Zie maar de videos in een andere thread, waarbij een in de sneeuw vastgereden vrachtwagenbestuurder zich er terecht over beklaagt dat geen enkele van zijn voorbijrijdende collega's ook maar enige hulp wil bieden.
Enerzijds kan ik jou standpunt delen maar anderzijds weet ik ook hoe het eraan toe gaat in het vrachtvervoer, Jozef. Ik heb de periode niet meer gekend. Maar als je met oude vrachtwagenbestuurders praat van in "die goeie ouwe tijd" wordt er wel gesproken van mekaar helpen in nood. Jaren 50/60 ?
Dat wordt wel degelijk nog steeds gedaan, echter veel minder dan vroeger en dit om meerdere redenen.
-de kans is groot dat je van die persoon geen woord begrijpt van wat ie zegt, zelfs al werkt ie voor hetzelfde bedrijf als jijzelf.
-vaak heb je de tijd niet (just in time, file, rij/rusttijden, ...).
-geen materiaal of voldoende kennis om te helpen. Er bij gaan staan en niet meer kunnen doen dan daar staan heeft weinig zin (geen trekkabel bvb.).
-....
En zelfs wanneer je effectief kan helpen en het ook doet komt de arm der wet er soms een stokje voor steken.
Zo reden we eens met 3 collega's samen in Frankrijk. We hadden samen op hetzelfde adres geladen en moesten op hetzelfde adres lossen, dus bleven we samen. We stonden ook voortdurend in contact met elkaar via de CB.
Na een paar honderd kilometer kreeg diegene voor me, de tweede in rij, plots een klapband op de autosnelweg.
We hadden geluk dachten we dat we met 3 waren zodanig, als het wiel niet vastgeroest zit, de bandenwissel snel ging gedaan zijn. Ook hadden we net een plaats waar we alle drie netjes aan de kant konden staan naast de snelweg en zelfs ene maar een halve meter van de pechstrook nodig had.
Met 3 kon niet beter/vlotter zijn want dan kon de ene het reservewiel uithalen terwijl de tweede de as omhoog krikte en de derde de wielbouten lost. Op die manier kan het in een kwartier/20 minuten opgelost zijn.
We waren nog geen 10 minuten bezig, stopt er daar een combi, stappen ze met 2 uit inderhaast met het BEVEL "VERTREKKEN NU". Niet toegelaten om te stoppen om te helpen, dus zat er voor 2 van de 3 niks anders op dan door te rijden en kon 1 alleen verder zijn plan trekken.
De eerstvolgende parking zijn we dan gestopt om te wachten op onze collega en hebben we daar een uur mogen wachten tot hij er uiteindelijk was terwijl het anders maar 10 minuten werk meer was voor we alledrie samen konden vertrekken.