Als je op bent gegroeid met het feit dat gezinnen met 7 kinderen volstrekt normaal is
Hoe kan je nu in godsnaam met 7 kinderen nog voldoende tijd en aandacht aan elk kind besteden?
Het is nu al een drama in gezinnen met minder kinderen. Vader en moeder moeten allebei gaan werken, anders kunnen ze hun spruiten niet gunnen wat hun schoolkameraadjes wel hebben.
Ik had op de middelbare school een klasgenoot die zeer begaafd was. Hij wilde burgerlijk ingenieur worden, maar moest bij het leger als officier in dienst treden om hoger onderwijs te kunnen volgen, want zijn ouders konden het niet betalen omdat ze 4 kinderen hadden. Maar eens je op kosten van het leger gestudeerd hebt en er beroepsofficier bent, geraak je er niet zomaar meer weg. Nadat een vorige huisarts van mij als beroepsofficier het leger verlaten had en een praktijk opgestart had, heeft hij die een jaar moeten onderbreken om in de gevangenis te gaan zitten.
Ik ken een vloerlegger die 4 dochters aan de universiteit heeft. Die man werkt 7 dagen per week van 7:00 u. 's morgens tot 7:00 u. 's avonds (grotendeels in het zwart uiteraard) om dat te kunnen bekostigen; of het nu om het betegelen van een balkon of van een zwembad gaat, alles neemt hij aan en doet hij alleen. Maar zijn dochters ziet hij bijna niet.
Maar het zijn niet alleen mensen met een bescheiden inkomen die onvoldoende tijd voor hun kinderen hebben.
Ik ken een gezin waarin de man anesthesist is en de vrouw arbeidsgeneesheer. Hij rijdt met een tweedehands fiets naar het nabijgelegen ziekenhuis en werkt onvoorstelbaar vele uren; overdag, 's nachts, tijdens het week-end: altijd is hij beschikbaar. Als beloning gunt hij zich dan enkele keren per jaar 3 weken vakantie met een zeewaardig zeilyacht dat hem telkens 7.500 Euro kost, maar voor de kinderen is elke Euro er één teveel, en op de rolluiken van zijn villa met zwembad staat al jaren geen verf meer. Als hij al eens thuis is, wil hij alleen maar op de sofa liggen en de krant lezen, maar geen contact met zijn kinderen, omdat hij te moe is. Uiteraard mogen de kinderen ook niet mee op vakantie. Zijn vrouw is ook moe als ze 's avonds thuiskomt, want ze geeft heel wat voordrachten na haar werkdagen, en wil daarna nog gaan joggen; als ze dan eindelijk thuiskomt, wil ze dat de kinderen door de oppas al naar bed gebracht zijn.
Ik ken een ander gezin waarin de man radioloog is en de vrouw gynecologe. Het geld stroomt er uiteraard binnen, als je weet dat zij, naast bevallingen in het ziekenhuis, gemiddeld maar liefst 25 (!) raadplegingen per dag doet (en een gynecologische raadpleging duurt meestal wel wat langer dan 10 minuten). Tijd voor de kinderen blijft er dan uiteraard niet meer over. Ook niet voor hem, want hij gaat elke avond op stap. Hij is immers, in tegenstelling tot zijn vrouw, die alleen maar wil werken, een levensgenieter, en hij vindt dat de taken moeten verdeeld worden: hij zorgt ervoor dat het geld dat binnenstroomt, ook weer uitgegeven geraakt.
Sorry, hé BBB en rozeke, ik wil hiermee zeker niet de doktersgezinnen in een ongunstig daglicht stellen. Het zijn toevallig twee gezinnen die ik ken, maar een gelijkaardige situatie vind je ongetwijfeld in vele gezinnen met beoefenaars van een vrij beroep.
