Normaal gebruiken ze altijd buurlanden waar het beter gaat
Maar er kan toch geen buurland bestaan waar het beter gaat dan in België. Want België waant zich het hart van Europa, waar al de rest om draait als planeten om de zon, omdat er enkele Europese instellingen gevestigd zijn (ook al is België dan veel te klein om er veel te zeggen te hebben; uitzondering: de recente sublieme woedeuitval van Verhofstadt tegen Tsipras).
Waarom stellen ze zich niet al lang de vraag dat, ondanks de lage toegestane snelheden, we nog altijd de slechtste cijfers halen op gebied van verkeersveiligheid. Er zou nu toch al een klein lampje moeten beginnen te branden bij de beleidsmakers, dat de oorzaak misschien niet enkel bij de snelheid ligt.
Het zwaar overdreven belang dat sommigen aan de snelheid als oorzaak van ongevallen hechten, is uitgegroeid tot niets minder dan een ernstige therapieresistente chronische geestesziekte. Een voorbeeld. Ooit diende mijn moeder voor de politierechter te verschijnen naar aanleiding van een geringe parkeerschade die ze zou veroorzaakt hebben. De rechter vond dat het ongeval een oorzaak moest hebben. En dat kon volgens hem niet een onhandigheidje, wat vermoeidheid, onoplettendheid of verstrooidheid zijn. Neen, de rechter zag maar één mogelijke oorzaak voor die parkeerschade: overdreven snelheid, waarvoor mijn moeder dan ook veroordeeld werd.
Snelheid speelt ontegensprekelijk een rol bij heel wat ongevallen. Maar: je rijdt niet onveilig omdat je de maximum toegestane snelheid niet naleeft, en je rijdt niet veilig omdat je niet sneller dan toegestaan rijdt. Snelheid kan enkel de oorzaak van een ongeval zijn als ze niet aangepast is aan de omstandigheden.
Bovendien zijn vele ongevallen die aan een te hoge snelheid geweten worden, in werkelijkheid het gevolg van een niet aan die snelheid aangepaste afstand tot de voorligger. Als er op een autosnelweg met een tussentijd van een seconde twee achter elkaar rijdende auto's geflitst worden tegen 140 km/h, dan heeft men toch het bewijs dat de tweede veel te dicht achter zijn voorligger reed. Waarom gebruikt men die informatie dan niet?
Snelheidsbeperkingen leiden niet zelden tot een vals gevoel van veiligheid. Enerzijds is er de bestuurder die 50 km/h aanhoudt omdat dat op die plaats de maximum toegestane snelheid is, ook al is daar door de omstandigheden sneller dan 40 km/h al niet meer veilig. Anderzijds is er de bestuurder die zich veilig waant omdat hij op een verlaten autosnelweg bij goed weer niet sneller dan 120 km/h rijdt, terwijl hij daarbij veel meer kans loopt om afgeleid te geraken vanwege de verveling dan wanneer hij daar tegen 140 km/h zou rijden.
Bestuurders zouden aan de snelheidsbeperkingen een betrouwbare informatie moeten hebben. Maar in een land waar in twee bochten 70 km/h een aangewezen snelheid is, doch vóór de ene bocht een snelheidsbeperking tot 50 km/h staat, en voor de andere bocht een snelheidsbeperking tot 90 km/h, dragen dergelijke snelheidsbeperkingen alleen maar tot meer onveiligheid bij.
Ook de aankomende snelheidsbeperking tot 70 km/h op alle gewestwegen zal alleen maar tot meer onveiligheid leiden omwille van het bekende principe dat een snelheidsbeperking die niet door 80% van de bestuurders aanvaard wordt, onvoldoende draagvlak heeft en tot meer ongevallen leidt. Als ik op een gewestweg tegen 90 km/h rijdt, gaan niet veel bestuurders het in hun hoofd halen om mij in te halen. Dat zal wel het geval zijn als ik er tegen 70 km/h rijdt, met alle risico's vandien.
