Gisteren in regio Herenthout. Ik rij op een relatief smalle weg op den boerenbuiten. 'k Kan er ook niet aan doen, dat die boeren daar wonen en dat die weg zo smal is. Ik zie enkele fietsers naderen. Ik zet me zover als veilig is, aan de kant. Verder opzij gaan, gaat niet zonder serieus het risico te lopen in de gracht te belanden. Dus wacht ik eventjes de fietsers op. Eerst een opa, en een oma die me voorzichtig passeren en me met een vriendelijk gebaar bedanken. Vervolgens een wielertoerist , of nee: wielerTERRORIST. Wordt kwaad omdat ook hij eventjes moet vertragen en wat opzij gaan. 'k Krijg verdikke nog een dikke middenvinger te zien ook, en gefrustreerd schopt hij tegen mijn achterbumper. Mij niet gelaten, mij doet hij geen pijn en de bumper kan daartegen. Maar 'k heb al bijna spijt dat ik hoffelijk probeerde te zijn. Voor die mannen is 't ook nooit goed. Liefde mag wel van twéé kanten komen, hé.