Vandaag moet ik mijn ligfiets inleveren. Ik doe dit met spijt want ik ben op enkele dagen verslaafd geraakt aan dat ding. In totaal heb ik zo'n 300 km gefietst en voel ik me al zeer comfortabel op de ligfiets. Vermits ik de ligfiets moet inleveren in Gent had ik deze morgend de keuze: fiets mee op de trein, fiets in de auto of naar Gent fietsen.
Spreekt vanzelf dat ik voor het laatste heb gekozen en een slordige 65 km heb gefietst in de regen met pal wind op kop. Ik heb er uiteindelijk onder deze uiterst slechte omstandigheden 2u40min over gereden (ongeveer 24 km/u gemiddeld).
Voor de veiligheid (en ook tegen de regen) had ik een fluogeel jasje aangetrokken. Achter op de ligfiets hangt een knalrode waterdichte tas, dus de zichtbaarheid was verzekerd. Ik was al om 6:05 vertrokken, dus het eerste uur was het relatief rustig fietsen. Daarna reed ik echter in volle spits. Ik ben me tenvolle bewust van de grotere kwetsbaarheid als ligfietsers dus pastte ik mijn rijstijl aan. Ik fietste meestal op voorrang wegen maar was bereid mijn voorrang op te geven als ik geen oogcontact kon maken met de chauffeur. Een bel helpt soms wel, maar niet altijd, de auto's zijn te goed geïsoleerd en de radio staat er regelmatig te hard in. Op heel die afstand is er niet één die voor mijn neus toch nog doorreed, dit viel dus zeer goed mee.
Een tijdlang reed ik langs een afgescheiden fietspad, tussen de rijweg en het fietspad stond een haagje van zo'n 60 cm hoog. Dit is fijn omdat het de wind wat wegnam die toen schuinvoor stond, maar het maakt je bijna volledig onzichtbaar, opletten dus aan de kruispunten.
In dorpskernen was ik ongeveer even snel als het wegverkeer. Als er dan geen fietspad is dan claim ik gewoon de plaats die ik nodig heb. Ik laat me niet aan de kant van de weg drummen, maar rijdt zo'n meter van de wegrand. Op een bepaald moment bleef een vrachtwagen braafjes achter mij, hoewel ik hem al een paar keer de kans had gegeven om voorbij te rijden, door even naar de parkeerstrook uit te wijken. Ik vermoed dat hij ook een fietser was, toen hij mij voorbijstak bekeek hij het gekke geval vrij lang en bleef nog lang in zijn spiegels kijken.
In Gent moest ik enkele wegen volgen met tramsporen. Blijf hier altijd goed van weg, de wielen zijn smal en klein en sukkelen dus gemakkelijk tussen de sporen met een val tot gevolg.
In Gent was ik door de zone 30 bijna overal het snelste voertuig. Het is hier opletten of je begaat nog overtredingen met de ligfiets.
Mijn werkgever heeft douches voorzien, na een verkwikkende douche kon ik aan de slag. Voor de fietspendelaar zijn dergelijke douches echt een must. Hoewel het koud en nat was stond ik nog in het zweet. Ik fietste zelfs met korte broek en teva's (sandalen en zonder sokken).
En nu maar sparen voor de aankoop van een ligfiets ...
