Acht op de tien zwaargewonde verkeersslachtoffers herstellen nooit volledig

[jozef]

Acht op de tien zwaargewonde verkeersslachtoffers herstellen nooit volledig

http://www.gva.be/cnt/dmf20161120_02580893/acht-op-de-tien-zwaargewonde-verkeersslachtoffers-herstellen-nooit-volledig

60% blijven langer dan 7 dagen in het ziekenhuis
80% herstellen nooit volledig
60 % kampen met een posttraumatische stoornis (70% bij diegenen die meer dan 7 dagen in het ziekenhuis blijven)
18% moeten aanpassingen aan de woning doorvoeren
30% moeten verhuizen
50% lijden achteraf een inkomensverlies van 200 € per maand, 10% zelfs meer dan 1.000 € per maand

Desondanks blijft men roekeloos rijden en komen de veroorzakers van die ongevallen er vanaf met straffen die niet in verhouding staan tot al dit leed.

[de rijprof]

Misschien helpt het om roekeloze rijders eens een dagje te confronteren in een revalidatiecentrum?

[jozef]

Misschien helpt het om roekeloze rijders eens een dagje te confronteren in een revalidatiecentrum?

Soms dient zelfs een werkstraf uitgevoerd te worden in een revalidatiecentrum. En Dr. Beaucourt had destijds een website met beelden van verkeersslachtoffers in de operatiezaal. Het blijkt helaas maar weinigen op betere gedachten te brengen.

In werkelijkheid heb je ongeveer 80% van wat er in je leven gebeurt in eigen handen; de overige 20% is het gevolg van omstandigheden waarop je geen vat hebt. Vele mensen gaan er evenwel van uit dat ze slechts 20% in eigen handen hebben en 80% toeval is. Dat vertaalt zich dan in uitspraken zoals "'t is dat het zo moeten zijn heeft", waarmee men de confrontatie met de eigen verantwoordelijkheid ontwijkt. Ook na een ongeval waarvoor je niet aansprakelijk gesteld wordt, dien je je af te vragen of je echt wel alles gedaan hebt wat je kon om het ongeval te vermijden of de schade te beperken.

Een ander element is dat velen, bij het zien van verkeersslachtoffers, zeggen: "Dat ben ik niet, mij overkomt zoiets niet".

Tot voor kort hoorde ik onze Adriana al vanop 200 meter aankomen wegens het volume van haar autoradio. Ik heb haar er attent op gemaakt dat ze daardoor het geluidssignaal van een prioritair voertuig te laat zou kunnen horen. Tegen mij zei ze: "Ja papi, ik zal er op letten". Tegen mijn vrouw heeft ze gezegd: "Nu zet ik het volume al 200 meter voor ik thuis kom lager, dan zaagt papi niet meer". Ik zal dus eens een goeie 200 meter van huis achter een boom moeten gaan staan. 

Mensen hebben verstand, doch denken, spreken en handelen dikwijls erg irrationeel.

[bert.covens]

Misschien helpt het om roekeloze rijders eens een dagje te confronteren in een revalidatiecentrum?

Ik denk dat we in éérste instantie moeten beginnen bij het begin.  Nu wordt er vooral gecontroleerd op datgene wat geautomatiseerd kan gebeuren, ipv te controleren op inbreuken die leiden tot ernstige ongevallen. 

Wie wordt loopt er het snelst tegen de lamp ?

- iemand die 's ne keer 130 km/u op een lege autosnelweg bij goed zicht en droog wegdek ?
- iemand die in de gietende regen op nog geen 5 cm van z'n voorligger rijdt
- iemand die zonder omkijken of voorrang te verlenen een drukbereden 2 x 2 weg dwarst

De éérste zal véle malen méér risico lopen beteugeld te worden.  De controle op snelheid kan in vele gevallen al relatief geautomatiseerd verlopen.  De andere twee, lopen véél minder risico om een PV aangesmeerd te krijgen ... hoewel hun beider overtreding oneindig véél gevaarlijker is dan de inbreuk die de éérste begaat. 

Zolang déze discrepantie niet opgelost is, heeft het weinig zin.  Nu zou iemand die ne keer 130 gereden heeft op de lege autosnelweg bij droog wegdek gecriminaliseerd worden en verplicht worden in een revalidatiecentrum te gaan helpen.  En zij die écht levensgevaarlijk bezig zijn, komen er mee weg .... want op hun overtredingen wordt beduidend minder gecontroleerd.

[bert.covens]

En Dr. Beaucourt had destijds een website met beelden van verkeersslachtoffers in de operatiezaal. Het blijkt helaas maar weinigen op betere gedachten te brengen.

Ik meen dat die man goed werk verricht heeft.  De beelden die hij kon tonen waren enorm schokkend, confronterend.  Bestuurders schrokken "Wow ... dus ZO zou ik er kunnen uitzien als 't fout gaat ?".  Naarmate zijn werk meer bekendheid verwierf, kregen we helaas een neerwaarts effect.  Mensen WISTEN wat ze te zien zouden krijgen, dat de beelden allesbehalve fraai waren.  En schrokken er mss niet écht meer van.  Het "WOW-shit"-effect was weg.

Tot voor kort hoorde ik onze Adriana al vanop 200 meter aankomen wegens het volume van haar autoradio. Ik heb haar er attent op gemaakt dat ze daardoor het geluidssignaal van een prioritair voertuig te laat zou kunnen horen. Tegen mij zei ze: "Ja papi, ik zal er op letten". Tegen mijn vrouw heeft ze gezegd: "Nu zet ik het volume al 200 meter voor ik thuis kom lager, dan zaagt papi niet meer". Ik zal dus eens een goeie 200 meter van huis achter een boom moeten gaan staan. 

In de praktijk mss niet haalbaar, maar mss haar 's mee confronteren hoeveel later zij een prioritair voertuig of belangrijk signaal in het verkeer opmerkt door die luide muziek ? 
- Er komt ne ziekenwagen op ons af 
- Huh ?
- Dààr
- Oei, niet gezien ...
- Hoe komt dat, denk je ?  De sirène en z'n zwaailampen zijn toch actief ?  Waarom heb je 'm dan niet gehoord ?
- Door die muziek ?
- Wat als ik er niet bij was ?  Dan reden we ongetwijfeld lelijk in de weg, terwijl seconden tellen ....

Dat vereist dan al dat je met haar meerijdt, en je dan ook nog 's 't geluk hebt dat er een prioritair rijdend voertuig je pad kruist ....

Hoe dan ook, ZO heb ik m'n zoontje geleerd z'n fietslicht te gebruiken.  Hij vond mij lange tijd ook maar ne strenge zagevent als hij weer 's wou vertrekken zonder z'n fietslicht op te zetten.  Ik kende 'm goed genoeg om te weten dat ik het hem nog 1.000 x zou kunnen vertellen, terwijl hij de volgende dag even vrolijk wéér zonder fietslicht zou willen vertrekken (als ik 't maar niet in de gaten zou hebben).  Want zo'n fietslicht opzetten, dat doet ge toch alleen maar om van papa z'n gezaag af te zijn, niet ?  Net zoals een kind van 2 denkt dat hij met z'n handjes van die warme kachel moet blijven omdat papa en mama dat zeggen .... dus als papa en mama éven niet kijken ...

Op een gegeven avond, zag ik mijn kans schoon.  Hij zat naast mij in de auto, 't was al donker.  Ik had een onverlichte fietser in de gaten.

- Zie je die fietser daar ?
- Nee, waar ?
- Wel, die fietser daar
- Waar dan ?
- Wel, daar, vlak voor onze neus
- Wow jong, die had ik niet gezien.

Meteen de auto aan de kant gezet.  En 's gevraagd of hij enig idee had, hoe het kwam dat hij die fietser niet gezien had.  Want blind ben je niet, en toch had je 'm niet gezien. 

- Omdat hij géén licht had ?
- Juist.  En denk 's verder na ....  Wat zou er gebeuren als gij morgenvroeg naar school vertrekt, en ge 't weer 's vertikt uw licht aan te steken ?
- Euh .... dan zien de auto's (zo noemt hij automobilisten) mij ook niet ?
- Juist.  En, vind je dat veilig ? 
- Wat ?
- Dat ze je pas zien, vlak voordat ge op hun motorkap ligt ?   
- Euh .... nee ... 

Vervolgens confronteerde ik hem ermee, hoe een goed verlichte fietser met iets of wat fluohesje al van héél ver goed opgemerkt kon worden.  Sindsdien moet ik het hem niet meer vragen z'n fietslicht op te zetten, en draagt hij consequent een fluohesje.

Hierover trouwens nog een anekdote.  Ik denk dat 'k ze al 's ne keer aangehaald heb, ma bon.  Bij de fluodag, kwam hij naar buiten.  Hij zo fier als ne gieter omdat hij al-tijd z'n fluohesje draagt.  Een juf van een andere klas, probeerde hem te plagen.  Zij had wat overdreven en was helemaal uitgedost in gele kledij.  Van boven tot onder.  "Jamaar, ik heb vandaag toch méér fluo aan dan jij éh Bram".  Bram trok een gezicht naar mij van : "Zeg jij het haar, of ikke, papa ?" Hij keek die juf aan, en zei : "Euh juf, die kleuren zijn niet zo belangrijk zenne.  't Zijn die fluorescerende strips hier die ervoor zorgen dat je beter gezien wordt.  En die heb ik er méér dan u, toch ?  Tot morgen !".  Je had die juf haar gezicht moeten zien .... 

En zo probeer ik hem élke dag opnieuw te laten wennen aan de gevaren van het hedendaagse verkeer.  Dat lukt namelijk NIET door ze met de auto tot op een halve meter voor de schoolpoort te brengen.  Maar door consequent met hen het traject af te leggen van huis naar school.  Waar gaan we oversteken ?  Waar gaan we naar kijken ?  M'n schoonma kon er onlangs bvb niet van over, dat hij te voet 50 m verderop wandelde, waar hij een beter zicht had, om pas daar op z'n fiets te stappen zodra het veilig was.  (edit : hij mag van mij niet plots tussen twee geparkeerde wagens tevoorschijn komen).  En ik durf gerust zeggen, dat hij voor z'n leeftijd al op een behoorlijk veilige manier aan het verkeer kan deelnemen.

[jo]

Moesten ze allemaal doen, Bert. Ik had er daarstraks ook nog bijna ene te stekken, gelukkig had hij nog een reflector die op half zeven hing of ik had hem helemaal niet gezien.
En dan boos en verontwaardigd worden, wat had je gedacht....

[JC]

Sinds enige tijd heb ik de gewoonte aangenomen om hier in Mechelen fietsers te tellen in het donker. Ongeveer 2/3 heeft geen verlichting!

Op donderdag ga ik musiceren in een nabijgelegen voetbalkantine. Kwestie van hun lege kantine nuttig te gebruiken. Op het voetbalveld zijn er dan ook trainingen. Onlangs was de verlichting defect op de weg naar het voetbalveld. Het is een weg met stevige bomen naast waardoor het er nog donkerder was.
Bijna heb ik twee fietsers omver gereden. Ik zag ze op het laatste moment opduiken in het schijnsel van mijn voorlicht. Dit was werkelijk het ergste geval van onzichtbare fietser die je je kan inbeelden. Enkele zwarte jongeren van de voetbalclub waren onderweg in zwarte kledij met een fiets zonder lichten en zonder reflectoren. Dat op een miezerige avond met nieuwe maan en je ziet die niet aankomen. Ik heb de trainer en de voorzitter van de club erop aangesproken. Ze erkenden het probleem maar er was weinig aan te doen. Zelfs als je ze LED lampjes zou geven zouden ze die niet gebruiken.
De goedkoopste setjes kosten ondertussen enkele euro's. Voor een sportclub is het haalbaar om deze voor de leden te kopen, eventueel via sposoring.

[bert.covens]

Zelfs als je ze LED lampjes zou geven zouden ze die niet gebruiken.
De goedkoopste setjes kosten ondertussen enkele euro's. Voor een sportclub is het haalbaar om deze voor de leden te kopen, eventueel via sposoring.

Ja, maar je geeft zélf het probleem al aan.  Zelfs als de club die zou geven, zouden ze die niet gebruiken ....   

[JC]

Zelfs als je ze LED lampjes zou geven zouden ze die niet gebruiken.
De goedkoopste setjes kosten ondertussen enkele euro's. Voor een sportclub is het haalbaar om deze voor de leden te kopen, eventueel via sposoring.

Ja, maar je geeft zélf het probleem al aan.  Zelfs als de club die zou geven, zouden ze die niet gebruiken ....   

Dan moet je de vraag stellen waarom ze die niet gebruiken. Een gedeelte van het antwoord zou kunnen zijn dat ze het nut er niet van inzien. Dat is iets dat men perfect via de school zou kunnen organiseren. Ik kreeg vroeger in de lagere school al verkeersveiligheid, dat lijkt nu toch een pak minder te zijn. Een ander gedeelte van het antwoord is het gebrek aan controle. Fietsers weten dat de kans zeer laag is dat ze een boete zullen krijgen. Meer nog, ze merken elke dag dat ze rustig worden voorbij gereden door de politie zonder zelfs maar een verwittiging te krijgen.

[bert.covens]

Dan moet je de vraag stellen waarom ze die niet gebruiken.

Omdat het niet hip is, en ze bang zijn om uitgelachen te worden.

Een gedeelte van het antwoord zou kunnen zijn dat ze het nut er niet van inzien. Dat is iets dat men perfect via de school zou kunnen organiseren. Ik kreeg vroeger in de lagere school al verkeersveiligheid, dat lijkt nu toch een pak minder te zijn.

En deel 3 : hetgeen ze van thuis meekrijgen.

Hier op school, doen ze véél moeite om ervoor te zorgen dat de kinderen met fluohesje naar school komen, en de fietsverlichting in orde is.  Jammer genoeg heeft dan nog niet elke leerkracht door dat het niet zozeer de kleur is, maar de retroflecterende strips die voor meer zichtbaarheid zorgen, ma bon.  Ik nodig je uit om hier 's morgens te komen kijken (en ik durf vermoeden dat het in de schoolomgevingen in het Mechelse niet veel beter zal zijn).  In het beste geval, is het fietsje van de kids iets of wat ok, en dragen de kids een fluohesje.  "Mijn kinderen hun fietske is in orde" .... sprak de mama vol overtuiging .... terwijl ze zélf donkere kledij droeg, géén licht voerde op haar fiets, en van reflectoren was al evenmin sprake. 

Euh ... mevrouw, denkt u dat nu écht ?  Als ik zo ff kijk : géén fluohesje, géén licht, géén reflectoren op uw fiets, ....    Wat gaat u aan uw zoontje vertellen als hij gaat puberen, mss wel een beetje gaat revolteren : "Manneke, ge moet uw licht aansteken ?" .... terwijl hij ziet dat u er zélf dagelijks vierkant uw voeten aan veegt ?  Zal het u dan verwonderen als hij u vierkant uitlacht ?  Da's bijna hetzelfde als m'n eigen vader die ooit tegen mij bulderde "Als er nu GODVERDOMME nog ene van jullie vloekt éh ...." ....

De kindertjes op de lagere school, zijn de bromfietsers van morgen, en de automobilisten van overmorgen.  Maar ik heb zo het idee dat veel ouders zich daar te weinig van bewust zijn.  Je kan als school véél moeite doen, als ze van thuis uit slechte voorbeelden blijven krijgen ....

Een ander gedeelte van het antwoord is het gebrek aan controle. Fietsers weten dat de kans zeer laag is dat ze een boete zullen krijgen. Meer nog, ze merken elke dag dat ze rustig worden voorbij gereden door de politie zonder zelfs maar een verwittiging te krijgen.

Politie treedt te weinig op.  Maar het is dweilen met de kraan open.  Zo postte iemand onlangs nog op sociale media de vraag of men hier aan supermarkt ALDI het fietspad links in de rijrichting mag gebruiken tot aan de Lindelei.  Ik geef je te raden hoeveel hersendode reacties er kwamen.  De meest gelezen reactie was : "FOERT, automobilisten de Lindelei uitkomen of willen inrijden moeten maar uit hun doppen kijken.  Als ik per sé wil spookrijden, dan doe ik dat toch gewoon." Ik zou 's willen weten wat de reacties zouden zijn, mocht de politie hier het spookrijden beteugelen en ineens ook controle doen op de fietsverlichting. 

[jozef]

Als ik per sé wil spookrijden, dan doe ik dat toch gewoon.

Dé hedendaagse kanker van de samenleving: "Ik doe wat ik wil, alleen de anderen hebben plichten. En als de andere voorrang heeft, doch ik hem die niet verleen omat ik niet wil, dan moet de andere maar vertragen of stoppen."

Hoe meer lieden zich zo gedragen, hoe minder leefbaar het wordt. "Ik rijd zonder licht als ik dat wil" zegt de fietser. Wat als ik dan zeg: "Ik rijd een fietser zonder licht aan als ik dat wil"?