Als je dus afstapt van het idee dat je voorrang hebt zitten wij dichter bij de oplossing. Je neemt dus de voorrang pas wanneer je hem gekregen hebt. En in sommige gevallen zal je aan de voorangverlenende bestuurder toch nog duidelijk moeten maken dat je met zijn cadeau niks kan doen omdat hij dan in de weg staat. Dit alles is dus verkeersinzicht. Dat heb je dus niet als je ervan overtuigd bent dat je voorrang hebt.
Het verlenen van voorrang is geen cadeau.
Het afstaan van voorrang zou een cadeau kunnen zijn.
Stel dat die voorrangverlenende bestuurder de smalle straat in wil waar jij als voorranghebbende vrachtwagenbestuurder in de weg staat? Wat heb je er dan aan om je voorrang af te staan?
En éénmaal samen op het kruispunt met nog een paar volgelingen zal de situatie er niet op verbeteren.
De voorrangsplichtige die te laat aangeeft dat hij naar rechts wil afslaan en niet tijdig stopt omdat jij met je vrachtwagen je richtingsverandering naar links zou kunnen uitvoeren rijdt zich door het feit dat jij in de waan was dat die rechtdoor zou rijden, wat de reden is waarom jij in deze situatie het beter achtte om jou voorrang af te staan, muurvast.
Eén van beiden zal dus op de berm moeten rijden of een andere richting uitgaan en daarna terugkeren.
Raad eens wie?
En dat allemaal om de vrachtwagen bestuurder zijn voorrang waar hij gebruik kan van maken afstaat aan een bende onozelaars.
Ik begijp wel dat de meeste mensen die over voorrang nemen spreken alleen aan de voorrang van rechts denken.
En daar wringt het schoentje. Alvorens over voorrang te spreken moet je je gedachten hierover volledig zuiveren.
De voorrang van rechts is een evenwaardige regel zoals de andere voorrangsregels.
Ooit al eens iemand op een voorrangsweg bij elk kruispunt zien stoppen om er zeker van te zijn dat de voorrang hem bij elke ondergeschikte zijweg wel degelijk verleend zal worden.
Natuurlijk moet je altijd voorzichtig zijn en als je ziet dat voorrangsplichtige echt geen aanstalten maakt om voorrang te verlenen is het uit defensief oogpunt nodig om te stoppen.
Stel ik rij op een rotonde en de auto die de rotonde oprijdt heeft mij niet gezien. Dan zal ik proberen een ongeval te vermijden.
Maar ik zal niet aan elke toegangsweg op die rotonde stoppen of zodanig vertragen omdat er misschien een bestuurder zou kunnen zijn die zich niet aan de regels houdt.
Ik moet er kunnen vanuitgaan dat weggebruikers zich aan de afspraken houden en dat ik daar kan op rekenen.
Want anders durf ik nergens nog door het groene licht te rijden.
In sommige knelpuntsituaties moet je er inderdaad niet altijd vanuitgaan dat je je voorrang moet gebruiken en ook niet dat je persee je voorrang moet gebruiken als je weet dat daardoor de situatie vast komt te zitten.
Dat is verkeersinzicht en dan gaat het om specifieke, knelpunt of drukke situaties.
Maar niet elke voorrang van rechts is een specifieke, knelpunt of drukke situatie, maar gezien het gedrag van vele bestuurders in Vlaanderen lijkt het daar wel op.
Ook op kruispunten met een andere voorrangsregeling kan het gepast zijn om je voorrang af te staan in die bepaalde situaties.
Kunde schreef : Je neemt dus de voorrang pas wanneer je hem gekregen hebt.
Mijn vraag is : Hoelang sta je dan te wachten op een bestuurder die nog in aantocht is?
Ik zal mijn vraag anders formuleren. Hoever moeten bestuurders van elkaar verwijderd zijn om van voorrang te kunnen spreken?
Ik denk dat ik Kunde kan volgen in zijn uitspraken. Alleen vermoed ik dat het beeld dat hij schets en dat hij in gedachten heeft bij het uitschrijven ervan niet overeenkomt met het beeld dat diegene die leest wat hij geschreven ervan maakt.
Op papier iets schrijven kan soms anders geinterpreteerd worden dan wanneer je een praktijkvoorstelling zou kunnen geven.
Hardnekkig je voorrang opeisen van een bestuurder die geen aanstalten maakt om voorrang te verlenen is geen goede houding.
In die zin kan ik Kunde begrijpen. Het hardnekkig vasthouden aan IK HEB VOORRANG is fout.
Maar je hebt wel voorrang.
