Snelheid Bisschoppenhoflaan

[wooter]

Nogmaals maar eens posten. Misschien onthouden ze het nu wat langer

Hof van Verbreking 2° KAMER - 14 december 2005
Overwegende dat krachtens artikel 17.2.5° van het Wegverkeersreglement het links inhalen van een voertuig met meer dan twee wielen verboden is wanneer de in te halen bestuurder stopt voor een oversteekplaats voor voetgangers op
plaatsen waar het verkeer niet geregeld wordt door een bevoegd persoon of door verkeerslichten; Dat die bepaling niet verbiedt dat een voertuig dat reeds gestopt is voor een oversteekplaats voor voetgangers wordt ontweken;

Logisch. Een gestopt voertuig voorbijrijden is niet inhalen. Ken je verkeersregels.

Een ander verhaal: Een voetganger stak op het zebrapad een rijbaan over. Hij werd gewaarschuwd door een claxon dat een auto hem naderde tegen een hoge snelheid, toch reageerde hij niet. Dit werd reeds bestempeld als een onverschoonbare fout. Hof van Cassatie van 10 maart 2006.

Ik vroeg me al af waarom je hier niet meer info gaf...

   Nr. C.05.0228.F
     G. L. D.,
     V. L. B.,
     M. R. C.,
     V. L. S.,
     A. V. I.,
  Mr. Michel Mahieu, advocaat bij het Hof van Cassatie,
  tegen
  CORONA, naamloze vennootschap,
     Mr. Ludovic De Gryse, advocaat bij het Hof van Cassatie.
     RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
     Het cassatieberoep is gericht tegen een vonnis, op 29 oktober 2004 in hoger beroep gewezen door de Rechtbank van Eerste Aanleg te Luik.
     Raadsheer Albert Fettweis heeft verslag uitgebracht.
     Advocaat-generaal met opdracht Philippe de Koster heeft geconcludeerd.
     CASSATIEMIDDEL
     De eisers voeren in hun memorie een middel aan.
     Geschonden wettelijke bepalingen
     artikel 29bis, ,§1, inzonderheid eerste, vijfde en zesde lid, van de wet van 21 november 1989, in die wet ingevoegd bij de wet van 30 maart 1994, zoals het gold na de wijziging ervan bij de wet van 13 april 1995 en vóór de wijziging ervan bij de wet van 19 januari 2001;
     artikel 1315 van het Burgerlijk Wetboek.
  Aangevochten beslissingen
     Het bestreden vonnis doet uitspraak op de voortgezette behandeling van de zaak van het vonnis van 23 april 2004, dat 1°) heeft vastgesteld "dat de partijen vragen dat de rechtbank uitspraak doet over de omstandigheden van een verkeersongeval en de financiële gevolgen ervan vaststelt; het ongeval gebeurde op 26 december 1998 om 11.25u op de quai de Coronmeuse in Luik; de heer M., houder van een voorlopig rijbewijs, (...) reed op het ogenblik van de feiten zonder zijn begeleider (...); terwijl hij op de quai de Coronmeuse in de richting Herstal-quai Saint-Léonard aan het rijden is, ziet hij een voetganger die de rijweg oversteekt;
  het gaat om de heer V.L. en de heer M. zal hem niet kunnen ontwijken; de heer V.L. zal aan de gevolgen van zijn verwondingen overlijden"; dat de deskundige L., die door het parket werd gevorderd om de oorzaken van het ongeval vast te stellen, "aldus heeft geredeneerd: 1. de deskundige is van oordeel dat het slachtoffer op het ogenblik van de aanrijding ongeveer 0,8 m verwijderd was van de boord van de rijweg die hij aan het oversteken was (...); 2. gelet op studies waarmee de bescherming van voetgangers kan worden berekend, reed het voertuig van de heer M. op het ogenblijk van de feiten tegen 60 km/u, hierbij is een foutenmarge van é 15 pct. mogelijk (...); 3. het slachtoffer heeft een traject van 0,7 m afgelegd voor hij werd geraakt;
  tegen 5 km/u wordt die afstand afgelegd in 0,5 seconde (...); 4. tegen 60 km/u legt de auto 8 meter af in 0,5 seconde; volgens deskundige L. was de auto 8 meter verwijderd van het slachtoffer toen deze de weg begon over te steken (...); de deskundige neemt een reflextijd van één seconde in aanmerking: volgens hem 'kan men dus ervan uitgaan de dat de heer M., die tegen 60 km/u reed, onmogelijk kon remmen voor de voetganger die de weg begint over te steken (...)'"; 2°) dat een plaatsbezichtiging heeft bevolen en bevolen heeft tijdens die bezichtiging deskundige L. en de heer N. als getuigen te horen;
     het bestreden vonnis stelt de volgende gegevens vast: "de quai de Coronmeuse is verdeeld in drie rijwegen, die elk twee rijstroken hebben; tussen elk van die rijwegen is er een berm die dient als trottoir; de verkeerslichten regelen hoe de voertuigen rijden en de voetgangers oversteken; de lichten voor de voetgangers zijn niet gesynchroniseerd, het licht op de eerste rijweg (kant van de huizen) gaat immers op een ander tijdstip branden dan de lichten van de twee overige rijwegen, namelijk de middelste rijweg - voor de bussen - en de buitenste rijweg (kant van de Maas); op de middelste rijweg is er tweerichtingsverkeer, op de overige eenrichtingsverkeer; de rijweg is rechtlijnig, het uitzicht is uitstekend over honderden meters;
  de rechtbank wees erop dat sommige voertuigen vrij vlug reden; het duurt ongeveer vijftien seconden om de rijweg tegen een normaal tempo over te steken; in dit stadium ligt de volgende conclusie voor de hand:
  het oversteken van zo'n brede en ingewikkelde rijweg vereist aandacht en voorzichtigheid, te meer daar er ten tijde van de feiten nog een snelheidsbeperking van 80 km/u gold"; het oordeelt "dat uit de verklaring van de heer M., die wordt bevestigd door de oorspronkelijke verklaring van getuige N. in het strafdossier, het verslag en het verhoor van de heer L. exact kan worden opgemaakt dat het ongeval als volgt verlopen is: de heer M. rijdt op de rechterrijstrook van de derde rijweg (kant van de Maas) aan de toegestane snelheid van 60 à 70 km/u; hij bemerkt het slachtoffer wiens gedrag hem verontrust; terwijl het slachtoffer de middelste rijweg oversteekt, schakelt de heer M. terug naar derde versnelling en claxonneert; het slachtoffer kijkt om en stopt ter hoogte van de middenberm tussen de tweede en de derde rijweg; de heer M. die denkt dat alle gevaar geweken is, schakelt naar vierde versnelling en geeft gas aangezien het licht voor hem op groen staat; wanneer de heer M. zich op acht meter van het zebrapad bevindt, zet de heer V.L. zich weer in beweging, terwijl het licht voor de voetgangers op rood staat; een halve seconde nadien gebeurt de aanrijding terwijl het slachtoffer 80 cm heeft afgelegd zonder dat de heer M. iets kan doen om hem te ontwijken (zijn reactietijd bedraagt ten minste één seconde)"; het beslist dat "geen enkele fout in oorzakelijk verband met het ongeval ten laste kan worden gelegd aan de heer M.", die "voorzichtig heeft gehandeld en niets heeft kunnen doen om het slachtoffer te ontwijken"
     vervolgens beschikt het bestreden vonnis afwijzend op de vordering die de eisers hadden ingesteld tegen verweerster op grond van artikel 29bis van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, teneinde vergoed te worden voor de schade die zij door het overlijden van de heer V.L. hadden geleden.
     Het bestreden vonnis grondt die beslissing op de onderstaande redenen:
     "het slachtoffer heeft een, opzettelijke of quasi-opzettelijke, fout begaan, die een onverschoonbare fout is in de zin van voornoemde bepaling. Inderdaad, hoewel hij met een claxon is gewaarschuwd en het uitzicht uitstekend is, beslist hij over te steken, ook al staat het licht voor hem op het rood en komt er op acht meter van het zebrapad een auto tegen een snelheid van 60 à 70 km/u aangereden. Getuige N.
  reageerde trouwens onmiddellijk als volgt: 'je moet gek zijn om zo over te steken als het licht voor de voetgangers op rood staat'. Het feit dat de lichten niet gesynchroniseerd zijn heeft hier geen belang.
  Getuige N. verklaart dat het licht voor de auto's op groen stond op het ogenblik van de aanrijding, hetgeen zonder enige betwisting impliceert dat de voetgangerslichten op de tweede en de derde rijweg al enige tijd op rood stonden. Het slachtoffer kon dus niet verrast zijn door dat feit, en de bewering van de (eisers) dat de heer V.L. het misschien niet heeft gemerkt, kan onmogelijk worden gevolgd. De (eisers) voeren trouwens aan dat sommige voetgangers tijdens de plaatsbezichtiging, overstaken toen het licht op rood stond. Dit is uiteraard onvoldoende om een dergelijk gedrag te rechtvaardigen of te verschonen. Ten slotte kunnen de speculaties van de (eisers) over de vermeende geestestoestand van het slachtoffer niet gecontroleerd worden en zijn ze niet ter zake dienend, aangezien de feiten duidelijk bewezen zijn en ze de aard van de fout van het slachtoffer kunnen typeren".
     Grieven
     1. Eerste onderdeel
     Artikel 29bis, ,§1, van de wet van 21 november 1989, zoals het bestond ten tijde van de feiten, luidt als volgt: "Bij een verkeersongeval waarbij een motorrijtuig betrokken is, wordt, met uitzondering van de stoffelijke schade, alle schade veroorzaakt aan elk slachtoffer of zijn rechthebbenden en voortvloeiend uit lichamelijke letsels of het overlijden, vergoed door de verzekeraar die de aansprakelijkheid dekt van de eigenaar, de bestuurder of de houder van het motorrijtuig overeenkomstig deze wet". Volgens het vijfde lid van artikel 29bis, ,§1, kunnen "slachtoffers die een onverschoonbare fout hebben begaan die de enige oorzaak was van het ongeval, (...) zich niet beroepen op de bepalingen van het eerste lid". Volgens het zesde lid van dat artikel is "enkel de opzettelijke fout van uitzonderlijke ernst, waardoor degene die ze begaan heeft zonder geldige reden wordt blootgesteld aan een gevaar waarvan hij zich bewust had moeten zijn, (...) onverschoonbaar".
     Om de vergoeding waarin artikel 29bis, ,§ 1, eerste lid, van de voornoemde wet voorziet, te ontzeggen, moet de " uitzonderlijke ernst" van de fout van het slachtoffer beperkend worden beoordeeld. Die beperkende beoordeling belet echter dat een ernstige fout onverschoonbaar wordt geacht in de zin van artikel 29bis, ,§1, vijfde en zesde lid, wanneer zij in dezelfde omstandigheden als die van het slachtoffer door sommige andere mensen wordt begaan.
     In deze zaak oordeelde het bestreden vonnis dat "het oversteken van zo'n brede en ingewikkelde rijweg aandacht en voorzichtigheid vereist" en heeft het, bij de plaatsbezichtiging, vastgesteld dat "sommige voetgangers overstaken toen het licht op rood stond". Het vonnis is evenwel van oordeel dat laatstgenoemde omstandigheid niet van dien aard is om het gedrag te "rechtvaardigen" of te "verschonen" van het slachtoffer dat "niet verrast (kon) zijn door dat feit", namelijk dat "de voetgangerslichten op de tweede en de derde rijweg al enige tijd op rood stonden", welk motief niet impliceert dat die overige voetgangers evenmin konden merken dat de lichten op rood stonden.
     Door te oordelen dat het slachtoffer, dat is overgestoken toen het licht op rood stond en op een afstand van acht meter van het zebrapad een auto tegen een snelheid van 60 à 70 km/u kwam aangereden, een onverschoonbare fout heeft begaan in de zin van artikel 29bis, ,§1, van de wet van 21 november 1989, hoewel de rechtbank bij de plaatsbezichtiging heeft vastgesteld dat andere voetgangers eveneens die brede en ingewikkelde rijweg overstaken toen het licht op rood stond, heeft het bestreden vonnis voornoemde bepaling geschonden, meer bepaald het vijfde en zesde lid ervan. Door de eisers elke vergoeding te ontzeggen, schendt het bestreden vonnis bovendien artikel 29bis, ,§1, eerste lid.
     2. Tweede onderdeel
     Artikel 1315 van het Burgerlijk Wetboek luidt als volgt: "Hij die de uitvoering van een verbintenis vordert, moet het bestaan daarvan bewijzen. Omgekeerd moet hij die beweert bevrijd te zijn, het bewijs leveren van de betaling of van het feit dat het tenietgaan van zijn verbintenis heeft teweeggebracht".
     De verzekeraar die de aansprakelijkheid dekt van de bestuurder van het motorrijtuig dat in een ongeval betrokken is waarbij een voetganger gekwetst raakt of overlijdt, kan slechts ontkomen aan de vergoeding van het slachtoffer of zijn rechthebbenden, waarin artikel 29bis, ,§1, eerste lid, van de wet van 21 november 1989 voorziet, op voorwaarde dat hij bewijst dat het slachtoffer een onverschoonbare fout heeft begaan in de zin van het vijfde en zesde lid van voornoemde bepaling. Krachtens artikel 29bis, ,§1, zesde lid, moet de onverschoonbare fout onder meer opzettelijk geweest zijn en moet degene die ze heeft begaan zich bewust zijn geweest van het gevaar waaraan hij zich blootstelde. De verzekeraar moet bewijzen dat de fout van het slachtoffer die twee kenmerken vertoonde.
     Om te bewijzen dat het slachtoffer zich bewust moet zijn geweest van het gevaar waaraan hij zich blootstelde, kan de rechter zijn geestestoestand in aanmerking nemen.
     In hun "Nota na de plaatsbezichtiging", die werd neergelegd op de terechtzitting van 24 september 2004, en als conclusie gold, voerden de eisers aan dat de onverschoonbare fout van de heer V.L. niet bewezen was op grond dat " er rekening moet worden gehouden met het feit dat wijlen S. V. L. zoals elke ochtend zijn gebruikelijke wandeling in het centrum van Luik maakte, en, op enkele dagen van zijn officiële pensionering, geen enkele reden had om zich opzettelijk bloot te stellen aan een uiterst gevaarlijke toestand; om hiervan overtuigd te raken, is het voldoende erop te wijzen dat zowel de bestuurder M. als getuige N. erkenden dat de voetganger eventjes gestopt was, wat totaal in strijd is met een zelfmoordpoging en duidelijk maakt dat hij wilde nagaan of er ander weggebruikers waren (...)".
     Het bestreden vonnis zegt dat "de speculaties van de (eisers) over de vermeende geestestoestand van het slachtoffer niet gecontroleerd kunnen worden en niet ter zake dienend zijn, aangezien de feiten duidelijk bewezen zijn en ze de aard van de fout van het slachtoffer kunnen typeren"en beslist dat hij een "opzettelijke of quasi-opzettelijke fout begaan heeft, die een onverschoonbare fout is in de zin van" artikel 29bis, ,§1, van de wet van 21 november 1989, aangezien het slachtoffer de derde rijweg is overgestoken toen het licht voor de voetgangers op rood stond en de auto van de heer M. naderde die tegen 60/70 km/u reed en geclaxonneerd had.
     Het was trouwens wel ter zake dienend de geestestoestand van het slachtoffer in aanmerking te nemen om aan te tonen dat hij zich opzettelijk had blootgesteld aan een gevaar waarvan hij zich bewust moest zijn.
  Het vonnis schendt bijgevolg artikel 29bis, ,§1, eerste, vijfde en zesde lid, van de wet van 21 november 1989.
     Door te weigeren acht te slaan op de conclusie van de eisers betreffende die geestestoestand, op grond dat het om "oncontroleerbare speculaties" gaat, miskent het bestreden vonnis de regel volgens welke verweerster, in haar hoedanigheid van W.A.M.-verzekeraar van de bestuurder die betrokken was in een ongeval waarbij een voetganger het leven liet, hoorde te bewijzen dat die voetganger zich opzettelijk aan het gevaar had blootsgesteld en dat hij zich ervan bewust moest zijn. Het bestreden vonnis schendt aldus de artikelen 1315 van het Burgerlijk Wetboek en 29bis, ,§1, eerste, vijfde en zesde lid, van de wet van 21 november 1989.
     BESLISSING VAN HET HOF
     1. Eerste onderdeel
     Het bestreden vonnis stelt niet vast dat sommige voetgangers tijdens de plaatsbezichtiging de weg overstaken toen het licht op rood stond.
     Het onderdeel mist feitelijke grondslag.
     2. Tweede onderdeel
     Krachtens artikel 29bis, ,§1, zesde lid, van de wet van 21 november 1989 betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen, zoals het in deze zaak van toepassing is, is de onverschoonbare fout die het slachtoffer het in het eerste lid van die paragraaf bedoelde recht op vergoeding ontzegt, de opzettelijke fout van uitzonderlijke ernst, waardoor degene die ze begaan heeft zonder geldige reden wordt blootsgesteld aan een gevaar waarvan hij zich bewust had moeten zijn.
     Het bestreden vonnis stelt vast dat " hoewel (de voetganger) met een claxon (was) gewaarschuwd en het uitzicht uitstekend (was), (besliste) hij over te steken, ook al (stond) het licht voor hem op het rood en (kwam) er op acht meter van het zebrapad een auto tegen een snelheid van 60 à 70 km/u aangereden", dat blijkens de verklaring van een getuige "de voetgangerslichten op de tweede en de derde rijweg al enige tijd op rood stonden", dat de voetganger "dus niet verrast (kon) zijn door dat feit" en dat niet kan worden aangenomen dat hij "het mogelijks niet had gemerkt".
     Op grond van die vaststelling beslist het bestreden vonnis dat de rechtsvoorganger van de eisers een onverschoonbare fout heeft begaan in de zin van voornoemd artikel 29bis, ,§ 1, zesde lid.
     Door voorts te vermelden dat "de speculaties van de (eisers) over de vermeende geestestoestand van het slachtoffer niet gecontroleerd (kunnen) worden en (...) ze niet ter zake dienend (zijn), aangezien de feiten duidelijk bewezen zijn en ze de aard van de fout van het slachtoffer kunnen typeren", oordeelt het vonnis, op grond van een feitelijke beoordeling, dat de opzettelijke aard van de fout van het slachtoffer en het bewustzijn dat hij diende te hebben van het gevaar waaraan hij zich blootstelde, duidelijk bewezen zijn aan de hand van de gegevens van de zaak en dat, bijgevolg, de beweringen van de eisers over de geestestoestand van het slachtoffer geen belang vertonen.
     Aldus keert het de bewijslast niet om en schendt het geen enkele van de in het middel aangewezen wetsbepalingen.
     Het onderdeel kan niet worden aangenomen.
     Dictum
     Het Hof,
     Verwerpt het cassatieberoep.
     Veroordeelt de eisers in de kosten.
  Aldus geoordeeld door het Hof van Cassatie, eerste kamer, te Brussel, door afdelingsvoorzitter Claude Parmentier, de raadsheren Christian Storck, Didier Batselé, Albert Fettweis en Daniel Plas, en in openbare terechtzitting van tien maart tweeduizend en zes uitgesproken door afdelingsvoorzitter Claude Parmentier, in aanwezigheid van advocaat-generaal met opdracht Philippe de Koster, met bijstand van griffier Marie-Jeanne Massart.
  Vertaling opgemaakt onder toezicht van raadsheer Albert Fettweis en overgeschreven met assistentie van griffier Philippe Van Geem.
  De griffier, De raadsheer,
  

Het lijkt me vanzelfsprekend dat een voetganger die een rood licht negeert, verantwoordelijk wordt gesteld voor het ongeval.

Eigenlijk past het je wel... Je brengt nieuwe argumenten aan die na onderzoek op niets slaan, en je gaat niet in op andere argumenten. Ik heb dat nog ergens gezien

[KV]

Er is nog optie 3: je snelheid zo aanpassen dat je nooit gaat stoppen vooraleer inhaler je heeft ingehaald. Dus feller remmen in het begin zodat inhaler voorbji komt, en dan zo je snelheid aanhouden in de hoop dat je niet moet stoppen omdat voetganger al is beginnen met oversteken.

Met wat pech kan je dan vanop een meter of 50 wat actie zien, maar het wordt al heel moelijk voor een rechter om je dan voor iets te beschuldigen want inhaler/aanrijder zijn je al gepasseerd en jij bent het zebrapad nog niet genaderd.

Kan idd een goeie optie zijn in de meeste gevallen 

[Inazuma]

Beweer je dat ik lieg?

Neen, dat de voorbeelden die je opgaf niet over situaties met (onbewaakte) oversteekplaats gaan.

[Kunde]

Ik vroeg me al af waarom je hier niet meer info gaf...

Omdat ik niet over meer info beschikte, t.t.z. ik had geen kennis van het volledige arrest maar enkel de titel. Ik weet dus niet of het door jou aangheaalde arrest terugslaat op de titel die ik aanhaalde.

Eigenlijk past het je wel... Je brengt nieuwe argumenten aan die na onderzoek op niets slaan, en je gaat niet in op andere argumenten

Ja, zoals de waard is vetrouwt hij zijn knechten.

Neen, dat de voorbeelden die je opgaf niet over situaties met (onbewaakte) oversteekplaats gaan.

Misschien eentje, wegens gebrek aan de volledig info, tussen de velen. Niemand is perfect, gelukkig maar. Dat bewijst dat wij mens en geen machine zijn.

[Inazuma]

Neen, dat de voorbeelden die je opgaf niet over situaties met (onbewaakte) oversteekplaats gaan.

Misschien eentje, wegens gebrek aan de volledig info, tussen de velen.

Volgens mij zijn al je voorbeelden niet relevant doordat ze ofwel gaan om gevallen waar geen oversteekplaats was, stijl Gasmeterlaan, of waar er een met lichten beveiligde oversteekplaats was (Luik).

Het voorbeeld moet gaan om stoppen voor een oversteekplaats zonder lichten, zonder bevoegd persoon, om relevant te kunnen zijn.

[wooter]

Ik vroeg me al af waarom je hier niet meer info gaf...

Omdat ik niet over meer info beschikte, t.t.z. ik had geen kennis van het volledige arrest maar enkel de titel. Ik weet dus niet of het door jou aangheaalde arrest terugslaat op de titel die ik aanhaalde.

Dus je hoort in de verte waaien dat een bepaalde titel je argumentatie zou helpen, gaat zelf niet checken via www.cass.be of die argumentatie klopt maar gaat 'm wel gebruiken en je claimt naar die argumentatie zo te rijden omdat dat veiliger is?

Wees gerust. Cassatie heeft die dag niet teveel werk gedaan. Er zat er maar eentje tussen die relevantie had met oversteekplaatsen. En het discussiepunt voor Cassatie was of de overstekende voetganger al dan niet nog postuum recht had op schadevergoeding nadat ie na gestopt te zijn voor een claxonnerende automobilist terug beslist over te steken op 8 meter voor het naderende voertuig en daarbij het rode voetgangerslicht negeerde.

[bert.covens]

Nogmaals maar eens posten. Misschien onthouden ze het nu wat langer

Hof van Verbreking 2° KAMER - 14 december 2005
Overwegende dat krachtens artikel 17.2.5° van het Wegverkeersreglement het links inhalen van een voertuig met meer dan twee wielen verboden is wanneer de in te halen bestuurder stopt voor een oversteekplaats voor voetgangers op
plaatsen waar het verkeer niet geregeld wordt door een bevoegd persoon of door verkeerslichten; Dat die bepaling niet verbiedt dat een voertuig dat reeds gestopt is voor een oversteekplaats voor voetgangers wordt ontweken;

Logisch. Een gestopt voertuig voorbijrijden is niet inhalen. Ken je verkeersregels.

Maw: een voertuig dat daar stopt, mag je niet inhalen.  Als het voertuig "al gestopt is", is die regel (niet meer) van toepassing.  Foute analyse van mij?

Wat niet wegneemt dat je daar nog steeds je snelheid moet matigen en die voetganger voorrang moet verlenen.

[Inazuma]

Maw: een voertuig dat daar stopt, mag je niet inhalen.  Als het voertuig "al gestopt is", is die regel (niet meer) van toepassing.  Foute analyse van mij?

Correcte analyse, en wordt ook zo gevolgd door Cassatie.

In voorkomend geval, doet een bestuurder mogelijk ook nog een maneuver - rond een hindernis rijden - wat de voorrangsverplichting oplevert zelfs al zou de voetganger zelf een overtreding maken.
Zonder maneuver van de bestuurder, blijft ook de voorrangsplicht bestaan tegenover een voetganger aan/op een oversteekplaats.

[wooter]

Als het voertuig voor je een zebrapad nadert en nog rijdt, mag je er niet voorbij. Vanaf het moment dat ie stopt, mag je 'm wel voorbij. Maar wel stoppen voor de voetganger .

[Inazuma]

Als het voertuig voor je een zebrapad nadert en nog rijdt, mag je er niet voorbij.

Je moet er maar eens op letten hoe vaak je dat onbewust wel doet.
Dit is een onhoudbare, en volstrekt overbodige verkeersregel.

Je zou al aan exact dezelfde snelheid moeten rijden als de andere bestuurder.
Als je wat trager rijdt, is dan de andere bestuurder die wat voor je rijdt JOU dan (nog) aan het inhalen ?
Er is immers nergens bepaald wat inhalen eigenlijk is, laat staan dat er bepaald is wanneer het begint, en wanneer het stopt .
De wegcode heeft het slechts over "het sneller rijden van de voertuigen in een rijstrook of een file ten opzichte van de voertuigen in een andere rijstrook of file" , zonder enige bepaling voor welke bestuurder dat geldt, dus geldt het in principe voor allemaal...

[mazda]

16.2. Wanneer de bestuurders de aanwijzingen van de verkeersborden F13 en F15 opvolgen of wanneer het verkeer geschiedt overeenkomstig de bepalingen van artikel 9.4 of 9.5 wordt het sneller rijden van de voertuigen in een rijstrook of een file ten opzichte van de voertuigen in een andere rijstrook of file niet als inhalen beschouwd behalve voor de toepassing van artikel 17.2.5°.

Deze verkeersregel is inderdaad in verschillende situaties moeilijk toe te passen op wegen met minstens twee rijstroken in dezelfde rijrichting.
Stel dat er twee rijstroken zijn in dezelfde richting 2X2. De auto's in de linkerstrook rijden traag  omdat ze op het volgend kruispunt links af willen, de auto's in de rechterstrook kunnen vlotter doorrijden.  Er is een onbewaakte oversteekplaats.
Dan zouden de auto's in de rechterstrook in principe één voor één ter hoogte van die oversteekplaats even niet sneller mogen rijden dan de auto's in de trager rijdende linkerstrook.

[Michel]

Deze verkeersregel is inderdaad in verschillende situaties moeilijk toe te passen op wegen met minstens twee rijstroken in dezelfde rijrichting.
Stel dat er twee rijstroken zijn in dezelfde richting 2X2. De auto's in de linkerstrook rijden traag  omdat ze op het volgend kruispunt links af willen, de auto's in de rechterstrook kunnen vlotter doorrijden.  Er is een onbewaakte oversteekplaats.
Dan zouden de auto's in de rechterstrook in principe één voor één ter hoogte van die oversteekplaats even niet sneller mogen rijden dan de auto's in de trager rijdende linkerstrook.

Hangt er vanaf aan welke aangepaste snelheid, definieer < matige snelheid > in art 40.4.2... 

De oversteekplaats geldt voor beide rijstroken. En een oversteekplaats kan men vanuit twee richtingen oversteken.
Als er überhaupt overstekers zijn.

Men moet zich verkeersregelsgerecht gedragen tegenover de voetgangers niet tov een *verlaten zebrapad in "the Middle of Nowhere" (komt in *rustige streken hier meer voor als in buurlanden)  

Artikel 40. Gedrag van de bestuurders tegenover voetgangers
..
40.4.2. ... mag de bestuurder een oversteekplaats voor voetgangers slechts met matige snelheid naderen. ...

 -  -  -  -  -

Algemeen:
- als het 100% duidelijk is dat de omgeving van een oversteekplaats voldoende overzichtelijk is en er absoluut geen mogelijke "overstekers" kunnen zijn hoeft men zijn snelheid niet "zodanig te matigen".
- dit sluit niet uit dat men daar toch extra alert kan blijven (eerder uit gewoonte   ) en kort voor het zebrapad zijn rechtervoet een fractie van een seconde boven het rempedaal houdt zonder aan snelheid te verliezen.

Aan kruispunten en uitmondingen waar verkeer langzaam nadert of al staat te wachten, ook al heeft men daar absolute voorrang, doet "men" dat gewoonlijk ook.  

Men moet daar trouwens ook aan de andere verkeers"regels" voldoen.

Artikel 10. Snelheid
10.1.1° Elke bestuurder moet zijn snelheid regelen zoals vereist wegens de aanwezigheid van andere weggebruikers, in ’t bijzonder de meest kwetsbaren, de weersomstandigheden, de plaatsgesteldheid, haar belemmering, de verkeersdichtheid, het zicht, de staat van de weg, de staat en de lading van zijn voertuig; zijn snelheid mag geen oorzaak zijn van ongevallen, noch het verkeer hinderen.

2° De bestuurder moet, rekening houdend met zijn snelheid, tussen zijn voertuig en zijn voorligger een voldoende veiligheidsafstand houden.

3° De bestuurder moet in alle omstandigheden kunnen stoppen voor een hindernis die kan worden voorzien.

10.2. Geen enkele bestuurder mag de normale gang van andere bestuurders hinderen door abnormaal traag te rijden wanneer daar geen geldige reden toe is, of door plots te remmen wanneer dit niet om veiligheidsredenen vereist is.

[Kunde]

Ten onrechte wordt soms aangevoerd dat een stilstaand voertuig geen enkele rol zou kunnen spelen in de genese van een ongeval. Vaak is de aanwezigheid van de een stilstaand voertuig zelfs essentieel opdat het ongeval zich zou hebben voorgedaan zoals het zich heeft voorgedaan. Voorwaarde is alleen dat de aanwezigheid van het voertuig de schade mogelijk heeft gemaakt. Het bewijs dat het voertuig materieel gezien betrokken is bij het ontstaan van het ongeval volstaat (C. Van Schoubroeck).
“Het komt de Rechtbank voor dat het voertuig van V. te dezen een rol speelde in het ongevalsgebeuren, al was het maar doordat het het slachtoffer aan het zicht van de bestuurster S. onttrok (E. Brewaeys). Zonder dat laatste element was het ongeval niet of minstens niet op dezelfde wijze gebeurd.”

[wooter]

Datum? Rechtbank?

[Inazuma]

Een gestopt voertuig is geen stilstaand voertuig.

Een voertuig dat stil staat waar het eigenlijk niet mag staan, kan zeer zeker bijdragen aan de totstandkoming van een ongeval.
Een rijdend voertuig dat stopt omdat de bestuurder daartoe verplicht is, en omdat de bestuurder net geen ongeval wil veroorzaken, draagt uiteraard ook niet bij aan de totstandkoming van een ongeval.