Parkeren IN de vakken -ook al zijn ze ruim genoeg- blijft voor velen toch een onoverkomelijke opdracht.
Ofwel staan ze er een eeuwigheid te prutsen, met volstrekt zinloze bewegingen aan hun stuur. En ik heb het dan niet over een autos met een L op de achterruit (al zou die L daar niet misstaan, beter nog: de K van knoeier). Het ongeduldige geclaxonneer van 1e achter mij (ik kon er ook niet langs), deed er natuurlijk al zeker geen goed aan. 't Ging natuurlijk van kwaad naar erger.
Op een andere plek, zie je ZO het domino-effect. Eentje parkeert zich nog "net" tussen de lijntjes, maar lichtjes schuin. Te lui (of te lomp) om zich nog eventjes deftig recht te zetten. Diegenen die ernaast parkeren, doen al niet veel beter. (Versta: zo nodig nog een stukje erger). De derde wagen ernaast, staat natuurlijk al half in het ene parkeervak, en half in het andere. De ganse parking beschouwd, denk ik dat er zeker vijf parkeerplaatsen onbenut bleven door dit soort geknoei.
Verder miste er 1tje een voorrang aan rechts. Genre: "ik rij rechtdoor dus heb ik voorrang zeker". Had niks in de gaten. Dan maar zélf gestopt om vodden te voorkomen, maar wel ff wakker geschud door een korte claxonstoot. De begeleider schrok zich zichtbaar rot. Tsja, als je zélf niet in de gaten hebt dat zoonlief een kruispunt overvliegt zonder te kijken of vertragen, dan deug je niet als begeleider. Naja, 't ziet er naar uit dat pa en zoontjelief wel héél snel te horen zullen krijgen wat er zoal hapert aan de rijkunsten van zoontjelief. (en naar ik lichtjes durf vermoeden: bij uitbreiding de eigen rijstijl van pa). Op de achterbank zag ik namelijk een bekend gezicht, mét schrijfplank ..... (if you know what I mean). Kribbel, kribbel .....
