Jozef, dat je nu de niet-rokers als asocialen afschildert, is me een brug te ver.
Mijn eigen zus bvb (toen ik er nog contact mee had), vond het op een gastronomisch weekendje aangewezen om te beginnen paffen als een Turk. Geweldig: onze kleren die afschuwelijk stonken naar vre-se-lijke stinkende sigaretten. Ook dat onze kids, de oudste was toen 2 en m'n zoon was nog maar enkele maanden oud moesten meepaffen, interesseerde haar geen bal. Daarenboven, vind ik het degoutant wansmakelijk om aan tafel te roken. Mijn eetlust is dan compleet weg. Als zij en die rotvent van haar zichzelf alletwee per sé kapot willen paffen, moeten zij dat weten. Maar mijn kids hàdden geen keuze. dus heb IK maar gekozen: ik ben toen rechtgestaan met m'n echtgenote en m'n kids en een frietje gaan halen. De twee keren dat ze zwanger was, heeft ze 9 maanden lang niet gerookt. Nu ze zélf twee kinderen heeft, wordt er bij haar niet meer binnenshuis gerookt. Vind ze te ongezond voor haar kids. Maar andermans kinderen, interesseerden haar destijds geen bal. Om maar te illustreren hoe egoïstisch die trut was (en nog steeds is).
Mijn eerste werkgever, was ook al zo'n verstokte kettingroker. Dikke, walgelijk stinkende sigaren. Nu: hij rookte die op z'n eigen bureau, dus daar hadden wij als personeel in feite geen last van. Doch, 1 van de vier bedienden rookte ook op den bureau. Nu ja, bureau: eigenlijk een container waarin we zaten. Niks airco, niks natuurlijke circulatie. Zodra die gast begon te roken, was het er niet meer te harden. Een raam openen, mocht ik niet. "Want dan had meneer kou". Urenlang gigantisch pikkende ogen van die sigaretten-walm. Iedere avond je kledij die vreselijk stonk naar zijn sigaretten. Bij de werkgever -zelf dus een verstokte kettingroker- moest ik ook al niet aankomen, terwijl m'n enige vraag was om gewoon efkes het raam te openen zodat de rook weg kon. Finaal was ik het dermate beu, dat ik er de vakbond bijgehaald heb. Hij mag zichzelf van mijn part kapot paffen, dat moet hij weten. Maar daarom hoeven ik en de twee andere collega's nog niet noodgedwongen collectief longkanker te krijgen van zijn vetzakkerij. En al zeker niet als het dan teveel gevraagd is, om minstens het raam even te openen. Ik vroeg écht niet veel: het was gratis en slechts een kleine moeite om dat raam ff te openen. Maar neen, dan zou hij verkouden worden, stel je voor zeg! Dat wij daardoor longkanker konden oplopen, moesten we er maar voor lief bij nemen. Finaal kreeg hij dan de kans om z'n sigaretje buiten te gaan opsteken. Uiteraard was ik weer de onverdraagzame ambetanterik. Maar guess what: zodra z'n zoontje geboren was, heeft hij op z'n appartementje geen sigaret meer aangeraakt. Zelfs niet op z'n terrasje. Ook hier weer egïsme ten top. Thuis elke dag van het 7e naar beneden om te gaan roken: no problem. Op de werkvloer ff buiten gaan roken, of minstens een raam te openen daarentegen: HO MAAR ! Dàt was teveel gevraagd .....
M'n huidige werkgever, voert -gelukkig- een zero-tolerance beleid wat dat betreft. De tijd dat een (kleine zelfstandige) chauffeur liep te paffen in het voedingsbedrijf, ligt ver achter ons. Destijds vaak genoeg gezien hoe hij met een sigaret in z'n kwek boven de mangaten hing om melkstalen uit de vrachtwagen te nemen. Vandaag de dag krijgen rokers voldoende voorzieningen waar er gerookt mag worden, doch nooit in arbeidskledij. Er dient getikt te worden, arbeidskledij uit en in een overdekte ruimte kan er dan gerookt worden. Rokers die willen stoppen, mogen rekenen op sociale begeleiding op kosten van de werkgever. Er zijn voor de rokende collega's dus kosten noch moeite gespaard om hen hun sigaretje te gunnen. En toch .... toen hier een tiental jaar geleden een brand gewoed heeft, kwamen de verzekeraars naderhand op inspectie. Het ganse bedrijf is toen geïnspecteerd geweest om te zien of er geen bijkomende maatregelen genomen moesten worden, en of de premie niet omhoog moest natuurlijk. Stel je nu eventjes in de plaats van de veiligheidscoördinator, op het moment dat er dàn TOCH NOG godbetert sigarettenpeuken gevonden werden aan de brandstofpomp voor vrachtwagens en in het atelier van de lassers..... Nog deze afgelopen lente heeft de werkgever dan ook niet geaarzeld om een ploegbaas op staande voet te ontslagen wegens dwingende redenen. De kerel was in arbeidskledij betrapt aan de stoomketels, mét een sigaret. In een voedingsbedrijf ! Dertig jaar dienst of niet: zoiets doe je niet. Je krijgt een hoop faciteiten aangeboden, en als het dan NOG teveel gevraagd is om er ook gebruik van te maken, dan heb je je eigen miserie zélf gezocht.
Wat mij betreft, mag roken in de auto verboden worden. Het zicht wordt minder scherp (want ook hier: het raam blijft veelal gesloten). En als je ziet HOE sommigen dan roken. Halsbrekende toeren uithalen, want de sigaretten zitten natuurlijk nog in de achterzak. En waar zit die aansteker ook alweer ? Dan nog aansteken, ondertussen het stuur enkel nog geklemd tussen de knieën. Nog erger zijn dan de soort chauffeurs die zelfs nog een sigaretje moeten rollen à 120 km/u op de autosnelweg. Nog te lomp om die sigaretjes dan op z'n minst al vooraf te rollen. Een beetje chauffeur zoekt dan toch gewoon een rustplek op, om z'n sigaretje op te steken. Maar vermits er desondanks nog teveel koerskemels tussenzitten, ben ik ergens wel gewonnen voor een verbod op roken in de auto. En zeker als er kids in die auto zitten. Alleen vraag ik mij af, of er ooit controle op zal zijn.
