Nee. Jozef, da's niet fair.
Dat weet ik.
Ik wilde er enkel maar op wijzen dat sommigen zich telkens weer in de meest onmogelijke bochten wringen om een arme vrachtwagenbestuurder toch maar vrij te kunnen pleiten.
En ik heb altijd al toegegeven dat er onder de vrachtwagenbestuurders ook (helaas) cowboys rondrijden die de stiel bederven. Alleen (once more) mag je niet veralgemenen, er zijn er ook andere!
Juist. In de praktijk blijken die anderen helaas de uitzonderingen te zijn die de regel bevestigen.
Zo een uitzondering was de vrachtwagenbestuurder die mij ooit eens beschermd heeft tegen verkeersagressie.
Terwijl hij tegen 90 km/h op de rechter rijstrook van de autosnelweg reed en ik hem op de linker rijstrook inhaalde tegen 120 km/h, kwam er achter mij een onverlaat tegen zeer hoge snelheid aangereden, die al van ver met zijn grootlichten flitste en zijn linker richtingsaanwijzers ontstoken had, en uiterst kort kwam bumperkleven.
Zodra ik de vrachtwagen ingehaald had, begaf ik mij terug naar de rechter rijstrook. Op het ogenblik dat de onverlaat mij ingehaald had, kon ik het niet laten om - zegge en schrijve - één enkele grootlichtflits te geven.
Dat was die kerel teveel. Hij vertraagde en gaf me te kennen dat ik mij naar de pechtstrook moest begeven, waar hij mij wellicht eens hard wilde aanpakken.
Onmiddellijk vertraagde ik aanzienlijk en zorgde ik alvast voor zoveel mogelijk afstand tot de onverlaat. Daardoor naderde de vrachtwagen mij.
De vrachtwagenbestuurder had begrepen wat er aan de hand was. Hij heeft mij ingehaald, en is achter mijn voorligger gaan rijden met zijn grootlichten aan. Telkens die voorligger probeerde uit te wijken om de vrachtwagen te laten voorbijkomen, week de vrachtwagenbestuurder ook uit om dit onmogelijk te maken.
Ik heb mij uiteindelijk naar een parking kunnen begeven om de onverlaat kwijt te spelen.
Nog zo een vrachtwagenbestuurder was de man die ik, niet zonder aanzienlijke dwang (ik heb nu eenmaal geen politievoertuig), kon verplichten om de E40 richting kust naar de parking in Drongen te verlaten. Er hing immers een gereedschapsbak los aan zijn vrachtwagen, klaar om op het wegdek te vallen.
Toen ik hem hierop attent maakte, zei hij dat hij het zou melden bij zijn aankomst bij zijn werkgever.
Daarop zei ik hem dat hij het voor mij niet moest doen, want dat ik geen bevoegd persoon was. Waarop hij mij antwoordde: "Oh maar, als het zo zit, dan ga ik die gereedschapsbak onmiddellijk degelijk bevestigen."
Ik houd aan die man een fantastische herinnering, omdat hij duidelijk te kennen gaf dat hij van goede wil was, doch geweigerd zou hebben hiervan te getuigen indien hij hierover door een politiebeamte aangesproken zou geweest zijn, wat de gerechtvaardigde aversie tegenover de politie, die hij met vele andere weggebruikers deelt, aantoonde.
Moest 't nu een jonge kerel met een auto zijn, die spijts z'n verval ging autorijden en daarbij vertikte afstand te houden, dan zou hij wellicht op meer sympathie kunnen rekenen, nee? (je ziet, ik kan dat ook, dingen omdraaien).
Wat mij betreft, zou die jonge kerel alvast op nog veel minder sympathie kunnen rekenen dan op een vrachtwagenbestuurder die, ondanks dat hij een professioneel is, verkeerd reageert in een noodsituatie.
Er is dus een hémelsbreed verschil tussen een ezel die weigert afstand te houden enerzijds, en een chauffeur die uitwijkt nadat een ezel hem de pas afsnijdt anderzijds.
Wat mij betreft, beperkt dat verschil zich tot het beslist niet onbelangrijke feit dat die ezel veel meer tijd had om zich te bedenken en zijn gedrag te corrigeren.
Gemeenschappelijk hebben ze echter beiden dat ze zich alles behalve professioneel gedragen hebben.
Trouwens als hij nu die bestelwagen geramd had, dan was 't wellicht wel weer een (mogelijks dodelijke) kop-staart aanrijding geweest. Wedden dat hij dan ook afgeschoten zou worden!
Door mij alleszins niet.
Een professionele bestuurder mag verondersteld worden beslissingen te nemen die van gezond verstand getuigen, en niet genomen worden in functie van wat de media daarna zullen publiceren.
