Dat is nu eenmaal een existentieel drama: een kind kan zijn opvoeders niet kiezen. Om kinderen te adopteren, is het een lange lijdensweg, maar om kinderen te verwekken hoef je totaal niet te bewijzen of je wel geschikt bent om kinderen op te voeden.
Daar ligt de waarheid een beetje in het midden. Als kind, kies je je ouders niet. Je wordt ongevraagd geboren, en dan ben je daar. Of je nu wil of niet. Je kan stomweg niet kiezen wie je ouders zijn, wie je broer, en wie je zus. Voor mij, zullen vrienden dan ook altijd VOOR familie gaan. M'n vriendenkring, kies ik immers zélf. En je komt er vroeg of laat vanzelf wel achter wie je échte vrienden zijn, en wie niet.
Ik ben het overigens volmondig met je eens, dat de lijdensweg die goedmenende adoptie-ouders te wachten staat anders moet aangepakt worden. Dat moet véél menselijker kunnen. Aan de andere kant, mag een beetje screening ook nog wel. Men mag nog een béétje nagaan, waar en bij wie het kind dat je bij z'n biologische ouders weghaalt, terecht gaat komen. Het gaat nog altijd om kinderen, .... en niet om 1 of ander speeltje dat iemand in een zotte bui 's kan gaan kopen om het na een half jaar al spuugzat te zijn en mee te geven met het restafval.
Heel wat opvoeders berokkenen kinderen daardoor veel meer schade dan louter door te roken.
Hoewel ik die schade die zij berokkenen aan kinderen in de verste verte niet kan goedkeuren, zie ik daar géén reden in om hun gezondheid aan te tasten door in hun bijzijn te roken.
Poll