Verdeel en heers
Ik zou het niet beter kunnen samenvatten.
Belgen morren en vloeken. Ze noemen hun kunstmatig landje, dat nooit een reden van bestaan gehad heeft, een apenland, maar toch staan ze met enorme massa's te treuren als er een lid overleden is van de koninklijke familie, die folklore die hen elk jaar een fortuin kost. De ene heeft zijn job, de andere zijn sociaal appartementje, en ga zo maar door, van één of andere politicus van een grote partij gekregen, en koppelt daaraan zijn stemgedrag, niettegenstaande hij naar de dokter gaat bij de politiek gedragen Geneeskunde voor het Volk, waar hij geen remgeld moet betalen en de dokters uit louter idealisme voor een armoezaaiersloon werken. Maar ze zwoegen verder zoals in de Middeleeuwen, ten tijde van de lijfeigenen. Want individualisme viert er hoogtij, en solidariteit bestaat er niet meer.
Geen enkel regime, hoe barbaars ook, kan standhouden als het volk er massaal tegen in opstand komt. Dat hebben we gezien in de voormalige oostbloklanden. Maar het volk komt pas in opstand als het geen brood meer heeft.
