Een thoriumreactor gebruikt daarom gesmoten zout. Een inherent veilig systeem.
Daar kan je ook wel wat problemen mee hebben.
En je moet nog steeds de warmte van het zout afvoeren - bvb door er stoom mee te maken.
Toch maar eens googlen naar Thorium reactoren en dan vooral de vloeibaar fluoride thorium reactor. Deze zijn inherent veilig. Als alle energie wegvalt naar deze reactoren (scenario Fukushima) dan ligt de reactor zichzelf stil. De kernbrandstof loopt uit de reactor naar een reservoir dat passief gekoeld wordt. Enkel in de reactor, waar grafiet als moderator aanwezig is, spelen de kernreacties zich af. Dit alles met behulp van zwaartekracht. Stel dat de reactor toch lekt daar een lek in bv. de leidingen dan gaat dit gesmoten zout nog steeds naar dit passief gekoeld reservoir lopen. De kans op een barst in de leidingen/reactor is trouwens veel kleiner omdat de reactor op een lagere druk draait dan klassieke reactoren.
De kernbrandstof kan nooit 'droog' komen te staan. Iets wat in water gekoelde ontwerpen mogelijk is daar het weglopen van het koelwater of het koelwater dat wordt omgezet in stoom. De kernbrandstof bevindt zich immers in het fluoride. Fluorides zijn bovendien gekend als chemisch zeer stabiel en met een hoge warmtecapaciteit. Deze zouten kunnen dus serieus wat hitte opnemen. Als water dat zeer hoge temperaturen wordt opgewarmd kan het thermisch gesplitst worden in H2 en O2 (ook gebeurd in Fukushima). Dit is hier niet aan de orde.
De reactor kan bovendien zo opgezet worden dat er een negatieve temperatuurs coëfficiënt wordt nagestreefd. Hoe warmer de reactor hoe minder kernreacties. Dit laatste puur op basis van fysica, dit hangt niet af van pompen of elektriciteit.
Dan laat ik de voordelen van minder radioactivitief afval dat minder lang radioactief blijft en vooral de voordelen naar non-proliferatie van nucleaire wapens (geen Plutonium productie) nog buiten beschouwing.
Op langere termijn houd ik zeker ook MYRRHA in de gaten, een onderzoeksproject van het SCK.
