Notoir linksrijder. Ik kon 'm met de vrachtwagen toch aardig wat kilometertjes gadeslaan, 'k denk dat hij niet eens de 100 km/u haalde...
Vóór hem een lege linkerrijstrook. Rechtse rijstrook reden wel een aantal vrachtwagens, maar er was plaats zat om even naar rechts te gaan. 't Was zeker geen lange trein vrachtwagens kort achter elkaar. Komt een dikke BMW aanzetten, en die is dus niet gediend van die linksplakker. Beetje bumperkleven. Beetje van links naar rechts. Te oordelen aan het aantal keer dat ik z'n stoplichten zag oplichten, vermoed ik dat de bestuurder zowat op z'n kookpunt zat. Nog's knipperen met de grootlichten. Geen reactie. Of toch. Jawel: de kids op de achterbank vonden het GE WEL DIG. Joepie! Jochei! Kunnen we lekker zwaaien naar die meneer hier achter ons. Tiens, waarom zwaait die nu niet terug? Werkte spontaan op mijn lachspieren. De enige die niks in de gaten had, was natuurlijk hun opa achter 't stuur. Die bleef op z'n gemakje links zitten. En op z'n gemakje, mag je vrij letterlijk nemen. Uiteindelijk vond ik 't zelf ook wel welletjes, en 'k heb dan ook maar eens geknipperd naar opa. Die ging uiteindelijk dan maar naar rechts, .... toch maar. Waarop de BMW er met een rotvaart vandoor ging. Die moest en zou per sé de verloren tijd gaan inhalen, denk ik.
Enige niet grappige: de kids zaten duidelijk niet vastgeklikt.