Het is inderdaad zo dat men niet vóór het uitreiken van een rijbewijs nagaat of iemand psychisch wel geschikt is om met een motorvoertuig deel te nemen aan het verkeer. Pas naar aanleiding van overtredingen of een verkeersongeval waarbij de betrokkene het recht om zo een voertuig te besturen ontnomen wordt, kan de rechter het terugbekomen van het rijbewijs afhankelijk stellen van het resultaat van psychische proeven.
Een psycholoog kan moeilijk nagaan of ik al dan niet agressief ben. Pas nadat ik gemeend heb dat het opportuun was om een conflict op te lossen door er ene de kop in te slaan, kan die pscholoog nagaan of ik de ernst van het misdrijf ingezien heb, of ik mij er bewust van ben hoe het zo ver kunnen komen is, of ik mij laat behandelen, of ik voldoende voorbereid ben om een dergelijk misdrijf in de toekomst niet meer te begaan, enz.
In dit geval gaat het duidelijk om iemand die een gevaar voor anderen en voor zichzelf is, en daarom dient opgesloten te worden. Met getuigenissen over zijn gedrag tegenover zijn moeder en zijn verkeersgedrag zou het toch moeten mogelijk zijn om die man, alleen al voor herhaalde vrijwillige slagen en verwondingen van zijn moeder, voor deze misdrijven voor de strafrechter te laten verschijnen, die zou dienen te beoordelen in hoever deze man toerekeningsvatbaar is.