Dat gaat niet.
Ik sta dan de melk te laden, daarvoor moet de motor van de camion draaien, om de melkpomp op de oplegger aan te drijven. En op de melkerij zélf, moet het contact opstaan. Anders krijgt de computer die de liters en het lossen van de melk registreert, géén handrem-contact. Dit is een soort veiligheid, de melkpomp zal niet starten als de handrem niet aangetrokken is. Ook om het lossen te kunnen registreren, is dus dat handrem-contact nodig.
Terwijl de melk bij die boer opgezogen wordt, geven we die bestellingen af, of nemen we een nieuwe bestelbon, of extra melkstalen (op verzoek) van de betrokken leveraar mee. En denk vooral niet dat het den baas niet zou opvallen, mocht je teveel staan treuzelen. Hij weet exact hoeveel liters debiet je pomp gemiddeld haalt. Hoeveel tijd je nodig hebt om de camion (gemiddeld) tot aan het melkhuis te maneuvreren. Hoe lang je er vervolgens over doet om de pomp op te starten nadat de camion op z'n plaats staat. Hoe lang het duurt om je zuigslang op te rollen, liters op te schrijven, reiniging van de tank te activeren en weer verder rijden (hij ziet exact wanneer de melkpomp afslaat wegens geen debiet, en hoelang je er dan over doet om weer te vertrekken). In welke volgorde je de leveraars ophaalt, langs welke weg je gereden bent, hoeveel kilometers je nodig hebt. Hoeveel je verbruik gemiddeld is. Eventuele anomalieën moeten we via Transics boordcomputer doorgeven ter verantwoording. Enfin, om een lang verhaal kort te maken. Big Brother is watching all the time. Voor mij niet gelaten, trouwens. In de meeste bedrijven wordt de chauffeur grondig gecontroleerd.
Ik zit daar niet zoveel mee in. Mij mogen ze gerust controleren, 'k heb niks te verbergen. Af en toe roept 'm ons wel eens ter verantwoording, en meestal gaat hij daarbij zélf zwaar op z'n gezicht. Twee voorbeelden:
1) Een bepaalde rit kreeg een dringende brief, met daarin de vraag waar ze het vandaan haalden om tussen twee leveraars, die slechts 700 m van elkaar verwijderd wonen, maar liefst tien km om te rijden. En waarom er zelfs nog leveraars onderweg mee opgehaald werden? De baas vond dat onverantwoord, want niet economisch genoeg gereden. Antwoord van 1 van die chauffeurs: "Chef, ziet ge die blauwe streep tussen die twee boeren dan niet? Da's een kanaal dat er tussen die twee boeren ligt hé. Varen doet die camion vooralsnog niet. Zullen we dus toch maar omrijden via een brug over dat kanaal?".
2) Op de rit waarop ik rij, kreeg ik de vraag waarom wij méér km's dan zijn computer plant, reden op weg naar een leveraar uit Hove. Op onze vraag HOE die computer ons dan wel zou sturen, kregen we als antwoord via Kontich.
- Yep, maar da's daar wel allemaal verboden voor > 3,5 ton, chef. (kennelijk geeft zijn computer dat nog niet altijd aan)
- Jama ... ja. Zo vaak wordt ge nu toch niet gecontroleerd hé!
- Ja, en? Wij houden ons aan de wegcode, chef. Verboden is verboden, sorry.
(En dan duikt hij gewoonlijk wat grommelend weg achter z'n computer, goed genoeg beseffend dat hij geen poot heeft om op te staan).
Enfin, daar ging het dus niet om. De reservesleutel om desnoods in je broekzak te stoppen (just in case), krijgen we nog niet te gemakkelijk mee. Die moeten allemaal op het bureau van den baas blijven, voor de garagisten. Daar ben je dan natuurlijk vet mee, als je daar in zo'n godvergeten boerengat staat. Dan zit er maar 1 ding op: je plan trekken.