Het één slachtoffer is toonbaar het ander slachtoffer daarentegen... Ik heb taferelen meegemaakt op plaats delicten die schrijnend zijn. De vraag is of familie (moeder, vader) het aankunnen om hun kind op te merken op de plaats van het ongeval. Het zou me te ver leiden om daarover verder te schrijven.
Toonbaar? Het aankunnen? Voor heel wat ouders is dit inderdaad een probleem, maar ik kan het niet begrijpen.
Een ex-collega van mij schonk een motorfiets aan zijn zoon voor diens 18de verjaardag. Tijdens zijn eerste rit had hij al een zwaar ongeval op de Ring rond Brussel. Toevallig kwam, net nadat het ongeval gebeurd was en de hulpdiensten nog niet ter plaatse waren, zijn moeder daar voorbij. Zij besefte meteen dat, in de afschuwelijk verhakkelde toestand waarin haar zoon zich bevond, zijn leven nog slechts een kwestie van minuten was. Maar zij is niet gaan lopen, integendeel, de jongen is in de armen van zijn moeder gestorven.
Ik zou hetzelfde doen met mijn zoon Olivier, ook al hebben we al meer dan eens in de clinch gelegen met elkaar, op zo een ogenblik speelt dat geen rol. First things first, eerst Olivier bijstaan op het ogenblik dat hij mij nodig heeft, op het kerkhof heeft hij niets meer aan mij. Om te wenen, niet te kunnen slapen en nachtmerries te hebben is er daarna nog tijd genoeg.
Tussen diefstal, verkrachting of een ongeval is een groot verschil, Bert. Het opzettelijke of het onopzettelijke. Bij roofmoord is eveneens een dodelijk slachtoffer, maar met opzet. Een verkeersongeval daarentegen... Tenzij het voertuig als wapen werd aangewend natuurlijk.
Los van het juridisch aspekt, heb ik mijn bedenkingen bij het "onopzettelijke" van vele verkeersongevallen, Marc.
Een ongeval is een toevallige gebeurtenis. Vele verkeersongevallen zijn dat niet; het zou veeleer een groot toeval geweest zijn als ze niet gebeurd waren.
De veroorzaker van een "ongeval" had opzettelijk voorzichtig moeten rijden, maar dikwijls heeft hij in de plaats daarvan wetens en willens zeer onvoorzichtig gereden. Men is ook minstens moreel verantwoordelijk voor schade die men door nalatigheid of roekeloosheid veroorzaakt. Vandaar dat de Duitse rechtspraak de verantwoordelijkheid bij een verkeersongeval bepaalt op basis van wat elke betrokkene gedaan of nagelaten heeft om het ongeval te vermijden of de gevolgen ervan te verminderen.
Als een grote bestelwagen stopt vóór een zebrapad, en ik rijd hem in volle vaart voorbij en rijd daarbij op het zebrapad een voetganger aan die achter die bestelwagen uitkomt, is dat dan nog een ongeval, d.w.z. een toevallige gebeurtenis, Marc? Mag ik dan ook de idioot van dienst uithangen door te verklaren dat ik die voetganger niet kon zien, en bovendien ook nog de zon, zonder dat ik het had kunnen voorzien, aldaar plots te laag stond? Of moet ik dan erkennen dat ik Russische roulette gespeeld heb? Sommigen hebben een goed geweten, anderen een slecht geweten, maar de ergsten zijn nog altijd diegenen die geen geweten hebben.
Los van het vonnis dat de rechtbank zal vellen, en waarbij niet zelden elke redelijke verhouding tussen schuld en straf ver zoek is, is voor mij een politiebeamte die, met een dienstvoertuig, zonder te vertragen, in een bebouwde kom, op een marktdag, een bejaarde op een zebrapad morsdood rijdt, en dan nog een deel van de schuld in de schoenen van het slachtoffer probeert te schuiven, voor mij niets minder dan een zware crimineel die psychisch ongeschikt is om een motorvoertuig te besturen.
