Kindjes met de slee naar school gebracht. Vinden ze natuurlijk geweldig! Op de terugweg eentje zien sukkelen omdat ze niet wegraakte. Ook hier: zomersloffen, en madam maar gas geven dat 't kletterde.
Slim zag ze er niet uit, maar 't was een "ferm" ding. Dus ik besloot haar maar wat te helpen. Ik zie een zak rijnzand liggen van de verbouwingen aan hun huis. Ik vraag een schop, en ze kijkt mij vragend aan wat ik van plan ben.
Van zand gaat da ijs toch nie dooien?. Wedden dat ik uwen auto er in een handomdraai uithaal? Ik smijt wat zand voor haar wielen, neem met de hand nog wat extra zand waarmee ik haar wielen wat droogwrijf. Probeer nu nog eens? Twee seconden later was ze eruit, natuurlijk. Ze kijkt me vragend aan: "Oe kanda?" Magie, mevrouw, pure magie.
Kijk eens naar je buren, die hebben toch geen problemen hé met hun winterbanden.... Soit, erg overtuigd van het nut ervan, leek ze me nog steeds niet.
Ik kijk haar nog eventjes na. Merk dat het eerder de auto is die met haar op stap is, ipv omgekeerd.

Halvelings begin ik er al spijt van te krijgen dat ik haar op weg geholpen heb. De verkeersveiligheid heb ik alvast niet gediend, helaas. Toemme toch.