Het spijt me, maar er is met geen enkele mogelijkheid te beweren dat het negeren van de voorrangsverplichting ten opzichte van een voetganger die aanstalten maakt om over te steken, defensief is.
Defensief rijden betekent anticiperen dat 1) die voetganger wil oversteken, 2) de voetganger jou niet heeft gezien, en zeker niet je achterligger, en 2) je achterligger die voetganger niet gezien heeft en de voorrangsplicht gaat negeren.
In zo een geval moet je accepteren dat je, als defensieve weggebruiker, enkel 1 ding kan doen: zorgen dat je zelf niet in de brokken deelt, net omdat je de aanrijding voorzien hebt.
In een poging om de aanrijding tussen de bijna overstekende voetganger en achteropkomende automobilist te vermijden, is zélf de voetganger in gevaar brengen door aan de voorrangsplicht te verzaken zowat de enige mogelijkheid, in de hoop dat de voetganger jou wel heeft gezien. Maar wanneer je hoop in je afwegingen neemt om een bepaalde rijbeweging te doen, ben je niet meer defensief aan het rijden.
Je kan veel doen voor een veiliger wegverkeer, maar je kan niet anderen behoeden voor hun eigen stommiteiten, als jij je door defensief rijgedrag uit de vergelijking filtert. De voetganger moet beter weten, en de achterligger moet beter weten, maar er valt de defensieve chauffeur die eerst een voetgangersoversteekplaats nadert en beslist aan de voorrangsplicht te voldoen niets te verwijten.
En zolang die defensieve chauffeur ook geen gemachtigd ambtenaar is, kan hij ook niet signalen geven aan voetganger of achterligger over wat zou wel of niet mogen doen.
Een goede chauffeur is er eentje die zelf geen ongevallen veroorzaakt (=kennis van de wegcode), en erin slaagt om niet betrokken te worden in ongevallen door fouten van anderen (=anticiperend op fouten van anderen). Door de voorrangsplicht moedwillig te negeren aan een voetgangersoversteekplaats verzaak je aan beide voorwaarden.
