Bij mijn werkgever was het probeem altijd dat vertragingen met het openbaar vervoer wel aanvaard werden, maar vertragingen met privé-vervoer niet.
Een vertraging van 3 uur met de trein was geen probleem, maar 10 minuten met de wagen was dat wel: dan was je niet op tijd vertrokken.
Discussies ook omtrent de verplaatsingskosten. Ik woon in Antwerpen, en toen ik eens van Brussel naar Leuven moest rijden, rekende ik verplaatsingskosten aan van Antwerpen naar Leuven via Brussel. "Je bent toch maar van Brussel naar Leuven extra gereden", zei mijn chef. "Ja,", zei ik, "maar om in Leuven met de wagen te geraken, heb ik er wel in Antwerpen moeten mee vertrekken, en ik ben hoegenaamd niet verplicht om met de auto van Antwerpen naar Brussel te komen."
Soms was het ook leuk. Maandenlang hebben we met 3 collega's uit Antwerpen in Kortrijk gewerkt. We brachten dan ieder onze verplaatsingskosten van Antwerpen naar Kortrijk in rekening, terwijl we in werkelijkheid ieder om de beurt met één wagen reden. De kilometerstanden klopten dan uiteraard van geen kanten meer. Tot er één van ons drie eens dringend naar Brussel teruggeroepen werd. Die gebruikte dan uiteraard de enige beschikbare auto, waardoor de twee anderen met de trein naar huis moesten reizen.

Maar ach: dagenlang hebben we daar, op de in principe voor de vriendenkring voorbehouden zolder in Kortrijk, terwijl de machines platlagen, tafeltennis gespeeld ...

Ik had er een posting van een bekende velgenrabrikant met een schaars geklede dame opgehangen. Mijn argument was: jullie hebben toch niets tegen blote velgen? Wekenlang hebben ze erover gediscussieerd. "Het zijn onze lokalen, dat kan hier niet in Kortrijk." "Ja maar het zijn mannen van de centrale staf in Brussel, wij hebben aan hen niets te zeggen."
