Ach, de klassieke discussie ´als een 3e dan karateka vecht tegen een 3e dan taekwondoka...´
Iedere gevechtsport heeft zo wel zijn eigen aanhangers en iedereen denkt dat ´zijn´ gevechtsport de beste is. Normaal zou ik hier niet op ingaan, maar ik hoor hier een uitdaging
Sommigen vechten meer hierover dan dat ze op de mat vechten
Bij 2 zulke verschillende sporten als judo/karate worstelen/kickboksen is dit inderdaad een vrij zinloze discussie. Judo en aikido hebben nog voldoende met elkaar gemeen dat deze discussie wel nog enige zin heeft
Ik ben begonnen met taekwondo, maar na 4 jaar en enkele malen op de competitie buitengesmeten te zijn ben ik overgestapt naar een vorm van karate (had een karate-, aikido en een savate-sensei), dat ik een goede 7 jaar heb beoefend tot ik tijdens een full-contact kumite een serieus ongeval heb gehad. 3 jaar kon ik geen traplopen . Da´s voor mij voorbij. Daarom ben ik sinds 4 jaar bezig met aikido.
Ai, en ik maar denken dat karate weinig riskant is omdat je altijd in moet houden bij het sparren
Dat is toch een serieus ernstig ongeluk met enorm veel pech. Enge gedachte dat dat zomaar kan gebeuren. Gelukkig is judo wat veiliger aangezien we geen stoten en trappen gebruiken, wel komen er veel schouder-, knie-, vingers- en tenenblessures voor.
Ik heb met een vriendin afgesproken om volgend jaar één keer per week taekwondotraining te gaan doen, het zal niet meevallen aangezien ik niet lenig ben.
Ik moet je eventjes corrigeren op één punt. Aikido is een veel jongere sport dan judo.
Aikido, meaning "way of harmony of ki", is a modern Japanese budo. It was developed by Morihei Ueshiba over the period of the 1930s to the 1960s.
Het judo is er al sinds 1882. Natuurlijk, beide sporten zijn ontwikkeld uit andere sporten. Het judo is ontwikkeld (volgens velen geëvolueerd
) uit de ju-jutsu. Ju = zacht in Japans.
Aikido is ontwikkeld uit de krijskunsten van de Samoerais waaronder ju-jutsu.
De beste vechtmachine wordt je natuurlijk met een specifieke combinatie van technieken. Grofweg zijn er 3 grote variaties in vechtsporten:
- Vechtsporten waarbij je bij een staande gevecht op ongeveer 1-2 meter afstand blijft van elkaar en stoten en trappen gebruikt; taekwondo, karate, kickboksen, boksen enz.
Ik ben van mening dat kickboksen van deze sporten het meest practisch is ingesteld omwille van de combinatie van stoten en trappen en omdat bij kickboksen itt taekwonde en karate het resultaat vooropstaat en er zeer veel in gespart wordt.
Ik ga wellicht nog eens een proefles meedoen met kickboksen, een vriend van mij beoefent deze sport dus ik ga waarschijnlijk eens een keer meegaan zo gauw ik tijd heb.
- Vechtsporten waarbij je staande vecht op korte afstand; hierbij denk ik vooral aan judo en worstelen. De bedoeling, en het meest effectieve, is dan om de ander te werpen. Op korte afstand werkt stoten en trappen niet meer zo goed
Worstelen is meer op de praktijk gericht omdat de worstelaars met een naakt bovenlijf trainen en dus niet afhankelijk zijn van ofdat ze een goede grip hebben op de kleding.
- Vechtsporten op de grond; Braziliaans ju-jutsu is zonder twijfel de nummer 1 op dit vlak. Het is een zeer jonge sport die is voortgekomen uit het judo. De judoka's die goed zijn in grondgevechten hebben daar meestal niet zo veel aan in judo-wedstrijden dus hebben ze uit onvrede het Braziliaans ju-jutsu ontwikkeld. Bij deze sport hebben ze de andere klemmen buiten die op de elleboog weer terug in ere herstelt (pols, knie, rug en nek). Het grote voordeel hiervan is het volgende; als je als uke op jouw buik ligt of in de schildpadhouding zit (ellebogen en knieën) dan kan je vrij makkelijk een elleboogklem of een wurggreep voorkomen. Het gevolg is dat veel judoka's tijdens een wedstrijd die houding aannemen zogauw er één in een ietwat kwetsbare positie komt op de grond (minderheid van de wedstrijden evolueert naar de grond). In feite is dit niet realistisch, want in het echt kan de ander nog van alles doen als je in zo'n houding zit of ligt. Het Braziliaans ju-jutsu heeft als nadeel dat ze zich vooral op het grondwerk richten, zoals gezegd in het echt komt het meestal niet aan op grondwerk, het is desalniettemin een zeer goede aanvulling voor een judoka.
Dus, wil je de ultieme vechtmachine worden dan moet je uit elke categorie een sport kiezen en zou ik persoonlijk kiezen voor de combinatie van kickboksen, worstelen en Braziliaans ju-jutsu.
Freefight toernooien worden meestal gewonnen door kickboksers en judoka's dus blijkbaar is dat duwen en trekken in combinatie met armklemmen en wurggrepen toch best handig. Uiteraard kan een beetje een handige judoka ook makkelijk de andere klemmen gebruiken aangezien ze volgens hetzelfde principe werken.
judo heeft voor mijn niet dezelfde gratie (doet mij een beetje aan worstelen denken, trouwens: in vrijwel alle andere gevechtsporten wordt afgeraden om de tegenstander vast te nemen net omdat het zo´n onvoorspelbaar getrek wordt waarbij vaak met gewicht moet worden gewerkt)
Dat het gesleur weinig gracieus is dat ben ik met je eens. Het is wel effectief
Voor een judoleek lijkt het lomp getrek en geduw maar jij weet toch beter
Je probeert elkaar continue uit balans te krijgen. Dat basisprincipe geldt voor zowel judo als aikido.
Als 2 judoka's even sterk zijn dan kan het even duren voordat je de ander uit balans hebt. Vergeet niet dat de ander ook aan judo doet en dus kan anticiperen op wat je doet.
aikido heeft diepgaande filosofische doelstellingen (ontwikkeld met doel om een gebalanceerd en geweldloos leven te leiden, niet om je krachten te kunnen meten met je collega als in judo)
Het judo heeft die diepgaande filosofische doelstellingen ook, ze zijn alleen verwaterd doordat het in het Westen een populaire sport is geworden sinds Geesink die Japanner versloeg.
Een mooi diep judoverhaal: Jigoro Kano keek in de winter naar buiten. Het sneeuwde hevig. Hij zag 2 bomen staan, een stevige eikenboom en één met buigzame twijgtakjes (of zoiets). De takken van de stevige eikenboom braken af doordat ze bezweken onder het gewicht van de sneeuw. De twijgtakjes bleven heel doordat ze bogen en de sneeuw er gewoon van afschoof.
Deze anekdote geeft vrij goed aan wat het basisprincipe van judo en aikido is. Bijvoorbeeld; als jij duwt, dan ga ik niet tegenduwen maar trekken en jij ligt op de grond. Dit kan je ook toepassen in het dagelijkse leven. Mensen die een burnout krijgen zijn als die eikenboom, ze hebben veel te veel stress en kunnen zich niet ontladen. Als je daarentegen de stress van je af laat glijden dan bezwijk je er ook niet onder.
Ik ben het met je eens dat je die diepgaande filosofische doelstellingen in het aikido veel meer hebt dan in het judo maar oorspronkelijk was dat ook zeer belangrijk in het judo. Het judo is ontwikkeld door Jigoro Kano, deze man was van beroep pedagoog en had als doel om een sport te ontwikkelen uit het ju-jutsu (toendertijd DE sport, hiermee versloegen de samoerais veel tegenstanders) die kinderen op een veilige manier competitief kunnen beoefenen.
aikido beoefent sterk de spirituele ontwikkeling (het ´voelen´ van de eenheid in de natuur, jezelf ´aarden´, energievelden in je lichaam controleren, ... dat heb ik in de judo lessen noch niet zoveel ervaren)
Dat heb je inderdaad niet in judolessen. Het is natuurlijk wel iets wat je vooral in het dagelijks leven moet toepassen, de één heeft dat wat meer van nature, voor de ander (de meesten van ons) is het goed als hij daar wat onderricht in krijgt. Het belangrijkste is en blijft natuurlijk dat je het niet alleen in de training doet maar het ook buiten de training in het dagelijks leven toepast.
Anders is het als iemand die mediteert maar in het dagelijkse leven een onbeholpen lomperik is.
aikido heeft een onvergelijkbare historiek (judo is vrij jong, onbeproefd)
Dit is dus feitelijk onjuist zoals ik boven heb uitgelegd.
Dit zijn niet voor iedereen belangrijke aspecten in een gevechtsport, maar voor mijn persoonlijk wel.
Dat verschilt inderdaad enorm voor iedereen. Ik heb het echt als sport gekozen en dan is judo een logische keuze omdat je er veel beter competitie in kan doen dan in veel andere martial arts, dat verklaart ook de populariteit van judo. Als je er tegelijkertijd nog wat anders van leert in spirituele of persoonlijke zin dan is dat mooi meegenomen maar dat was voor mij geen motief om de sport te kiezen.
Judo is zoals je zelf aanhaalt een vereenvoudigde vorm van ju-jitsu, ontwikkelt om wedstrijden te kunnen organiseren, daarom is het eenvoudiger deze technieken aan te leren en kan de opleiding ook sneller gaan. Veeeele malen sneller dan aikido. Je moet rekenen dat van een aikidoka wordt gezegd dat hij pas in de dangraden begint te begrijpen wat de sensei hem wil vertellen. Pas na 8 of 10 jaren begin je een deeltje van de sluier op te lichten en de eerste inzichten te ontwikkelen over wat aikido betekent. Dan ben je nog ver af van effectief zijn in een gevecht. Zelfs na 4 jaar denk ik er nog niet aan aikido technieken ooit eventueel in te zetten in een confrontatie, laat staan effectief in te zetten. Da´s wat anders dan judo, waar je binnen de 3 jaar als rollend over de straat wel eens ´boven´ kan komen te liggen .
Waarom wordt judo dan niet aangeleerd zal je argumenteren. Eenvoudig: de écht effectieve delen van ju-jitsu zijn eruit gefilterd om op een ongevaarlijke manier aan sport te kunnen doen. 2 judoka´s in een wedstrijd doen mij soms denken aan 2 gisflangen, waarvan de giftanden zijn uitgetrokken: ze duwen en trekken aan elkaar, maar doen elkaar geen pijn meer. Da´s één van de redenen waarom er in aikido geen (vrijwel) wedstrijden zijn: het is gewoon te gevaarlijk. Een andere reden, en belangrijkere reden is de geweldloze filosofie van de beoefenaars. 
De meeste judoka's die ik ken zijn rustige geweldloze mensen, enkel op de mat laten ze zich gaan. Mensen die van nature gewelddadig en aggressief zijn houden de judotraining niet lang vol
Er is gewoon discipline, volharding en samenwerking vereist tijdens een training.
Als je judoka's toch wilt vergelijken met een slang dan zou ik ze eerder vergelijken met een wurgslang, de Boa Constrictor of de Python.
Jigoro kano had 2 grote punten van kritiek op ju-jutsu.
1. Het ging veel te veel uit van als-dan situaties. Als er eens een keertje iets anders liep dan konden die ju-jutsuka's niet veel meer, ze konden niet improviseren.
2. Jigoro vond ju-jutsu te gevaarlijk voor randori's en wedstrijden dus had hij bepaalde elementen uit het ju-jutsu verwijderd. Hij heeft alle slagen, stoten en trappen verwijderd. Van de polsklemmen ben ik niet zeker. De rugklemmen, nekklemmen en beenklemmen waren wel nog toegestaan. Later is gebleken dat er in randori's en wedstrijden toch nog te veel ongelukken gebeurden met deze klemmen en hebben ze enkel de armklem er in gelaten, omdat deze relatief weinig risico heeft (onder voorwaarde dat je dat pas mag doen als je bijna bent uitgegroeid!!!, deze fout maken ze in Nederland waar kinderen dat helaas ook al mogen doen wat te gevaarlijk is voor de armen, ze kunnen opgerekt raken).
Mogelijk ga je in de toekomst nog een afsplitsing krijgen binnen de judosport binnen welke alle klemmen zijn toegestaan zoals in het Braziliaans ju-jutsu. Het zou de wedstrijden spectaculairder maken omdat defensief grondvechten dan niet meer mogelijk zou zijn.
Het is overigens niet alleen maar een nadeel dat een aantal klemmen niet mogen binnen het judo. Het voordeel is dat er een enorme variatie is ontstaan in technieken en variaties, specialiseren vs. generaliseren.
Uiteindleijk gaat het er in een gevecht om hoe goed je bepaalde technieken kan toepassen. De meeste goede wedstrijdjudoka's zijn gespecialiseerd in 1 of 2 worpen waarme ze bijna altijd hun wedstrijden winnen. Je kan met het oogpunt op effectiviteit beter 1 of 2 worpen perfect beheersen en de rest matig dan alle worpen redelijk.
De slangen mogen dan geen giftanden meer hebben
ze kunnen daardoor wel vrijuit stoeien waardoor ze hun technieken veel beter kunnen toepassen, beter kunnen improviseren en beter kunnen anticiperen.
Zoals ik al zei, de meeste freefight winnaars zijn judoka's en kickboksers. Dit lijkt dan ook een ideale combinatie te zijn om de ideale vechtmachine te worden.
Ikzelf ben overigens nogal pacifistisch van aard. Ik houd van fysieke uitdagingen, ik ben gek op de F16 en rakettechnologie maar ik ben tegen geweld buiten de tatami.
