze mij wilden inhalen nadat ze opgehouden waren door ander verkeer, dat ze moeten 180 rijden !!!!


Ik heb mijn rechtsbijstand aangesproken en mijn advocaat een brief laten opstellen als antwoord. Die verstuurd naar de procureur, naar de agenten (eindelijk had ik hun naam), naar comité P.

In juli heb ik antwoord gekregen van comité p. "wij kunnen hier niet in tussenkomen".


Voor de rest nog niets van gehoord, tot op de dag van vandaag.

Is er iemand die weet waaraan ik mij kan verwachten?

[Rafael]

[JC]

Ik was alleszins verder gereden als ze geen legitimatie hadden getoond. Hierbij ga ik er wel van uit dat ze niet in uniform waren. De deuren zouden in ieder geval vergrendeld gebleven zijn.

[bibi585]

Met een Skoda goddikke.
Ik ging toch eerst, indien mogelijk, 100 of 112 gebeld hebben voor m'n raampje of deur openging. Nummerplaat doorgeven..., staat netjes geregistreerd en op band.

[jozef]

Ik heb zo mijn twijfels bij het verhaal.

Ik weet dat heel wat Belgische politieambtenaren in staat zijn om hun boekje te buiten te gaan in een mate die zelfs de stoutste verbeelding ver overtreft. Maar dat ze zich dermate als de elite van het krapuul zouden aangesteld hebben, lijkt mij niet erg waarschijnlijk. Onder meer omdat het Comité P zou geweigerd hebben om dergelijke zware misdrijven te behandelen.

Mocht ik in een dergelijke situatie verkeren en de feiten zouden zich toch voorgedaan hebben zoals beschreven, dan kon het viertal, nadat ze uitgestapt waren, er 100% zeker van zijn dat ik geen ogenblik zou getwijfeld hebben om er met mijn wagen voor te zorgen dat geen van hen nog zijn versie van het verhaal zou kunnen geven.

De laatste keer toen ik in België met een agressieveling in het verkeer geconfronteerd werd, voelde Boyke de situatie aan, en begon hij vervaarlijk te grommen en te blaffen. Om het gespuis te doen afdruipen, volstond het dat ik even vroeg: "Moet ik mijn hond misschien eens loslaten?"

[Rafael]

[wooter]

Op een Ander Forum kwam het verhaal heel bekend voor, van iemand die regelmatig zich al in harige situaties heeft gewerkt... Ben benieuwd .